Catherine Zeta-Jones over geld, succes, handtastelijkheden, haar bipolaire stoornis en haar man, Michael Douglas

Catherine Zeta-Jones speelt in ‘Queen America’, een serie voor Facebook Watch, een bitch hors catégorie. Maar manlief Michael Douglas maakt zich geen zorgen: Catherine neemt haar werk niet mee naar huis. Niet dat alles peis en vree is onder het echtelijke dak: ‘Ik heb een opvliegend karakter en ik reageer soms heel impulsief. Ik werk er al mijn hele leven aan.’

'Je mag als vrouw nooit zeggen dat je ambitieus bent. Als je een Oscar wint, moet je doen alsof je geen idéé hebt waarom'

Catherine Zeta-Jones (49) glijdt suite nummer 226 van het Montage Beverly Hills binnen op torenhoge stiletto’s en in een cocktailjurk van Dolce & Gabbana. Meteen wordt ze opgevangen door een klein leger stylisten die haar onder handen willen nemen voor de op stapel staande fotoshoot. Veel gedoe om niets, want de filmster kan zo op de gevoelige plaat.

Ze is net terug van de Hollywood Walk of Fame, waar manlief Michael Douglas, 74 intussen, een eigen ster heeft onthuld. Waren ook van de partij: haar schoonvader Kirk Douglas (102) en Jane Fonda (81), vriendin van de familie. Maar Zeta-Jones heeft nog meer familienieuws: haar zoon Dylan Douglas (18) is sinds kort student aan Brown University in Providence, Rhode Island, één van de vermaarde Ivy League-universiteiten.

Catherine Zeta-Jones «Hij doet het uitstekend. Studeren is één van zijn passies. Toen hij 4 jaar oud was, heb ik hem eens meegenomen naar de Londense Tower en de Churchill War Rooms: hij was gefascineerd.»

Emma Watson en Scout Willis, dochter van Bruce Willis, zijn bekende alumni van Brown. Ook Carys Douglas (15) hoopt er later naartoe te kunnen. En anders wordt het Columbia University.

Er is geen groter verschil denkbaar met de jeugd die Zeta-Jones zelf heeft gehad in Mumbles, een kuststadje in Wales, in de buurt van Swansea. Toen haar ouders Pat en David Jones, respectievelijk een naaister en een snoepjesfabrikant, 100.000 pond wonnen bij een lucratief potje bingo, stuurden ze haar meteen op dans- en balletles. Toen ze 9 was, werd ze gecast voor de musical ‘Annie’, en op haar 15de stopte ze met school om een carrière op de planken na te jagen. Het was een ingrijpende keuze die goed is uitgedraaid – op de schouw staan een Oscar, een Tony-award en twee BAFTA-awards, en ze mag zich Commander of the Most Excellent Order of the British Empire noemen – maar ze heeft er ook veel voor moeten laten.

Zeta-Jones «Ik heb een groot deel van mijn jeugd opgeofferd aan mijn passie, acteren. Als ik nu Dylan op school bezoek, wil ik de leslokalen ruiken en de lucht inademen. Ik heb altijd verlangd naar die wereld, die alleen maar om leren draait.»

Als tiener heeft ze een klein fortuin uitgegeven aan treintickets naar Londen om audities in West End te doen.

Zeta-Jones «Ik kon me er niet bij neerleggen dat ik maar één kans kreeg voor een auditie. Als ik na de middag nog geen telefoontje gekregen had dat ik de rol had, bond ik mijn haar samen in een paardenstaart, trok ik andere kleren aan en probeerde ik het nog een keer. Ik kon het pas loslaten als het dan nog niet was gelukt. Die truc heb ik wel een paar keer uitgehaald, en zelfs vermaarde regisseurs als Andrew Lloyd Webber en Trevor Nunn zijn erin getuind.»

