Boris Van Severen: ‘Ik zie mijn kinderen als mijn kleine vrienden, die ik toevallig wegwijs moet maken in het leven’

Onder de weelderigste wenkbrauwen van Gent blinken een stel kijkers waar heel Vlaanderen van gaat zwijmelen. Evengoed spreekt er tristesse uit: geen wonder dat Boris Van Severen (33) sinds prachtrollen in ‘Belgica’ en ‘GR5’ almaar hotter wordt. Dat hij even mag afkoelen op de bank van Wim Helsen in ‘Winteruur’ vanavond is daarom mooi meegenomen. Maar eerst: de 7 Hoofdzonden!

HEBZUCHT

HUMO Alle personages uit ‘Een goed jaar’ – naast jou acteren Jurgen Delnaet, Joke Devynck én Frances Lefebure – zijn figuren die wanhopig centen nodig hebben om toch nog iets van hun leven te kunnen maken.

BORIS VAN SEVEREN «Het zijn allemaal onhandige zoekers die op een cruciaal kruispunt in hun leven staan. Lenny wil een frituur openen met zijn broer, die in de gevangenis zit. Maar je merkt aan alles dat die droom gedoemd is. Lenny beschrijft zichzelf als ‘een goeie gast die wandelt over de pechstrook van het leven’. Dat zoeken ken ik, en zéker zijn bloedhekel aan autoriteit, maar niet de hebzucht die met hem aan de haal gaat.

»De dingen die ik zou willen hebben, kan ik meestal niet betalen. Mooie meubels, lampen en kasten. Ik hecht veel belang aan schoonheid – kijk naar Frances! (lacht) Ons huis, dat we vorig jaar hebben gekocht, is wel een prachtige bungalow uit de jaren 60. We hadden ook iets anders kunnen kopen, maar we zijn hier verliefd binnengewandeld.»

HUMO Is een mooi huis zoals een mooie auto? Bij veel mensen gaat het niet zozeer om de wagen, die geeft vooral aan dat ze het gemaakt hebben in het leven.

VAN SEVEREN «Misschien wel, maar ik rijd rond in een BMW en ik schaam me daarvoor (lacht). Het is een typische klootzakkenbak, terwijl ik er geen ben, denk ik. Maar ik leg 40.000 kilometer per jaar af, en dat wil ik comfortabel kunnen doen.»

HUMO Ben jij in weelde opgegroeid? Je vader was de befaamde meubelontwerper Maarten Van Severen.

VAN SEVEREN «We hadden het niet breed thuis: het plamuursel brokkelde van de muren als we te hard door de gang liepen. Het was een fantastisch huis, een oude kleuterschool, maar helemaal niet in orde. Mijn vader zat voortdurend in zijn atelier, waar wij met restjes aluminium en hout speelden, maar het succes ontglipte hem. Tot eind jaren 90: toen begon hij naam te maken. Jammer genoeg is hij al in 2005 overleden. Hij heeft hoop en al maar zes jaar kunnen proeven van de vruchten van zijn arbeid.

»Toen hij was gestorven, kregen we de royalty’s van alles wat hij had gemaakt. En ook een schuldenberg, maar toch: het was een kleine pleister op de wonde. Toen ik op mijn 20ste dat geld kreeg, vijf jaar na zijn overlijden, kon ik een appartementje kopen. Dat heeft me de vrijheid gegeven om nee te kunnen zeggen tegen dingen die ik niet wilde doen. Kleine jobs waren voldoende om mijn koelkast gevuld te houden: een laatste cadeau van mijn vader.»

LUIHEID

HUMO Het staat hier vol meubels van het keurmerk Van Severen. Werk jij ook graag met je handen?

VAN SEVEREN «Ik doe het graag, maar ik heb er geen aanleg voor. Of beter gezegd: geen geduld. (Stapt naar een kast) Kijk, deze heb ik gefabriceerd, maar de hoeken zijn helemaal niet mooi afgewerkt. Ik werk intuïtief: ik plak snel een paar panelen aan elkaar, en als alles het houdt, ben ik al content. Ik heb fantasie en ik weet wat ik mooi vind, maar ik ben te laks om een goeie vakman te kunnen zijn.

