Comedy: Adriaan Van den Hoof: Doortocht
Een te zware motorfiets, een veel te jong lief of een pruik die de grenzen van het toelaatbare aftast: iedereen worstelt zich anders door een midlifecrisis. Maar het zou bepaald sterk zijn als u beter doet dan Adriaan Van den Hoof: hij maakte er in 2010 de zaalshow ‘Doortocht’ over, en vanavond kunt u de hoogtepunten daaruit zien op 2BE.
undefined
HUMO Heelhuids door de midlifecrisis geraakt, Adriaan?
Adriaan Van den Hoof (lacht) «Ik denk het wel. ‘Doortocht’ is vooral een nostalgische voorstelling, over dat ‘weet je nog?’-gevoel. Ik wou onderzoeken of het vroeger echt allemaal zoveel beter was als de mensen zeggen, om tot het besluit te komen dat het niet het geval is. De meeste dingen waren vooral veel vervélender (lacht). In alle ernst, je kunt hooguit zeggen dat we erop vooruitgaan. En zelfs daar ben ik niet helemaal zeker van, want de centrale vraag die ik nu stel in mijn nieuwe show 'Hoogspanning', is: ‘Gáán we er eigenlijk wel op vooruit?»
HUMO Het klinkt alsof je je publiek iets wilt bijbrengen.
Van den Hoof «Bijbrengen is zo’n beladen woord, ik wou mensen eerder doen stilstaan bij het feit dat je je leven de eerste vijftien, zestien jaar wel zorgeloos kunt doorbrengen, maar dat de rest zich afspeelt in functie van de zorg voor anderen, en je moet maar zien dat je het overleeft. Ik voelde dat verschil bijvoorbeeld sterk toen mijn kinderen eraan kwamen.»
HUMO Hoe kom je aan het materiaal voor je shows? Zit je hele avonden aan tafel te pennen?
Van den Hoof «Helemaal niet, ik schrijf nooit iets volledig uit. Wat ik wel altijd doe, is met mijn beste vrienden samen zitten en een paar thema’s in de groep gooien, om te zien wat zij daarover te vertellen hebben. In ‘Doortocht’ zit zo een stukje over trouwfeesten: dat is op die manier ontstaan.»
HUMO Soms lijkt het alsof je staat te improviseren. Verschillen je voorstellingen van avond tot avond?
Van den Hoof «Heel veel, soms. De basis blijft natuurlijk dezelfde, maar elke avond reageren mensen anders, of ze geven antwoorden die je helemaal niet had verwacht. Dat is fijn, dat houdt de spanning erin voor mij.
»Vroeger had ik nooit try-outs voor een nieuwe voorstelling - voor ‘Hoogspanning’ heb ik er nu voor het eerst wel gedaan. Dat deed ik toen puur om die spanning: ik stapte het podium op en zei bij mezelf: 'We zien wel waar we naartoe gaan.'»
HUMO Ook vanavond sta je op de planken. Hoe bereid je jezelf voor in die laatste uren voor een show?
Van den Hoof «Eigenlijk helemaal niet. Het enige wat ik doe, is een halfuurtje voor de voorstelling even proberen te slapen. Heel raar, ik weet het, maar voor de rest heb ik geen enkel ritueel. Voor mij begint het pas als het doek opgaat, en geen minuut vroeger. Ik ben ook maar twee keer nerveus: bij de première, en als ik in mijn thuisstad Leuven moet spelen.»
HUMO Voor we je naar bed sturen: die vertelplaat van Tijl Uilenspiegel uit je kindertijd, waar je zo gedreven over vertelt in ‘Doortocht’, ken je die nog altijd vanbuiten?
Van den Hoof «Helemaal! Meer zelfs, mijn zonen kennen hem ondertussen ook van voren tot achteren, net als ik.»
Trailer 'Doortocht':