De brief die ze indertijd van hen kreeg waarin stond dat ze ‘te mooi voor de rol’ was, heeft ze nog jaren bijgehouden. Maar op haar 22ste bleek ze geknipt voor een rol in de Britse tv-serie ‘The Darling Buds of May’. Daarna probeerde ze het aan de andere kant van de oceaan en werd ze de lieveling van Hollywood dankzij films als ‘Entrapment’, ‘Traffic’, en ‘America’s Sweethearts’. Maar de wijdverbreide misvatting dat ze mediterraans bloed heeft, leeft vooral dankzij haar rol in ‘The Mask of Zorro’. Voelt het niet vreemd aan om een half Welshe, half Ierse vrouw te zijn die in New York woont en die getrouwd is met een Hollywood-royalty, en vaak voor een Spaanse schone wordt gehouden?

Zeta-Jones «Als het over mijn identiteit gaat, is het inderdaad één en al schizofrenie, maar daar heb ik geen probleem mee. Ik ben trots op mijn afkomst, maar ik ben na een jeugd gevuld met audities gewend geraakt aan spelen dat ik iemand anders ben. Ik kom uit de working class, die staat mijlenver af van het snobisme van het acteurswereldje. Ik heb ook nooit gestudeerd, maar ik wist dat ik het zou aankunnen.»

undefined

undefined

'Als Dylan en Carys in roddelbladen voortdurend klinkklare onzin lezen over hun ouders, dan kun je niet anders dan doodeerlijk zijn en hun vertellen hoe de vork in de steel zit.' (Foto: het gezin Douglas-Zeta-Jones.)'

Haar laatste filmrol dateert al van 2016, in de filmversie van de Britse succesreeks ‘Dad’s Army’. Nu heeft ze haar handen vol met ‘Queen America’, een serie voor Facebook Watch, het tv-platform van Mark Zuckerberg. Daarin speelt ze Vicki Ellis, een kreng van een vrouw die deelnemers aan schoonheidswedstrijden coacht. De reeks staat bol van cat fights en plotwendingen die herinneringen oproepen aan ‘Dynasty’. In de eerste aflevering snauwt Zeta-Jones één van haar leerling-modellen toe: ‘Niemand houdt van een mooi meisje dat denkt dat haar alleen maar goeie dingen zullen overkomen.’

Zeta-Jones «Die zin sneed diep bij mij. Eigenlijk zeg ik: je bent mooi, dus je zult nog harder moeten werken om het te maken.»

#Metoo, Michael

– Je personage is gehuld in luipaardprints en getekend door een jeugd in trailerparken, en ze lijdt aan boulimie, een ziekte die je zelf van dichtbij hebt meegemaakt.

Zeta-Jones «Ik heb veel tijd doorgebracht in de danswereld, dus ik had al op jonge leeftijd een onrealistisch beeld van hoe vrouwenlichamen er horen uit te zien. Ik heb zelf gezien hoe sommige meisjes kampten met anorexia en boulimie. Als ik eraan denk, krijg ik nog altijd koude rillingen. Toen ik op mijn 17de in de West End-productie ‘42nd Street’ stond, was ik zelf een bonestaak. De hele cast volgde een streng dieet omdat dat zogezegd gezond was, maar iedereen wilde gewoon zoveel mogelijk afvallen.»

– Toen je nog een klein meisje was, keek je samen met je oma naar schoonheidswedstrijden als die in ‘Queen America’. Begrijp je de hoop van de deelneemsters op een beter leven?

Zeta-Jones «Eigenlijk is dat gezonde ambitie, maar voor een vrouw hoort het niet om die te koesteren. In Amerika kom je er misschien nog mee weg, maar in Europa mag je als vrouw nooit zeggen dat je ambitieus bent. Als je een Oscar wint, moet je doen alsof je geen idéé hebt waarom.»

– Vind je het niet raar dat er anno 2019 nog altijd schoonheidswedstrijden bestaan?

Zeta-Jones «Je kunt dat vreemd vinden, maar dan moet je je ook afvragen waarom mannen en vrouwen nog altijd niet gelijk behandeld worden. En waarom we ook nog altijd niet in het reine zijn met rassenverschillen. Bovendien: als je erbij stilstaat, is alles in het leven toch een schoonheidswedstrijd? Wie met een uitgestreken gezicht durft te beweren dat hij op datingapps eerst naar de opleiding kijkt en dan pas naar de foto, is een leugenaar.»