»Door de band genomen ben ik extreem lui. Mijn motto is: alles kan ook morgen nog. Als ik niets moet doen, doe ik ook niets: dan glijd ik onderuit in de zetel of zit ik in de tuin. Frances is het tegenovergestelde: zij ziet altijd wel iets. Opeens moet ze dringend stofzuigen, bijvoorbeeld.»

HUMO Er hangt een soort onverstoorbare tevredenheid over je. Toen Frances niet meteen kon aarden in dit huis, lag jij gelukzalig te snurken.

VAN SEVEREN «Ik ben een man van het geluk, een positivo die het leven graag over zich heen laat komen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik geloof dat we allemaal kleine vlooien zijn. Dat klinkt misschien donker, maar mij geeft dat rust. Het leven heeft geen hoger doel, en dat geeft je de ruimte om ervan te maken wat je wilt. Ik ben een uitstekende aanmodderaar en een nog betere genieter. Tegelijk doe ik alles met ongebreidelde overgave. In mijn job ben ik helemaal niet lui.»

HUMO Traag ben je ook niet: je bent al op je 23ste vader geworden.

VAN SEVEREN «Ik wilde een jonge vader zijn. Mijn vader is gestorven toen hij 48 was. Dat is in mijn hoofd een ijkpunt geworden. Ik dacht: stel dat ik ook op mijn 48ste sterf, dan moeten mijn kinderen mij écht hebben kunnen leren kennen. Langer dan ik mijn vader heb gekend. (Zwijgt) Ik ga niet zeggen dat ik nog altijd triestig word van de gedachte dat ik hem niet ten volle heb kunnen ervaren, maar ik vind het wel jammer. Je leert je ouders pas echt kennen als je gesprekken met hen kunt voeren zonder dat het over toestemming voor de PlayStation gaat, hè? (lachje)»

HUMO Doe je je best om je moeder te leren kennen?

VAN SEVEREN «Ik denk het wel. Toen ik en mijn ex uit elkaar waren gegaan, was er wat wrevel. Ze was niet boos, maar ik voelde dat ze niet zei wat ze wilde zeggen. Tot ik haar daarop aansprak, heel open, heel direct. We hebben zitten roepen en bleiten, we snikten ‘I love you!’ en ‘Ik zie u graag!’ Dat was de eerste keer dat ik tegen mijn moeder was ingegaan.»

HUMO Met Frances heb je ook zulke heftige gesprekken: een talent van je?

VAN SEVEREN «Eerder één van Frances (lachje). Door met haar samen te zijn weet ik eindelijk hoe logisch het is om jezelf op die manier bloot te geven. Ik wil het goed doen in deze relatie. Béter. En dan moet je gewoon durven te praten.»

HUMO Ben je in therapie geweest?

VAN SEVEREN «Ja, in de periode na mijn scheiding. De breuk, de kinderen, de nieuwe relatie... Het was veel tegelijk. Nu ben ik niet meer in therapie, omdat ik me goed voel en ook omdat Frances mij de weg wijst. Maar als het opnieuw slechter zou gaan, dan ga ik meteen terug.»

HUMO Wat is je beste kwaliteit als vader?

VAN SEVEREN «Ik probeer mijn kinderen op te voeden als een vertrouwenspersoon. Ik zie hen als mijn kleine vrienden, die ik toevallig wegwijs moet maken in het leven. Ik ben niet altijd even consequent in de opvoeding, maar ik probeer wel een aantal kernwaarden mee te geven: wees open als er iets is, bijvoorbeeld. (Mijmert) Als ik 43 ben, zijn zij 20 en 18. Dan kunnen we samen op café gaan! Daar kijk ik naar uit.»

HUMO Frances zei in Humo dat het plusouderschap soms ‘fucking heftig’ kan zijn. Hoe brengt ze het ervan af?

VAN SEVEREN «Ongelofelijk goed. Ze is begaan, zorgzaam en gaat keigoed om met die gasten... Ze hebben zoveel aan haar. Ze komt ook goed overeen met mijn ex. Wij verzorgen de opvoeding samen, in één groot teamverband. En als ze toch eens ‘Fiew, nu even niet’ zegt, dan probeer ik daar respect voor te hebben. Het zijn niet haar kinderen, hè?»

