Clutch op Graspop: Betoveren buiten de comfortzone

Wat er zo mooi is aan festivals? Groepen die optreden voor een publiek dat hen niet of nauwelijks kent, de massa bij het nekvel grijpen en helemaal inpakken. Clutch is zo’n band.

Eentje die onversaagd zijn ding blijft doen. En waarbij na één uur concert de volle Marquee maar bleef applaudisseren, waarbij duizenden spontaan begonnen te dansen om zich als één collectief achter deze Amerikaanse band te zetten.

Nochtans situeert Clutch zich buiten de comfortzone van Graspop. Metal spelen de vier niet, eerder blues en stoner rock. Deze groep hechte vrienden uit het onooglijke Maryland tourt al dik twee decennia met een busje de wereld rond. Hun platen brengen ze sinds 2008 uit op hun eigen label. Deze vier spelen sinds het prille begin in dezelfde bezetting. En dat voel je, die hechte broederband. Ze willen overal spelen. Of in het geval van frontman Neil Fallon prediken voor de kerk van de rock-’n-roll. Hij ziet er uit alsof hij net uit het magazijn komt stappen, met zijn Caterpillar Powerloader-shirt aan en volle baard. Maar wat een charisma!

In Amerika is Clutch al langer goed bekend, hier begint het publiek hen pas echt te ontdekken. Getuige een volle AB in december vorig jaar. En deze volgelopen Marquee. Clutch speelde met enthousiasme, met ronkende gitaren. Vier kerels die geen show nodig hadden om hét te maken, enkel goudeeerlijke muziek. En vooral een immer (h)eerlijke groove. De band stond hier met zoveel meer plezier dan Slash, die tegelijk op het hoofdpodium speelde en een routineuze indruk maakte onder zijn hoge hoed.

Aanstekelijkere songs dan die van Clutch bestaan er nauwelijks. ‘X-Ray Visions’ bezorgde ons kippenvel in die bloedhete tent. Zware metalfans met shirts van Slipknot en Slayer aan begonnen plots luchtgitaar te spelen, of zelfs te dansen. Clutch duwde het tempo nog wat de hoogte in met ‘Hot Bottom Feeder’, dat eindigde in een zee aan wah-wah. Bij ‘Electric Worry’ ontplofte de tent helemaal. Er ontstond een circle pit, nu ja, eerder een dans-pit. Het publiek nam feilloos het ritme over toen de band even stopte. Vamonos, vamonos! Clutch had de hele tent veroverd, en eindigde met ‘In Walks Barbarella’. Opdracht volbracht. 'Fijn festival gewenst nog. En vergeet nimmer om te blijven rocken!' Wijze slotwoorden van zanger Neil Fallon. We zien zijn groep hier of op een ander zomerfestival erg graag nog eens terug. Heerlijk concert was het.

undefined