Cars 2

De eerste ‘Cars’ geldt nog steeds als één van de minst succesvolle Pixarfilms (al is dat met een wereldwijde opbrengst van dik een half miljard dollar natuurlijk zeer relatief), maar qua merchandise bleek het veruit de lucratiefste titel van het befaamde animatiehuis.

Wat meteen verklaart waarom Pixar er toch nog een vervolg op maakte. In een regie van John Lasseter zelve nog wel, de inmiddels tot grote boss van Pixar en Disney opgeklommen genius die ook het origineel regisseerde en voor het eerst in vijf jaar nog eens zelf achter de virtuele camera plaatsnam.

Omdat hij kennelijk niks aan het toeval wilde overlaten, gooide Lasseter het radicaal over een andere boeg: de eerste ‘Cars’ was een nostalgische bespiegeling over het landelijke Amerika langs Route 66 en de mooie auto’s die erbij hoorden, een film waar meekijkende ouders óók nog wat aan hadden; het vervolg is een exclusief op het jonge grut gericht spektakelstuk met races in Italië, Engeland en Japan, opdat geen enkele ADHD'er zich te snel zou gaan vervelen aangevuld met een spionageverhaal in sixties-Bond-stijl, vuurgevechten, explosies, (uiteraard in de auto ingebouwde) gadgets en een flegmatieke Britse spion met de stem van Michael Caine.

Het had leuk kunnen zijn, mocht het allemaal niet zo hol, lawaaierig en – zeker voor een Pixar-productie een doodzonde – pijnlijk humorloos zijn. De beste vondsten die we zagen passeren, waren een pausmobiel die zich in een pausmobiel verplaatst en de Engelse Queen (een Rolls, of wat had u gedacht?) met een bagagerek als kroon.

Niet de verstandigste zet ook om Lightning McQueen als hoofdpersonage ruwweg opzij te schuiven voor de in het origineel al méér dan een beetje irritante takelwagen Mater.

Een resem niet bijster boeiende nieuwe personages lijkt voorts alleen maar ontworpen met het oog op de merchandise. Als Pixar met de ongetwijfeld astronomische opbrengst dáárvan nog eens een echt meesterwerk maakt, is het hen uiteraard vergeven.

Extra’s: De geestige short (rond de personages uit de laatste ‘Toy Story’) die de film in de bioscoop voorafging, een filmpje dat dient om een spin-off met Mater te pluggen, en een commentaartrack met Lasseter en zijn coregisseur.

Bekijk de trailer