HOOGMOED

VAN SEVEREN «Ik was een helse puber, een echt rotzakje. Ik hing het varken uit, had een hoge dunk van mezelf, dacht dat ik al volwassen was, ging te veel uit, had foute vrienden... Niet de tofste periode. Te mijner verdediging: mijn vader was net gestorven. Ga er maar mee aan de slag, als 15-jarige... Ik was onlangs naar mijn oudste zoon aan het kijken, hij wordt er 10, en ik dacht: nog drie jaar en ik ben hem kwijt.»

HUMO ‘Sommige mensen vinden mij hautain en arrogant,’ zei je eens. Zit er nog een puber in je?

VAN SEVEREN «Ik ben niet arrogant, echt waar, wel zelfverzekerd. Maar ik stel me altijd onderdanig op tegenover om het even wie. In een gezelschap ben ik soms in mezelf gekeerd en dat vinden mensen misschien arrogant, maar op dat moment weet ik gewoon niet wie ik moet aanspreken of wat ik moet doen. Ik ben daar niet zo vlot in, dat is alles.»

HUMO Je bent doorgebroken met de film ‘Belgica’, waarin je de frontman van het groepje The Shitz speelde. Je hebt zelf in allerlei bands gezeten, en aan het conservatorium heb je kleinkunst gestudeerd. Is je ego groter als muzikant of als acteur?

VAN SEVEREN «Als muzikant voel ik me vrijer op het podium. Dan denk ik: fuck you, ik doe gewoon waar ik goesting in heb! Ik ben een muzikant zoals ik een knutselaar ben: een enthousiaste maar weinig begaafde klooier. Als acteur wil ik vooral dat alles perfect is. Dan ben ik strenger en heb ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel.»

HUMO Heb je genoeg aandacht voor de mensen naast je? Ben je, om maar iets te zeggen, een goede vriend?

VAN SEVEREN «Ik doe mijn best. Maar ik heb niet veel mensen rond mij nodig, mijn vriendenkring is beperkt. Ik denk dat ik een goeie collega ben, telt dat ook?»

HUMO Over collega’s gesproken: de betreurde Johny Voners speelde in ‘Een goed jaar’ zijn laatste rol, als maffiabaas.

VAN SEVEREN «Ik heb hem twee dagen gezien. De eerste dag was ik starstruck: de levende legende met de schuimende dagschotels! Op de tweede dag was hij er niet goed aan toe. Hij was heel snel moe. Dat was zijn laatste draaidag. Ik herinner me vooral hoe hartelijk hij was. Hij gaf me een hand en een knuffel en zei: ‘Tot de volgende!’ Zijn vrouw was er ook: je voelde dat die mensen elkaar doodgraag zagen.»

HUMO In ‘Een goed leven’ zag ik je Frances met stoel en al een trap op dragen. Ben je veel bezig met je lichaam?

VAN SEVEREN «Jawel. Ik heb het voordeel dat ik een makkelijk te onderhouden lijf heb: ik heb van nature redelijk forse spierballen, ik hoef daar geen 100 kilo voor te tillen. Maar ik onderhoud mijn conditie wel, door te pompen en te planken. Iedereen is ijdel, maar acteurs zijn dat nog net iets meer (lacht). Ik móét me bewust zijn van mijn uiterlijk, hè.»

HUMO Hoelang heb je moeten sparen voor die wenkbrauwen, en hoelang ben je er elke ochtend mee bezig om ze in de plooi te leggen?

VAN SEVEREN «Dat is puur natuur, meneer! Op de set willen ze altijd die haartjes van tussen mijn wenkbrauwen plukken, maar dat weiger ik: voor je het weet, groeien ze dubbel zo hard terug en zit ik met een loofbos boven m’n neus.»

HUMO Wie krijgt de meeste oneerbare voorstellen, jij of Frances?

VAN SEVEREN «Eerlijk? Ik! Maar vooral van mannen. Ik vind dat stiekem fantastisch. Als ik tot een gay icon kan uitgroeien, zou ik dat een hele eer vinden.»

WOEDE

HUMO Jij kunt heel mooi woede acteren. Veel acteurs gaan in overdrive, maar ik geloof jou. Put je uit ervaring?

