Cold War Kids - Dear Miss Lonelyhearts
Voor het keelgeluid van Nathan Willett hebben wij altijd een zwak gehad. Dat mikken naar het ijle, net ietsje hóger dan z'n stembanden eigenlijk vermogen. Zie ook: Neil Young. Maar wat horen we op 'Dear Miss Lonelyhearts', de vierde van Cold War Kids? Ingezongen via de Jasper Steverlinck-app?
Spijt ons, maar 't is niet eens de akeligste vergelijking die ons te binnen schoot (in de titelsong zitten zelfs vijf seconden - 'oohoe oohoe oohoe' - K's Choice. De horror!).
Al sinds hun vorige zijn de koudeoorlogskinderen op zoek naar een gladder, op de Amerikaanse charts gemikt geluid, en ook hier doen ze enkele poginkjes. Helaas, alwéér gebuisd!
Modest Mouse-gitarist Dann Gallucci, die de rangen komt vervoegen, is een aanwinst: met de electropop van 'Lost That Easy' en het pianogestuurde 'Miracle Mile' zorgt-ie voor twee van de beste songs en ook de Lenny Kravitz-achtige ballad 'Tuxedos' kan er, nou ja, net door.
Maar dan hebben we het wel gehad: hemeltergend vonden we dat 'hé, zin om lekker te jammen?'-sfeertje in 'Fear & Trembling' en 'Dear Miss Lonelyhearts'. En dan Willett die aldoor Whitney Houston dan wel Chris Martin naar de kroon tracht te steken in 'Bottled Affection' en 'Water & Power'.
Ons lidmaatschap van de Cold War Kids-fanclub stopt hier: voor opgewarmde kost met messianistische allure richten we ons wel tot de nieuwe paus.
