Comedy: Piv Huvluv - Speeltijd

Hoe iemand met een oer-Vlaamse naam als Jan Catrysseaan de artiestennaam Piv Huvluv raakt? Tot stand gekomen toen de comedian nog jeugdwerker was, en hij vergat dat het publiek de letters in een schimmenspel in spiegelschrift te lezen zouden krijgen: vip werd ‘piv’; en ‘huvluv’ was het resultaat van een verkeerd uitgewerkte rebus.

undefined

Ta-daa! Op Canvas kunt u vanavond naar ’s mans vierde voorstelling ‘Speeltijd’ kijken, waarover de betreurde (pdw) het volgende optekende: ‘In ‘Speeltijd’ doet Piv wat we allemaal heel graag zouden kunnen: de romantiek van onze jeugdjaren in perspectief plaatsen, lachen met de onmiskenbare banaliteit ervan en vaststellen dat we onszelf véél te ernstig nemen.’

Piv Huvluv «‘Speeltijd’ gaat over mijn fictieve kindertijd: ik die, als enig kind, wegvlucht in een fantasiewereld, wat mijn moeder probeert te counteren door me te koppelen aan een vriendinnetje. Het is wel een comedyvoorstelling, maar ik eindig met een emotioneel hoogtepunt: op het einde gebeurt er iets dramatisch.

»Het decor bestaat uit een langwerpige banner met het schema van de voorstelling: een idee van regisseur Dries Heyneman(lid van cabaretgroep Ter Bescherming van de Jeugd, red.), die me in de aanloop naar de voorstelling had gevraagd de show schematisch uit te tekenen. Iets wat ik, als ex-onderwijzer, vrij grondig had gedaan, en wat we allebei zowel grappig als bruikbaar vonden. In de voorstelling stap ik een paar keer uit het verhaal en verwijs ik naar het schema om te tonen hoever we zitten. Er staan ook een lachlijn en een emolijn op, gebaseerd op de reacties van het publiek tijdens de try-outs.»

HUMO ‘Speeltijd’ draait rond de vraag of we stoppen met spelen omdat we ouder worden, of dat we ouder worden door te stoppen met spelen. Wat denkt u zelf?

Huvluv «Het eerste. Dat zie je duidelijk als je naar de speelplaats van een middelbare school kijkt: daar staan alle leerlingen stil en praten ze met elkaar. Op de speelplaats van een lagere school is het één en al gejoel en heen-en-weergeloop. Dat leer je af als de puberteit begint: dan is het plots niet meer cool om te spelen.»

HUMO U duikt in uw eigen jeugdherinneringen: houdt u zelf ook meer van comedians die grappen maken over het dagelijkse leven?

Huvluv «Het voordeel van persoonsgebonden humor is dat je op herkenbare situaties stoot. Vaak komen mensen uit het publiek me achteraf zeggen: ‘Bij mij was dat ook zo!’

»Zelf voel ik enige connectie met Adriaan Van den Hoof, omdat hij ook in zijn verleden graaft en dat op zijn manier brengt. Maar evengoed hou ik van de absurditeit van Wim Helsenof van de zotte gedachtegangen van Piet De Praitere. Maar de buitenlandse comedy volgen zoals (pdw) dat deed, dat doe ik niet.»

HUMO (pdw) is een naam die vaak bij u terugkomt: hij heeft uw carrière een zetje gegeven.

Huvluv «Ja. Ik heb drie keer in de finale van Humo’s Comedy Cup gestaan. Na de allereerste editie van 1998 heeft hij me verteld dat hij me als winnaar naar voren had geschoven, maar dat hij op het veto van Guy Mortier was gebotst. Sindsdien is hij me blijven steunen: ik werd altijd uitgenodigd om te komen spelen in ‘Comedy Casino’ – ik denk dat ik, samen met Nigel Williams, de enige ben die daar alle zeven seizoenen op het podium heb gestaan. Daar blijf ik hem eeuwig dankbaar voor.»

HUMO U hebt ook een gastrolletje kunnen versieren in ‘Eigen kweek’, de nieuwe fictiereeks die vanaf 5 november op Eén loopt.

Huvluv «De serie gaat over een boer die in financiële problemen raakt en daarop met zijn zoon beslist om cannabis te kweken – met alle miserie van dien. Ik ben in drie afleveringen te zien als inspecteur Goutry, de collega van Maaike Cafmeyers personage. Ik ben in totaal nog geen drie minuten op het scherm te zien, maar het was een toffe ervaring: plots stond ik op de set naast kleppers als Sien Eggers en Dirk Van Dijck! Ik denk wel dat de ploeg tevreden over me was – tenzij ze me er ondertussen uitgeknipt hebben, natuurlijk (lacht).»