VAN SEVEREN «Ik kan mijn geduld verliezen, ja. Frances raakt het snelst geïrriteerd, ik verhef het snelst mijn stem. Maar ik ben niet in staat tot fysiek geweld. Eén keer heb ik tijdens het uitgaan op mijn gezicht gekregen, en toen ben ik er als een haas vandoor gegaan. Ik ga ook niet op de barricaden staan of zwaarwichtige meningen verkondigen. Ik maak me zorgen over de toestand van de wereld, de oorlog in Oekraïne, de gasprijzen, de toekomst van mijn kinderen... Maar dat stemt me vooral triest, niet kwaad.»

HUMO Een tijdlang ben je boos geweest op je vader. Toen je 11 was, trok hij naar het buitenland en heb je hem twee jaar niet gezien.

VAN SEVEREN «Hij had ons verlaten, hè. De woede die ik toen voelde, was geboren uit verdriet. Maar we hebben het achteraf bijgelegd, en góéd bijgelegd. Ik ben heel vergevingsgezind, ik heb nul talent voor rancune. Vergeven is ook écht vergeven.»

HUMO Is je relatie met Frances eerder een rimpelend meertje of een wilde geiser?

VAN SEVEREN (lachje) «Alles is... extra. De woede-uitbarstingen kunnen even snel ontploffen als gaan liggen, en daarna is onze liefde nog intenser. Echt waar: sinds ik samen ben met Frances, lach ik luider en vóél ik alles harder.»

HUMO Jullie staan vaak samen op de set, zoals in ‘F*** You Very, Very Much’ en ‘Een goed jaar’. Koppels die samen acteren, zijn niet vaak toonbeelden van standvastigheid.

VAN SEVEREN «En toch voel ik me net heel vrij bij haar: met haar op de set staan voelt aan als thuiskomen. En de chemie hoeven we niet te acteren.»

JALOEZIE

HUMO Over chemie gesproken: als jullie iemand moeten kussen op de set, wordt de andere dan jaloers?

VAN SEVEREN «Ik vind dat minder vervelend dan Frances (lacht). Ik zie seksscènes als werk, zoals een marktkramer zijn groenten uitstalt of een slager een koe slacht. En er is tegenwoordig altijd een intimiteitscoördinator aanwezig op de set, die erop toeziet dat alle, euh, vleselijke handelingen correct worden uitgevoerd. Ik vind dat heerlijk. Vroeger zei een regisseur weleens: ‘Trek uw plan!’ Dan bedoelde hij eigenlijk: ‘Doe maar écht geil, laat u gaan!’ En dat wil ik niet. Onlangs maakte ik het tegenovergestelde mee in Nederland: de seks was een hele choreografie: nu dit, dan dat. Je kon er een metronoom naast zetten.»

ONKUISHEID

HUMO Ben jij goed in monogamie?

VAN SEVEREN «Ik ben trouw, ja. In het verleden heb ik wel redelijk wat stommiteiten begaan. Bedriegen en zo. (Stil) Ik vind het nog altijd verschrikkelijk, je wenst dat niemand toe. Tja, hoe gaat dat? Je krijgt aandacht en je denkt dat je daarop moet ingaan. Je voelt je niet goed in je vel en denkt dat je daar iets aan kunt doen door die aandacht te voeden. Absolute lulkoek, natuurlijk. Vreemdgaan is één van de grootste fouten die ik heb gemaakt. Maar daardoor ben ik wel gaan beseffen dat ik niet zo in het leven wil staan.

»Ik denk dat je in je leven ooit een klootzak geweest moet zijn. Dan weet je hoe verschrikkelijk het is om zo iemand te zijn en ben je het later niet (lachje). Ik ben nu een véél betere partner.»

HUMO Als ik even de balans opmaak, lijk je met de jaren een betere mens geworden te zijn. Rustiger, ook.

VAN SEVEREN «Absoluut. Ik had vroeger heel hard het gevoel dat ik me moest bewijzen. Ik moest een uitgesproken persoonlijkheid zijn, veel vrienden hebben, anekdotes kunnen vertellen... Ik moest tot zes uur ’s ochtends in de Charlatan zitten en daarna kunnen uitpakken met wilde verhalen. Mensen moesten mij tof vinden. Of nee, cóól. Terwijl het nu al een overwinning is als ik mezelf een beetje cool vind.

