Carl Devos logt: dinsdag 09-06-2009
Vandaag eindelijk een dag zonder politiek. Met uitzondering van de mondelinge examens van de laatstejaarsstudenten. Die waren globaal goed. De jaren opleiding renderen. Dat doet plezier. Als studenten slimme antwoorden geven, loont het werk van de professor ook een beetje.
Het ging over het Belgisch federalisme. Dat is opnieuw aan hervorming toe. Om dat te realiseren wil N-VA ongelooflijk graag in de Vlaamse regering. N-VA zal water bij de wijn doen. Dat moest dringend gezegd worden. De sterke overwinningswoorden van zondagavond, de straffe taal van maandag, ... we hadden die N-VA'ers blijkbaar allemaal verkeerd begrepen.
Tijdens het kopstukkendebat in de laatste Terzake 09 raakte De Wever geïsoleerd door uitspraken dat hij België onder curatele zou zetten en zelfs met de Vlaamse regering buiten de lijntjes zou kleuren. Hij kreeg de drie traditionele partijen tegen zich: zij vonden zoveel onverantwoordelijkheid erover.
Daarom besloot ik na het debat: mijn vage indruk is dat een regering vormen met de traditionele partijen gemakkelijker lijkt dan een regering vormen met N-VA. Nadien was Bart De Wever, die ik zeer apprecieer, licht ontstemd: hij zag er een pleidooi van mij in, voor een tripartite. Het was geen pleidooi, wel een simpele vaststelling die voor iedereen overduidelijk was. De Wever stond gespannen: hij zag overal vijanden en besefte dat zijn partij zichzelf buiten spel aan het zetten was. Vandaar de snelle en opvallende correctie, deze ochtend.
Er zijn er nog die moesten bijsturen. Zoals Open VLD. Karel De Gucht was zeer duidelijk geweest: 'als we niet in de Vlaamse regering zitten stappen we uit de federale'. 'Dat heeft daar niets mee te maken,' merkt Verhofstadt doodleuk op. Een partij verdraagt maar één baas. Weg is dus die eis. Ze weten bij Open VLD dat de indruk wekken van postjespakkerij dodelijk is. En je weet maar nooit dat er over enkele maanden federale verkiezingen zijn.
De Open VLD kan een kapitein dringend gebruiken. Het is als een stuurloos schip: eerst hadden ze geen kandidaat Minister-President, dan Van Mechelen, dan was die zelfs beter dan Peeters... Voor de verkiezingen geen woord over de staatshervorming, na de verkiezingen vraagt Van Mechelen een herziening van de financieringswet, zowat het allermoeilijkste van het allermoeilijkste. Open VLD had de federale regering aangevallen, waarin ze zelf zitten, en kritiek gehad op de Vlaamse (gebrek aan moed) waarin ze zelf zitten: dat pikken de kiezers niet. Dat weten we sinds 2007, toen SP.A verloor nadat de partij paars niet langer verdedigde. Open VLD voerde inhoudelijk een sterke, maar strategisch een domme campagne.
Die Verhofstadt zit straks misschien rond de tafel met de N-VA. Hij waarschuwde in zijn Europese campagne herhaaldelijk tegen het gevaar van het nationalisme. Hoe zouden ze zich voelen, zo dicht bij elkaar?
Maar politiek is veel theater. De auteurs spelen in een stuk. Vandaar dat kunstenaars soms meer diepzinnige dingen over politiek kunnen zeggen dan politici, journalisten of politicologen samen. Elk zijn stiel.
