'Catweazle': de tweede jeugd van een legendarische kinderserie
Postmoderne kinderseries verbleken bij het werkelijk magische 'Catweazle': de BBC-serie uit 1970 - later ook op de Nederlandse tv uitgezonden, en nu eindelijk uit op dvd - over een middeleeuwse magiër die een foute toverformule uitspreekt en per ongeluk in de twintigste eeuw belandt.
Hij sluit er vriendschap met het jongetje Carrot, dat hem laat kennismaken met moderne vindingen als de telefoon ('telling bone'), elektriciteit ('electrickery') en de gloeilamp ('de zon gevangen in een flesje'). Precies die inventiviteit van schrijver Richard Carpenter maakte van de serie zo'n groot én blijvend succes: in Engeland ondernemen fans veertig jaar later nog heuse pelgrimstochten naar de opnamelocaties van toen. En wie zou ik, en mijn generatie, geworden zijn zonder de goedaardige invloed van onvrijwillige mentoren als Koot & Bie, Monty Python - en Catweazle?! En: geen Harry Potter zonder Catweazle, al zal JK Rowling liever doodvallen dan dat toe te geven.
Acteur Geoffrey Bayldon is nu 84: hij is uiteindelijk dan toch de stokoude man geworden die hij op zijn 45ste al speelde. Bayldon schitterde later nog in tal van films, zoals 'The Pink Panther', en onlangs nog in afleveringen van 'Midsomer Murders'. Maar als Catweazle zal hij onsterfelijk blijven. We praten tijdens een lunch in het Londense Mandarin Hotel, en zijn allebei verbouwereerd als we horen dat de amuse-gueule kikkerbillen bevatte: heiligschennis, in acht genomen dat Catweazles beste vriend de pad Touchwood was.
Geoffrey Bayldon «Een pad leek ons als sidekick voor een tovenaar origineler en grappiger dan de gebruikelijke zwarte kat. Nu zou Hollywood er ongetwijfeld een hamster of een ander lief diertje van willen maken, want dat is commerciëler.
»Het productieteam had voor alle zekerheid twintig padden besteld, maar op de eerste draaidag ontsnapten ze alle twintig. De pad die we uiteindelijk het meeste gefilmd hebben, was een echte diva. Ze draaide bij elke take ostentatief haar kont naar de camera. Als Robin - de jongen die Carrot speelde - haar vastpakte, piste ze altijd in zijn hand, maar bij mij nooit.
»Ik heb een grote tuin, en toen ik na een lange draaidag merkte dat ik per ongeluk één van de padden mee naar huis had genomen, heb ik ze daar maar vrijgelaten. Nu nog denk ik als ik een pad in m'n tuin zie: 'Da's een nazaat van Touchwood!'»
HUMO Tal van Bekende Vlamingen noemen 'Catweazle' hun favoriete jeugdserie, ook al zijn ze inmiddels veertig, vijftig of zestig. Wat was de échte magie van die serie?
Bayldon «Alchemie! 'Catweazle' was charmant, geestig en volstrekt oncynisch - heel anders dan wat kinderen tegenwoordig voorgeschoteld krijgen. Ons voornemen was: een serie maken die kinderen nu eens niet neerbuigend toesprak, maar ze evenmin lijmde met schuttingtaal of geweld. Inventief escapisme, gemaakt door mensen die overliepen van de wil om iets moois te bedenken en geld bijzaak vonden. Waar vind je die instelling tegenwoordig nog?»
(ss)
U vindt het volledige artikel van dinsdag 22 juni in Humo 3542
undefined
'Catweazle' op YouTube
De eerste aflevering waarin Catweazle zijn magie gebruikt en in de 20ste eeuw beland
undefined
Aflevering 'The Curse of Rapkyn'
undefined
'Catweazle' is nu verkrijgbaar op dvd