»Ik woon ook niet meer in de stad. Ik dacht altijd dat ik die nodig had om creatief geprikkeld te worden, maar nu weet ik dat dat quatsch is. Ik zit hier goed, in mijn tuin. Ik word béter van de rust.»

HUMO Terug naar onkuisheid: werd er thuis gepraat over seks?

VAN SEVEREN «Er werden pogingen ondernomen, ja. Ik heb ooit een seksboekje van mijn vader gevonden, en toen is hij naast mij komen zitten: ‘We zullen dat eens bekijken.’ (lacht)»

HUMO Die scène komt uit ‘American Pie’.

VAN SEVEREN «Zat ik daar samen met mijn vader door de Playboy te neuzen (lacht). Ik zal het nooit vergeten: het waren allemaal meisjes in voetbalshirts.

»Ik was er vroeg bij. Er was altijd veel liefde in ons huis, wij zagen onze ouders geregeld kussen. Ik herinner me dat ik in het derde kleuterklasje op zoek was naar een meisje waar ik dat óók mee kon doen. ‘Gaan we onder de glijbaan?’ Ja, mijn liefde voor het vrouwelijk schoon is snel ontloken. En ik had voor het eerst seks op mijn 14de. Niet dat ik er iets van bakte: ik deed het vooral om het afgevinkt te kunnen hebben. Ik moest cóól zijn, hè? Romantisch was het niet: drie weken later waren we uit elkaar. Als ik de klok kon terugdraaien, had ik er iets specialers van gemaakt.»

HUMO Hoe belangrijk is seks voor jou?

VAN SEVEREN «Ik vind seks heel leuk met de juiste persoon, magisch zelfs, maar niet het summum. Genegenheid en affectie plaats ik nog hoger.»

HUMO ‘Wie in de eeuwige liefde gelooft, is achterlijk,’ zei Frances ooit. Wat jij?

VAN SEVEREN «Ze heeft gelijk! Maar ik vind het niet achterlijk om ervan uit te gaan dat we voor altijd samen zullen blijven, eerder onmogelijk. Het beste dat je kunt doen, is het proberen. Ik ben elke dag blij en verliefd. Als het zo blijft, dan mag het wel, dat ‘voor altijd’. In feite is een relatie een tocht rond de wereld: je denkt niet aan de eindbestemming, je kiest er gewoon elke dag opnieuw voor om enkele stapjes te zetten. En als je het lang genoeg doet, zit je aan ‘voor altijd’.

»Toen we trouwden, heb ik Frances beloofd dat ik er álles aan zou doen om haar niet te verliezen.»

HUMO Zij had het in haar geloften over liefde als een huis: ‘Er scheelt altijd van alles aan. Nu eens springt er een lampje, dan weer is de boiler stuk. En als je er twintig jaar lang niks aan doet, wordt het een krot.’

VAN SEVEREN «Frances heeft het talent om de dingen heel mooi te verwoorden (lachje). Ik heb vooral gezegd dat ik altijd voor onze relatie zou véchten. Dat had ik nog nooit gedaan. Ik was een opgever. Nu denk ik na elke ruzie: yes, we zijn weer sterker geworden! Als ik naar haar kijk, denk ik alleen maar: ik wil zóveel met u. Ik wil oud worden met u. Ik krijg zoveel van u en ik wil u zoveel geven.»

HUMO Jullie lijken in elkaar iets gevonden te hebben dat jullie daarvoor nog niet gevonden hadden.

VAN SEVEREN «Dat is zo, zonder dat ik er de vinger op kan leggen. Het is gewoon... zíj, in al haar overrompelende totaliteit.»

GULZIGHEID

HUMO Je bent een fervente roker. Raak je daar ooit nog van af?

VAN SEVEREN (zucht) «Het moet, het moet. Maar ik rook te graag. Een restant van mijn coole pose, vrees ik. Als ik mensen op straat zie roken, vind ik dat er nochtans vooral onsmakelijk uitzien. Als mijn ego de sigaret eindelijk kan laten, zou ik dat ten zeerste appreciëren (lachje).»

HUMO Heb je een talent voor verslavingen?

