Christophe Deborsu juicht Blanche naar een finaleplaats in 'Van Gils & het Songfestival'
Dinsdagavond mag de piepjonge Blanche in Kiev onze driekleur verdedigen op de jaarlijkse hoogmis van de vermakelijke wansmaak – het Eurovisiesongfestival. In ‘Van Gils & het Songfestival’ zal onder meer Christophe Deborsu zijn taalgenote naar een finaleplaats proberen te juichen.
HUMO Mogen we zeggen dat we niet meteen een Eurosong-fanaat in u hadden gezien?
Christophe Deborsu «Het lijkt misschien niet helemaal verenigbaar met mijn ambt als politiek journalist, maar ik zou het Eurovisiesongfestival voor geen geld willen missen: sinds de jaren 70 kijk ik elk jaar. In 1987 heb ik met enkele vrienden Bergen bezocht – niet Mons, maar Bergen in Noorwegen, waar Sandra Kim zich het jaar voordien tot winnares had gekroond – en daar heb ik plechtig beloofd dat ik zelf ooit het Eurovisiesongfestival zou winnen. Dertig jaar later is daar nog altijd niets van in huis gekomen, maar ik blijf die droom koesteren. Ik heb gezien dat er dit jaar ook enkele kandidaten van de derde leeftijd meedoen (de 87-jarige Owe Thörnqvist, kandidaat voor Zweden, red.), dus er is nog hoop, toch?»
HUMO Zeker. Denkt u dat de Belgische inzending, ‘City Lights’, het ver zal schoppen?
Deborsu «Ik ben, vrees ik, niet de juiste persoon om daarover voorspellingen te doen. Ik was er bijvoorbeeld ook stellig van overtuigd dat ‘Geef het op’ van Clouseau (in 1991, red.) zou winnen, terwijl ze uiteindelijk op een schamele 16de plaats zijn geëindigd. Maar ik vind ‘City Lights’ een zeer meeslepend liedje en ik hou van die diepe, warme stem van Blanche. Voortreffelijke naam, trouwens, ‘Blanche’: in de 14de eeuw had je een Waalse edelvrouw met dezelfde naam, Blanche de Namur. Ze zou later een koninklijke titel verwerven door te trouwen met de koning van Noorwegen en Zweden. Haar vader was, geloof ik, Jan I van Namen... (Plots) Maar dat is natuurlijk geen antwoord op uw vraag. Zoals ik al zei: ik ben zeer slecht in pronostieken. Misschien moet ik maar zeggen dat Blanche de finale zeker níét haalt, dan maakt ze waarschijnlijk nog de meeste kans. (lacht)»
HUMO Stel dat het tóch lukt: kunnen we u dan op een euforische uitbarsting à la Ingeborg betrappen?
Deborsu «Ik ben van nature behoorlijk enthousiast, dus waarom niet? Er hangt nu eenmaal een soort magie rond die wedstrijd: je kunt erop sakkeren dat het elk jaar hetzelfde liedje is, maar als je begint te kijken, word je toch weer meegesleept. Om nog te zwijgen van de herinneringen die me elk jaar weer overvallen. (Begint Eurosongklassiekers te zingen) Als ik naar Eurosong kijk, dan voel ik me opnieuw die kleine jongen van weleer, en da’s toch onbetaalbaar?