Niet dat Zeta-Jones zelf af en toe swipet: twintig jaar nadat Danny DeVito haar aan Michael Douglas heeft voorgesteld, is ze nog altijd getrouwd met hem. Zijn openingszin luidde: ‘Ik zou graag de vader van je kinderen zijn.’

– Jullie zijn nu achttien jaar getrouwd.

Zeta-Jones «En de meeste mensen dachten dat ons huwelijk niet lang stand zou houden.»

undefined

'Ik heb een lichte vorm van bipolariteit. Ik heb me al een paar keer voor korte tijd laten opnemen ''

– Jullie hebben wel een paar stormen doorstaan. Michael kreeg keelkanker en werd beschuldigd van ongewenste intimiteiten, en jullie waren zelfs een tijdje uit elkaar.

Zeta-Jones «We hebben hoogtes en laagtes gekend, maar ik ben niet het type dat snel de handdoek in de ring gooit als het even niet loopt zoals ik het zou willen. Niet dat ik zonder morren bij hem zou blijven tot de dag dat hij doodvalt – of ik doodval. Zo stom ben ik nu ook weer niet.»

– Vind je dat anderen hun huwelijk te snel opgeven?

Zeta-Jones «Ik denk het wel. Ik weet dat het ouderwets klinkt, maar als je niet bereid bent alles te proberen om je huwelijk te redden, kan het nooit lukken. Dat heb ik zelf ook moeten leren, want ik heb een opvliegend karakter en ik reageer soms heel impulsief. Ik ga ook altijd uit van het slechtst mogelijke scenario. Ik werk er al mijn hele leven aan.»

– Een voormalige medewerkster heeft je man er begin vorig jaar van beschuldigd dat hij haar in 1989 seksueel geïntimideerd zou hebben. Zo zou hij zichzelf bevredigd hebben tijdens de lezing van een script, terwijl zij zich in de kamer bevond.

Zeta-Jones «Mijn kinderen en ik waren compleet van de kaart na die beschuldigingen. Michael en ik hebben toen een lang gesprek gehad, met de kinderen erbij. ‘Besef je wel wat er gebeurt als er nog meer details aan het licht komen?’ vroeg ik. Maar Michael zei dat er niets meer zou komen, en dat de tijd wel zou uitwijzen dat die aantijgingen nergens op sloegen. Dat bleek ook zo te zijn.»

Zeta-Jones steunt zelf de #MeToo-beweging, en heeft meermaals opgeroepen de getuigenissen van vrouwen die beweren seksueel geïntimideerd te zijn ernstig te nemen. Dat haar eigen man werd beschuldigd, bracht haar in een lastig parket.

Zeta-Jones «Maar wat het nog verwarrender maakte, is dat er niets van aan was. Elke beschuldiging die niet hard gemaakt kan worden, doet de #MeToo-beweging geen deugd.»

In 2003 won Zeta-Jones een Oscar voor de rol van Velma Kelly in ‘Chicago’, een productie van Harvey Weinstein, die zijn troon in Hollywood in 2017 zag kantelen na zijn eigen #MeToo-schandaal.

undefined

'Als je niet bereid bent alles te proberen om je huwelijk te redden, kan het nooit lukken. Dat heb ik ook moeten leren, want ik heb een opvliegend karakter ''

– Heb jij last van hem gehad?

Zeta-Jones «Ik zou de eerste zijn om dat te vertellen, maar ik ben pas met hem beginnen te werken toen ik al getrouwd was met Michael. Niet dat dat me onaantastbaar maakte, een roofdier als Weinstein blijft een roofdier. Maar het maakte me wel minder kwetsbaar.

»De aantijgingen tegen Weinstein bezorgden me wel een sluimerend schuldgevoel. Ergens voelde ik natuurlijk dat er iets niet in de haak was. Maar ik dacht: wat het ook is, het gebeurt niet met mij. Als vrouw hoor je zoiets niet te zeggen, en ik besef nu dat we elkaar beter moeten beschermen.»