VAN SEVEREN «Ja. In mijn familie zijn er wel wat verslavingen, en daarom ben ik er waakzaam voor. Ik kan goed drinken, maar op een bepaald moment is het genoeg, en dan moet ik gewoon water drinken. Weet je wat het is? Ik ben een uitstekende aperitiefdrinker. Het aperitiefmoment is een heilig uurtje, dat gerust de hele avond mag duren. Dat was vroeger ook zo: dan ging mijn moeder met haar vriendin aan tafel zitten, en opeens mocht iedereen alles. Het aperitief blijft het uurtje van de ultieme, gelukzalige vrijheid.»

HUMO Heb je weleens je heil gezocht in andere genotmiddelen?

VAN SEVEREN «Tuurlijk, ik heb van alles geprobeerd! Maar ik kan er eigenlijk niet goed tegen. Toen ik 15 was, ben ik eens enorm ziek geweest van wiet. Mijn vader had een bokaal medicinale wiet om zijn pijn te verzachten. Ik had daar een handvol uit gegraaid en een onwaarschijnlijk dikke toeter gerold, en die in de garage gerookt. Toen ging het licht uit. Ik kreeg angstaanvallen en heb drie maanden niet kunnen slapen, omdat ik dacht dat ik zou doodgaan.

»De laatste keer dat ik xtc heb genomen, intussen lang geleden, vóélde ik hoe de high mijn lichaam overnam, als een buitenaardse parasiet. Dat is het angstaanjagendste gevoel dat ik ken. Het vertrekt vanuit je ballen, en het gaat tot aan je vingertoppen. Als je op dat moment begint te flippen, mogen ze je afvoeren, denk ik.

»Geef mij maar gewoon een glas alcohol. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Bij drugs weet je het nooit, hè? Drugs nemen is zoals een halve liter drinken, en dan nog één, en dan nog één, maar je weet pas na drie kwartier of het bier was, dan wel wodka of ontsmettingsalcohol (lacht).»

HUMO Wat als je kinderen mini-Borisjes blijken te zijn en over een paar jaar met zulke verhalen thuiskomen?

VAN SEVEREN «Dan hoop ik dat ze mij erover durven aan te spreken. Ik zal zeker mijn ervaring delen, ik vind dat belangrijk. Ik ga niet zeggen: ‘Je mag geen wiet roken!’ Dat advies slaan ze toch in de wind. Ik maak ze liever bewust van het feit dat ze voorzichtig moeten zijn, omdat hier en daar wel héél zware wiet circuleert. Dat is toch beter?»

HUMO Je zei daarnet dat 48 jaar een deadline was: je had het gevoel dat je heel snel heel veel moest leven, omdat je tijd te weinig zou hebben. Zo legde je jezelf enorm veel druk op.

VAN SEVEREN «Ik heb die last intussen van me afgeworpen. Ik zou wel graag eens een paar maanden door het binnenland van Amerika trekken, maar voor het overige heb ik de grote doelen opgegeven. Zonder mijn gulzigheid te verliezen, want ik ben in álles gulzig.»

HUMO Wat beschouw jij als gulzigheid?

VAN SEVEREN «Gulzig zijn is genieten van het kleine, een spons zijn voor wat er om je heen gebeurt, het leven opnemen in al z’n waanzin en pracht én kuttigheid. De veelheid ten volle ervaren: dát is gulzigheid.

»Ik heb van mijn ouders een zekere gretigheid meegekregen. Dat is de enige les die ik absoluut aan mijn kinderen wil meegeven: doe alsjeblieft wat je gráág doet. Mijn zoon mag van mij gerust bouwvakker worden. Maar dan wil ik wel dat hij de béste bouwvakker van de wereld is.»

HUMO Geen druk.

VAN SEVEREN (lacht) «Ik begrijp ook wel dat voor sommige mensen gemoedelijkheid al goed genoeg is, en daar is niks mis mee. Maar ik kan me geen leven zonder passie voorstellen. Ik ben in álles gepassioneerd. Ik rijd gepassioneerd het gras af en ik schil gepassioneerd de patatten. Ik leef gewoon heel graag. Ik ben geen volmaakte mens, maar ik vermoed wel dat ik nu gelukkig ben. Als ik iets moet wensen voor de toekomst, dan wel dat ik blij kan blijven met wat ik heb, en met wie ik ben.»

HUMO Cool.

VAN SEVEREN (lacht) «Very cool.»