Christophe Vekeman eert Luc De Vos op Gentse Feesten 2015

Eind 2014 verloor Gent twee iconen: eerst werd noodgedwongen afscheid genomen van Luc De Vos, drie weken later werd met tegenzin Walter De Buck uitgewuifd. Waar ze ondertussen ook mogen ronddolen, we hopen dat de heren er samen lustig op los aan het jammen zijn.

Dit jaar moeten de Gentse Feesten het dus een eerste keer zonder hun helden stellen, maar Trefpunt Festival voorziet een passend eresaluut. Om acht uur ’s avonds speelt Groep Walter De Buck het traditionele openingsconcert Bij Sint-Jacobs, waarna ook een ode aan De Vos gebracht wordt: Gorki-muzikanten Thomas Vanelslander, Erik Van Biesen, Bert Huysentruyt en Luc Heyvaerts huldigen met hun eigen bands (Helsinki, Biezen, Stanton en Bullfrog Tattoo) hun frontman. Ook auteur Christophe Vekeman, die op de begrafenis van De Vos de afscheidsrede hield, zal vlak voor die muzikale hommage zijn vriend eren.

undefined

Christophe Vekeman «Ik heb Luc in 2001 leren kennen op de Boekenbeurs – mijn tweede roman ‘Iedereen kan het’ was toen net uit, en Lieven Vandenhaute presenteerde er live een literaire quiz voor het StuBru-programma ‘Republica’. Ik speelde samen met Dimitri Verhulst tegen Luc en Erwin Mortier. Toen heb ik ‘m leren kennen als een zeer erudiet manspersoon: Dimitri en ik moesten voor Luc en Erwin de duimen leggen, en Luc won in de finale ook nog eens van Erwin zelf. Ik wist dus van meet af aan: Luc is niet van de straat.

undefined

'Wie Luc De Vos leest, voelt zich nooit alleen'

»Daarna zijn we nog iets gaan drinken, en toen bleek dat Gerard Reve ons beider grote idool was. Vanaf het moment dat Luc vertelde dat zijn favoriete dichtregel van Reve ‘wanhopig drinkend onder keukenlicht’ (uit ‘Gezicht op Kerstmis’, red.) was, waren we vrienden (lacht).»

HUMO Wat ga je brengen op het podium Bij Sint-Jacobs?

Vekeman «Ik zal Luc zelf aan het woord laten: ik zal één van z’n columns voorlezen. In september verschijnt er een door mij samengestelde bundel van zijn beste columns, waarvoor ik ze allemaal eens herlezen heb - en dat zijn er een heleboel. Je moet weten: midden jaren 90 is Luc al begonnen met columns te schrijven voor De Standaard, en later was hij één van de prominente deelnemers aan het StuBru-programma ‘Collage’ - je mag wel stellen dat zijn column telkens één van de hoogtepunten was. En daarna was hij uiteraard één van de spilfiguren van het Gentse stadsmagazine ‘Zone 09’, dat gretig meegegraaid werd voor zijn column.

»De column die ik gekozen heb voor de openingsavond van de Gentse Feesten, komt uit zijn bundel ‘Het werk van de duivel en andere columns’. Hij zegt er letterlijk in: ‘Bemint elkander. We leven maar één keer. Er is alleen dit moment.’ Luc kon best moralistisch uit de hoek komen.»

HUMO Heb je hem door die columns te herlezen nog beter leren kennen?

Vekeman «Ja. Al zou je tien jaar met hem op een onbewoond eiland doorbrengen, een schrijver leer je nooit zo goed kennen als door zijn werk te lezen. Wat me opviel, was hoe ongelofelijk aanwezig hij in zijn teksten is: de toon, de stem, de stijl - het is allemaal typisch Luc. Het gevolg daarvan is: wie Luc De Vos leest, voelt zich nooit alleen. Voorts bleek hij nog complexer en getormenteerder te zijn dan ik dacht: zijn feestgrage mentaliteit was een tegenwicht voor zijn melancholie.»

HUMO Wie Luc De Vos op de Gentse Feesten niet op een podium met Gorki zag, kwam hem onderweg wel ergens tegen. Heb jij een memorabele Gentse Feesten-avond met hem beleefd?

Vekeman «Wij woonden 500 meter van elkaar af - ik kwam hem dus ook weleens tegen op weg naar de bakker om de hoek. Hij was een straatloper; zeker niet enkel present als er een feest op het programma stond. Sterker nog: dikwijls liep hij met zijn kop in zijn kas rond - als was hij op zoek naar kleingeld. We hebben tijdens de Gentse Feesten soms veel gedronken en plezier gemaakt, maar ik ken hem persoonlijk niet als een uitzinnig man. De Luc op het podium - in zijn bloot bovenlijf plectrums mikkend in de decolletés van de vrouwen in het publiek - is helemaal anders dan de Luc naast het podium.»

HUMO Het is ondertussen al een dikke zeven maanden geleden dat we afscheid van hem moesten nemen. Wat is het eerste dat je te binnen schiet wanneer je aan hem terugdenkt?

Vekeman «Zijn goedaardigheid. Ik kan het niet genoeg herhalen: er zat geen gram kwaad in hem.»

undefined

Meer over Luc De Vos vindt u hier.