Gebrainwasht

Catherine Zeta-Jones straalt het aura uit van iemand die al jaren gewend is voor zichzelf op te komen. Ze heeft eerder al toegegeven dat die mondigheid vaak maar een pantser is tegen de buitenwereld. In 2011 maakte ze bekend dat ze kampt met een bipolaire stoornis, en dat ze periodes van overmatige energie afwisselt met extreme depressies. Hulporganisaties prezen haar moed om ermee naar buiten te komen, maar eigenlijk had ze weinig keus: de Amerikaanse roddelpers had er lucht van gekregen dat ze een behandeling volgde en ze wilde hen voor zijn.

Zeta-Jones «Ik sta niet zo stevig in mijn schoenen als het soms lijkt. Ik was doodsbang toen ik die diagnose kreeg, ik wilde niet dat iemand het te weten kwam. Ik wist zelf niet wat ‘bipolair’ betekende, en mijn grootste angst was dat de wereld zou denken dat ik gek was. Sindsdien heb ik me een paar keer voor korte tijd laten opnemen. Ik heb maar een lichte vorm van bipolariteit, en ik ben blij dat het sinds mijn bekentenis een stuk makkelijker is geworden om het over geestelijke gezondheid te hebben.»

– Ook prins William en zijn broer Harry hebben daar een lans voor gebroken.

Zeta-Jones «Precies. Ik ben trouwens een grote fan van het koningshuis. Ik heb vlaggen thuis, en toen Meghan en Harry trouwden, hebben we levensgrote kartonnen beeltenissen van hen en de Queen opgesteld. In New York was het vier uur ’s ochtends op het moment dat ze elkaar het jawoord gaven, maar we waren allemaal wakker en dronken thee met melk. Ik had een avondjurk aan, de kinderen droegen hun mooiste kleren en Michael was de officiële theesommelier.»

– Het gaat er vrolijk aan toe bij jullie thuis?

Zeta-Jones «Bij momenten (lacht). Ons huis in Bedford, New York heeft een paar slaapkamers extra, zodat vriendjes van de kinderen kunnen blijven slapen als er een feestje is. Maar ook dan blijft het beschaafd: we hoeven geen flessen te verbergen voor te dorstige tieners. Ik drink niet, en de kinderen zijn slim genoeg om beter te weten.»

undefined

undefined

'Ik zeg Michael weleens: 'Je vader is 102, maar ik ben niet van plan om het zo lang uit te zingen bij jou.'' (Foto: met echtgenoot Michael en schoonvader Kirk Douglas.)'

– Je vader is een voorstander van de brexit.

Zeta-Jones «Inderdaad, en als hij hier over de vloer komt, mag hij het niet over de brexit hebben. Dat heb ik hem expliciet verboden. Ik heb nog altijd de Britse nationaliteit, dus mag ik niet stemmen als er Amerikaanse verkiezingen zijn.

»De Britten hebben geen idee van wat de brexit inhoudt. Mijn vader werd gebrainwasht in de aanloop naar het referendum, en hij is nu rechtser dan hij ooit is geweest. Ik hou zielsveel van hem, en uiteraard mag hij er een andere mening op na houden. Maar dat gedachtegoed vind ik afschuwelijk, en het heeft ook mijn ogen geopend: hier in Amerika is het al niet veel beter. Mijn kinderen zijn fanatieke Democraten, en ze genieten ervan om over politiek te discussiëren wanneer de familie op bezoek komt voor de feestdagen. Dat begint al bij het ontbijt, en het duurt tot aan de lunch. Daarna gaan we wandelen om de gemoederen te bedaren, maar tegen het avondeten beginnen we er weer aan. De hele familie is er dol op (lacht).»

– Je man is de vurigste Democraat van de familie, maar je vond hem al supersexy vóór je hem had ontmoet.

Zeta-Jones «Vooral door ‘Romancing the Stone’. En op mijn 20ste ben ik ‘The War of the Roses’ twee dagen na elkaar gaan bekijken in de bioscoop. Dus ja, je kunt wel zeggen dat ik me aangetrokken voelde (lacht).»

– Er is een leeftijdsverschil van 25 jaar. Voel je dat meer nu jullie ouder worden?

