Champions League: Lionel Messi
Het kampioenenbal nadert z'n apotheose: vanavond en morgen worden de terugwedstrijden van de kwartfinale in de Champions League gespeeld, en kennen we dus de halve finalisten.
Het meest tot de verbeelding sprekende duel is Barcelona - Arsenal, de meest tot de verbeelding sprekende speler Lionel Messi - misschien wel de fijnzinnigste voetballer van zijn generatie.
'Barcelona - Arsenal'
- Een duik in het verleden, Lionel: je verhuisde al op jonge leeftijd van Argentinië naar Spanje. Een grote stap?
Lionel Messi «Absoluut. Ik was een jaar of dertien, en ik moest land, stad en vrienden achterlaten. Alsof je leventje op één dag uitgewist wordt. In Argentinië had ik het altijd fijn, en was ik het prototype van het gelukkige jongetje.
»Maar in Spanje moest ik aanvankelijk op m'n tanden bijten: een harde leerschool. Maar ik heb nooit geklaagd. 't Was voor de goeie zaak, hè. Voetbal was mijn grote passie.
»Weet je wie me die passie bijgebracht heeft? Mijn grootmoeder. Een echt voetbaldier. Ze leeft niet meer, en dat spijt me nog elke dag. (stil) Ze zou zo gelukkig geweest zijn haar kleinzoon met die bekers, titels en prijzen te zien.»
- Door je vroege vertrek heb je in Argentinië nooit in eerste klasse gespeeld.
Messi «En met de hand op het hart: dat wringt geweldig. Het was mijn droom als kleine jongen; dat ik die stap overgeslagen heb, voelt niet helemaal juist. In mijn achterhoofd speelt steeds die ene gedachte: ooit keer ik terug, en ga ik in Argentinië voor een eersteklasser voetballen.»
- Je moet nog 23 worden, maar toch wordt er al regelmatig gepeild naar je sportieve hoogtepunten.
Messi «En telkens antwoord ik: de finale van de Champions League in 2009, tegen Manchester United (2-0, red.).
»Dat was puur geluk. Een persoonlijk hoogtepunt ook, omdat ik het tweede doelpunt scoorde. Met het hoofd, nog wel. Ik weet nog dat ik dacht: wat is dat hier? Ik, een kopbalgoal?
»Ook de winst in de Spaanse beker, datzelfde jaar, zal ik me altijd heugen. De manier waarop we toen Athletic Club Bilbao versloegen met 4-1: om nooit te vergeten.»
- In 2006 won je de Champions League ook al eens. In de finale stonden jullie tegenover Arsenal, de tegenstander van vandaag. Wat heb je met de schoenen gedaan die je toen droeg?
Messi «Aan m'n broer gegeven. Die houdt al m'n schoenen en shirts bij waar een belangrijke herinnering aan kleeft. Heel m'n familie is bezeten door dingen bijhouden. Ze hebben al genoeg om een grote kamer te vullen.
»Comfortabele gedachte: als mijn carrière straks voorbij is, heb ik m'n eigen museum (lacht).»
- In 2009 werd je ook Wereldvoetballer van het jaar.
Messi «Blij als een kind was ik met die trofee. Vooral omdat het een prachtig podium was, met ook nog Cristiano Ronaldo en Xavi. Het was de schitterende bekroning van een prachtig jaar waarin we met Barcelona zowat alles wonnen wat er te winnen viel.
» Het Spaans kampioenschap, de Copa del Rey, de Champions League, de Europese Supercup, de Intercontinental Cup: een heus boerenjaar.
»Dankzij die prijs sta ik nu op dezelfde lijst als Platini, Ronaldo, Zidane en Ronaldinho. Onwezenlijk. En wat me extra trots maakt: ik was de eerste Argentijn die tot Wereldvoetballer van het jaar gekozen werd.»
- Besefte je meteen de waarde van die prijs?
Messi «Goh... Ik weet heel goed dat zo'n titel iets unieks is. De allerhoogste individuele onderscheiding... Maar ik weet wat je bedoelt: het leven van een topvoetballer is zo hectisch, dat je voorbij dreigt te gaan aan de waarde van zo'n bekroning.
»Ik probeer van die prijs te genieten, maar makkelijk is dat niet: ik ren van match naar match. Het gaat allemaal zo snél, een voetballersbestaan: geen tijd om stil te staan.»
- Je stijl, valt die uit te leggen? Is er een truc, een geheim dat de mindere voetbalgoden over het hoofd zien?
Messi (lacht) «Dat is het 'm nu net: er is geen geheim. Er valt helemaal niets uit te leggen. Ik speel gewoon met een bal. En net als elke voetballer ter wereld leer ik nog elke dag bij. Het gaat om kleine inzichten die je verwerft, details in je spel die veranderen.
»Op dit moment vind je in mijn stijl van voetballen een combinatie van Argentinië en Spanje terug. Argentinië, dat is: het talent, het balgevoel, de techniek. En Spanje, dat is: die fameuze leerschool die ik bij Barcelona kreeg.
Daar ben ik Europees gaan denken. Als Barcelona mij iets gegeven heeft, dan is het wel ritme.
»Weet je, in elke jeugdacademie ter wereld roepen ze dat ze er vooral jonge spelers willen vormen, en dat wedstrijden winnen van geen belang is. Maar niemand handelt naar die filosofie. Bij Barcelona gebeurt dat wel. Ik heb er leren voetballen - winnen kwam later pas.»
- Die club heeft je fundamenteel veranderd?
Messi «Dat nu ook weer niet. De basis is altijd dezelfde gebleven: plezier. Ik voetbal gewoon graag. De bal en ik zijn al onafscheidelijk sinds m'n derde. Mijn moeder werd er gek van: zelfs in huis was ik voortdurend aan het spelen. Er brak weleens iets (lacht).»
- Doe je dat nu nog, in huis voetballen?
Messi «Absoluut. Ik kan onmogelijk functioneren zonder een bal in de buurt.»
- De bal is als een minnares voor jou?
Messi (veelbetekenend lachje)
