Chelsea Light Moving - Chelsea Light Moving
'Rock-'n-roll daalt het podium af: ze verkoopt nu boeken in de zaal.' Chelsea Light Moving is de, welja, nieuwe band van Thurston Moore, maar als hij in de spoken word-dreun 'Mohawk' neuzelend de punkspirit ten grave draagt (Lou Reed, iemand?) heeft de intussen toch alweer vierenvijftigjarige Sonic Youth-aanvoerder het beslist níét over zichzelf.
Moore mag zich dan wel CEO noemen van de arty uitgeverij Ecstatic Peace Library én met 'Demolished Thoughts' de beste Nick Drake-plaat van 2011 uitgebracht hebben, hier staat hij te rocken alsof het weer 1995 is, iemand steroïden in z'n espresso heeft gemikt, en de lokale smaakpolitie 'm hijgend op de huid zit.
Z'n solodebuut 'Psychic Hearts', ook al uit '95, illustreert het best waar het bij CLM om draait: het dwarse gitaargeluid van Ze Yoof, minus de etterende feedback van Ranaldo/O'Rourke. En minus Kim Gordon, helaas.
Dat zorgt voor enkele hoogtepunten: prijsbeest 'Burroughs', het inderdaad flink groovende 'Groovy & Linda', de gemene punkstamper 'Communist Eyes', en 'Alighted', een zelden gezien uitstapje richting metal.
Minder essentieel zijn 'Lip' en 'Empires of Time'. Goeie songs, maar van het soort dat Moore zomaar uit z'n mouw schudt in de sofa, met een half oog op de 'South Park'-herhalingen op Jim.
Moge Moore de wetten van de commercie nog vele jaren op de modderlaars van de noise trakteren!