Zeta-Jones «We lachen er meer mee dan vroeger. ‘Je vader is 102,’ zeg ik dan, ‘maar ik ben niet van plan om het zo lang uit te zingen bij jou. Misschien moeten we af en toe eens kijken of het nog wel de moeite is.’»

– In 2013 hebben jullie dat ook gedaan. Na jouw worsteling met je bipolariteit en Michaels strijd tegen keelkanker gingen jullie even uit elkaar.

Zeta-Jones «Het heeft ervoor gezorgd dat we vandaag sterker zijn dan vroeger. We hebben door die pauze geleerd te appreciëren wie we zijn en wat we elk apart bijdragen aan onze relatie. Dan heb ik het over de waarden die we delen, en de ondoorgrondelijke band die ontstaat als twee geliefden hun verjaardagsdatum delen.»

undefined

undefined

'Ik heb een groot deel van mijn jeugd opgeofferd aan mijn passie, acteren.' (Foto: als 9-jarige na de casting voor 'Annie'.)'

– Het zal vast ook niet slecht zijn voor de sfeer thuis als al je vrienden succesvol én rijk zijn.

Zeta-Jones «Buiten het werk om laten we ons maar weinig in met mensen uit de filmindustrie, hoor. Ik zie nog mijn vrienden uit de theaterwereld, maar ook mensen als zakenman Henry Krevis en de Lauders, van de cosmeticafamilie. Ik heb voeling met kringen die je niet zou associëren met een Welsh meisje dat nooit heeft gestudeerd. Ik kan een gesprek voeren met een president, maar ik kan ook mee discussiëren over kunst.»

– Met welke presidenten heb je zoal gesproken?

Zeta-Jones «Met Bill Clinton en zijn vrouw Hillary, en met Jimmy Carter. Met de familie Bush kan ik het ook wel vinden. Ik ben zelfs al in de buurt van Donald Trump gekomen: dat hoort erbij als je deel uitmaakt van de New Yorkse scene. Hij was telkens vriendelijk, maar op geen enkel moment zag ik een president in hem. Hij was zelfs grappig, herinner ik me. Dat is nu wel anders.»

– Ga je soms nog terug naar Wales?

Zeta-Jones «Niet zo vaak als vroeger. Mijn ouders komen nu vaker naar Amerika.

»Wist je dat het Welsh herleeft? Ik wou dat ik het beter kon spreken. Ik was als kind veel te balorig om het serieus te nemen. ‘Zodra ik ergens uit een vliegtuig stap, ben ik er niets meer mee,’ zei ik tegen mijn lerares. Ze was woedend.

»Ik supporter ook nog altijd voor Swansea City. (Draait met haar ogen) En ja, ik wéét dat ze niet meer in de Premier League spelen. Ik hou eigenlijk van alle sporten: formule 1, basketbal, American football... Mijn moeder zei altijd: ‘Als je geen borsten had gehad, was je een jongen geweest.’»

– Wat doe jij om fit te blijven?

Zeta-Jones «Ik doe aan tapdansen, een verbazend efficiënte work-out, en ik speel tennis en speed golf: daarbij moet je van de ene naar de andere hole rennen met je tas achter je aan.»

– Wat zou je nog graag willen doen in je leven?

Zeta-Jones «Ik zou dolgraag eens een film regisseren, maar ik lees weinig goede scripts die ook veelzijdige vrouwelijke rollen hebben.

»Voor de rest heb ik mijn handen vol met de opvoeding van mijn twee tieners, of het nu over sociale media of over daten gaat. De belangrijkste regel is: géén geheimen. Zij hebben er niet om gevraagd om deel uit te maken van dit wereldje, dat vooral om roem draait. Vaak is die bekendheid een zegen voor hen, maar het kan soms lelijk tegenvallen. Als ze in roddelbladen voortdurend klinkklare onzin lezen over hun ouders en het gezin waar ze deel van uitmaken, dan kun je niet anders dan doodeerlijk zijn en hun vertellen hoe de vork in de steel zit – ook als dat niet altijd even prettig om te horen is.»

© The Sunday Times

Vertaling en bewerking: Tom Raes