Brandon Flowers - The Desired Effect
Brandon Flowers doet ons altijd een beetje aan Jay Gatsby denken. Een playboy – larger than life – die er alles aan doet om ons ervan te overtuigen dat-ie méér is dan suikerwerk. Zie: zijn gedweep met invloeden, van Springsteen tot Pet Shop Boys. Het maakte van zijn The Killers al snel een onuitstaanbaar groepje. Op zijn tweede soloplaat presenteert Flowers zich nog maar eens als jeune premier.
We zien een vlotte gozer in een witte blazer op de hoes, flirtend met de betere esthetiek van de jaren 80: David Sylvian, Morrissey, nog eens The Boss. De gastenlijst op ‘The Desired Effect’ is impressionant: Danielle Haim, topdrummer Joey Waronker, Pet Shop Boy Neil Tennant en één van de Dirty Projectors. Producer Ariel Rechtshaid werkte eerder met Haim en Vampire Weekend. Probleem is dat je van al die referenties niks hoort. Flowers’ popsongs beluisteren is als een blikje cola leegdrinken. De eerste paar teugen zijn verfrissend, daarna volgt de sugar rush, en tot slot het schuldgevoel – omdat je je hebt laten verleiden door een formule. Single ‘Can’t Deny Your Love’ is exemplarisch: begint klein, het tintelen in je buik neemt een aanvang, daarna is er bombast en een overdaad aan productie. De betovering verbroken voor hij kon plaatsvinden. ‘I Can Change’ werkt beter – de song is vanaf de start pompeus, en doet denken aan Bronski Beat. Flowers zou zich vaker moeten tonen als de opportunist die hij is: dat zou van karakter ge-tuigen. Holden Caulfield had een woord voor types als Flowers: phony.
