Buckner, Richard - Our Blood
Vier woorden: meer had Richard Buckner ook dit keer niet nodig om ons op de knieën te dwingen. Wat hij er precies mee wilde zeggen, weten we op vandaag niet, en naar de betekenis van de negen songs die hij gepend heeft, hebben we al helemaal het raden.
Maar dat deert niet: tot iemand ons eens een week vrije tijd cadeau doet, hebben we genoeg aan de klank van zijn woorden en aan die stem van hem, die achter in zijn keel een verborgen wereld van spijt doet vermoeden.
Buckner is wat je noemt een musician's musician: Justin Vernon van Bon Iver is fan, en de verzamelde guest list op z'n platen (van Marc Ribot over John McEntire van Tortoise tot Giant Sand) leest als een even interessante als wijdlopige festivalaffiche, maar het publiek blijft achterwege.
De zes jaar die verstreken zijn sinds zijn vorige plaat heeft hij doorgebracht op bouwwerven en in fabrieken – dat doe je niet als je kan kiezen. Toch sturen wij niet aan op liefdadigheid als we aanraden om u door 'Our Blood' een paar nieuwe krassen op de ziel te laten zetten. 'Traitor', 'Escape', 'Thief', 'Collusion', 'Ponder', 'Witness', 'Confession', 'Hindsight', 'Gang': zelfs de titels doen al een beetje pijn; erachter gaan spaarzaam georkestreerde kitchen sink dramas schuil die zinderen van zeggingskracht en waarachtigheid.
De weinige drumslagen zijn van de hand van Sonic Youths Steve Shelly, en de pedal steel vanBuddy Cage (New Riders of the Purple Sage) injecteert onder andere 'Confession' en 'Hindsight' met een extra dosis weemoed. De rest - elektrische en akoestische gitaar, orgel, stem – doet Buckner zelf. Onze favorieten vandaag heten 'Traitor', 'Escape' en 'Witness', maar we zijn hier nog lang niet mee klaar.
