Camera Obscura - Let's Get Out of This Country
Answer songs zijn zo oud als de straat. Nadat Neil Sedaka ergens vroeg in de sixties een hit had gescoord met 'Oh! Carol', gaf Carole King hem lik op stuk met 'Oh! Neil'.
'James Brown Is Dead', meldde ons net na de new beat één of ander ravegezelschap. 'James Brown Is Still Alive!', wist een eenhitwonder. 'Who the Fuck Is James Brown?', wou een derde groepje weten, en als dáár nog iemand op geantwoord heeft, dan is het niet voorbij de Pyreneeën van ons geheugen geraakt.
We vertellen u dit omdat 'Let's Get Out of This Country', de nieuwe, ietwat geweldige plaat van Camera Obscura, begint met het nummer 'Lloyd, I'm Ready to Be Heartbroken': behalve sublieme witte-sokken-onder-een-ruitjesrok-pop ook een antwoord op Lloyd Cole And The Commotions' 'Are You Ready to Be Heartbroken' uit 1984. Ook u kunt maar beter ready zijn om heartbroken te worden, want 'Let's Get Out' bevat tien mierbitterzoete songs over that silly little disease called love. De muziek, in één woord: onbevangen. De subject matter, in drie woorden: niet zo onbevangen.
U herinnert zich Camera Obscura misschien nog van hun vorige plaat - het geweldig getitelde 'Underachievers Please Try Harder', of omdat John Peel een fan was, of omdat ze net zoals Belle & Sebastian uit Glasgow komen en, tot die laatsten zich op de Northern Soul gooiden, een sound met hen deelden. Om het nog wat verwarrender te maken: Tracyanne Campbell, zangeres en schrijfster van alle songs en teksten bij Camera Obscura, is géén familie van ex-Belle & Sebastian-sirene Isobel Campbell, maar ze klinken of ze zussen zouden kunnen zijn.
In de countrysleper 'Dory Previn' wordt (af, tiende beller, áf) Dory Previn genamecheckt, de zangeres die haar man aan een piepjonge Mia Farrow verloor en van de weeromstuit 'Beware of Young Girls' schreef, een answer song van het bitterder soort. Campbell heeft liefdesverdriet en zingt: 'How I adore you Dory Previn/Turned you up to eleven for the band's ears to bleed'. Daarbij klinkt ze - en daarin ligt 'm het hartbrekerige en ontwapenende van deze plaat - als een meisje dat naar school huppelt. 't Is Peggy Lee met een hoelahoep, Margo Timmins van de Cowboy Junkies op Bubblicious, of recenter: een touwtje springende Jenny Lewis .
In de fjörden moeten ze ergens in het begin van de seventies gestopt zijn met nieuwe plaatjes in de jukebox te proppen, want producer Jari Haapalainen - die eerder ook The Concretes een soortgelijk pad opstuurde - heeft er een sixtiesachtig droomwereldje van gemaakt: 'Tears for Affairs' teert op hetzelfde orgeltje dat zo'n prominente rol speelt in de nachtmerries van David Lynch, en krijgt nog een extra duw richting nostalgie middels een strategisch ingezet paar castagnetten. En 'If Looks Could Kill' had van de Ronettes kunnen zijn, mocht Phil Spectors Wall of Sound in een gewatteerde uitvoering verkrijgbaar zijn.
U merkt het: 'Let's Get Out of This Country' is een makkelijk in het oor liggende popplaat met inhoud. In de titelsong gaat het van: 'Let's hit the road dear friend of mine /Wave goodbye to our thankless jobs /We'll drive for miles maybe never turn off /We'll find a cathedral city /You can be handsome, I'll be pretty'. Het soort weekendarrangement dat ons op het lijf geschreven is. En u?
