Clare & The Reasons - The Movie

Talent slaat een generatie over, zegt de volksmond, maar in het geval van Clare Muldaur Manchon is daar niets van te merken. Zij is de dochter van Geoff Muldaur, een nu wat vergeten Amerikaanse folkie die ooit nog met Bob Dylan optrok en een jeugdvriend was van de legendarische producer Joe Boyd.

Haar zusje Jenni kenden we als zangeres bij Rufus Wainwright en Teddy Thompson, en nu eist ook Clare onze aandacht op. Dat heeft tijd gekost: haar eerste twee soloplaten verschenen in eigen beheer, en 'The Movie', haar eerste release als Clare & The Reasons, verscheen eind vorig jaar al op een obscuur New Yorks label. Nu is de plaat heruitgebracht door het Franse Fargo, een wijkplaats voor wel meer verdwaalde zielen van over de plas (zie ook Joseph Arthur en Ron Sexsmith).

Maar het is nooit te laat om wonderbaarlijke muziek te ontdekken, en de verrassing stijgt uit elke porie van dit sprookjesachtige, tussen klassiek, jazz en crooners planerende plaatje. Daarover bestaat een halve minuut ver in opener 'Pluto' al geen twijfel meer: een song waarin een planeet getroost wordt omdat hij geen planeet meer is - we hebben al veel gehoord, maar dát nog nooit. 'Pluto' is rijkelijk maar nooit overdadig georkestreerd, op een wijze die aan Van Dyke Parks herinnert (binnenkort live in onze contreien, gaat dat zien!). Niet toevallig, want de man heeft hand- en spandiensten verleend. Net zoals Sufjan Stevens, die met Clare het mysterieuze 'Nothing/Nowhere' fluistert. Andere aanknopingspunten: de stemmen van de jonge Rickie Lee Jones (met name in 'Rodi') en vooral Victoria Williams, en de muzikale sprookjeswereld van de Joanna Newsom van 'Ys'.

Niet dat Clare en haar Reasons gehaaide copycats zijn: luister maar eens naar het behoedzaam in strijkers gewikkelde 'Cook for You' - een vrouw staat in lingerie voor haar man te koken, pas aan het eind wordt duidelijk dat haar teerbeminde al een tijdje wijlen is. Die duistere inslag is misschien de schuld van papa Geoff, die Clare op haar achtste (!) een tape met liedjes van bluesdiva Bessie Smith cadeau deed. Soms scheert ze rakelings langs de schmaltz ('Sugar in My Hair'), maar daar staat tegenover dat ze met een originele lezing van 'Everybody Wants to Rule the World' van Tears for Fears op de proppen komt.

De volksmond, blijkt nog maar eens, kent er niets van.

Toptracks: 'Pluto', 'Cook for You'