Classic Albums: Aja (Steely Dan)

De roddel dat Walter Becker en Donald Fagen, het befaamde kluizenaarskoppel achter de Ultieme Popgroep Steely Dan, überperfectionisten waren die maniakaal aan hun platen bleven slijpen, blijkt helemaal waar.

Zo krijgen we in de 'Classic Albums' over hun meesterwerk 'Aja' vanavond op Canvas te zien hoe het duo, met pedante blik achter een mengpaneel gezeten, zich verkneukelt in de afgekeurde solo's van de ene wereldgitarist na de andere - om weer in algehele bewondering uit te komen bij hun keuze voor die ene geniale take die de plaat haalde.

Maar perfectionisme loont: Humo hoorde in 1977 bij monde van oppersnor Guy Mortier meteen dat Steely Dans vijfde studiowerk 'Take Me Back to Eppegem' van de Brain Tumor Connection uit Sint-Eloois-Vijve ruimschoots zou overleven.

Guy Mortier «Als geharde Steely Dan-fan had ik natuurlijk algauw in de smiezen dat 'Aja' opnieuw een hoogtepunt was. Vanaf de eerste seconde hoor je dat ieder detail goed zit: ijzersterke composities, fantastische muzikanten, en het geweldig inventieve gebruik van de stemmen en instrumenten bereikt haast de totale perfectie, zonder steriel te worden.

»Fagen en Becker, dat waren eilanden in de pop van toen, maar ook live bleven ze overeind: ik zag ze ooit in Vorst Nationaal en tot mijn blijde verrassing vertaalden ze die buitengewoon ingenieuze opbouw van hun lp's naadloos naar het podium.

»Op hun latere platen hebben ze dat hoge niveau niet altijd aangehouden, maar ook apart konden die mannen veel: Donald Fagen heeft met 'The Nightfly' uit '82 in z'n eentje nog een geweldige plaat gemaakt.

»Maar voor ik uit mijn nek begin te lullen: wat heb ik destijds allemaal geschreven in mijn recensie?»

HUMO Vooral dat je niet onder woorden kon brengen waarom 'Aja' eigenlijk zo goed was.

Mortier (lacht) «Voilà, en zo blijkt ook nu weer. Ik ga vanavond in elk geval kijken, want het wordingsproces van zo'n monument van een plaat vind ik altijd bijzonder boeiend. Het is natuurlijk bekend dat ze eindeloos aan de ultieme klank timmerden, dat er geweldig veel opgenomen en weer weggegooid werd, en dat ze, op momenten dat ze het zelf niet meer wisten, even met Jan Leyers belden, maar goed.

»(rondt af) Laten we vooral blij zijn dat hun muziek er is en dat we er nog steeds naar kunnen luisteren: ik heb eindelijk een nieuwe naald voor mijn pick-up en ga zo meteen de plaat nog 'ns opzetten. Want groepen als Steely Dan hoor je tegenwoordig nauwelijks nog op de radio.»

HUMO Teleurgesteld in het huidige radioklimaat?

Mortier «Toch wel. Ik heb het gevoel dat alleen doelgroepen en formats nog van tel zijn, terwijl radio ons toch voortdurend het beste uit het hele palet zou moeten bieden: goeie nieuwe muziek die je kan verrassen of een heerlijk weerzien met ouwe getrouwen. En neem het van grootvader aan, tussen de oude brol zit nog heel veel goed spul.»