Concert van de week: Zoot Woman

Het is een wat onzeker klinkende Johnny die we aan de lijn krijgen, en we begrijpen waarom. ‘It’s Automatic’ en ‘Living in a Magazine’, de vroegste singles van de Britse groep Zoot Woman (nu vrijdag 16/1 live in Trix in Antwerpen!) waren raspaardjes: vlot, sierlijk, gespierd op de juiste plaatsen, uitstekende stamboom.

HUMO We bellen elkaar minder dan vierentwintig uur na de Charlie Hebdo-moorden. Hebben er ooit mensen aanstoot genomen aan een Zoot Woman-songtekst, om wat voor reden ook, om daar vervolgens agressief bij jullie over te komen klagen?

Johnny Blake «Ik kan me niets herinneren, maar het kan bijna niet anders. Wat ik schrijf, is meestal cathartisch van aard, en persoonlijk, mogelijk een beetje triest of deprimerend. Uitgesproken meningen of maatschappelijke aanklachten zijn het niet. Maar: voor de twintigduizend mensen die iets onschuldig vinden, is er altijd wel iemand die zich gekwetst voelt. Je zal maar de pech hebben dat dat dan net een onevenwichtige gek is.»

HUMO Ik voel me soms beledigd in mijn intelligentie en goede smaak als ik weer eens dezelfde platte kak op de radio hoor.

Blake (lacht ongemakkelijk) «Ja.»

HUMO Voor de duidelijkheid: ik had het niet meer over Zoot Woman-songs.

Blake «Daar hoopte ik al op (lacht). Maar je zou niet de eerste journalist zijn die me tijdens een interview doelbewust beledigt. Ik veronderstel dat dat betere quotes oplevert.»

HUMO ‘Living in a Magazine’, jullie debuutplaat, was er al in 2001: dat is een halve muzikantencarrière geleden...

Blake (lacht) «When you put it like that. Dat is... deprimerender omschreven dan je je kan inbeelden.»

HUMO Zoot Woman werd toen door andere bands omringd dan nu, en er heerste een ander muzikaal klimaat. Kan je 2001 en 2015 eens met elkaar vergelijken? Ik heb de indruk dat Zoot Woman nu meer een soort outsidersrol vertolkt dan toen.

Blake «Dat kan ik zo niet inschatten, maar het is sowieso anders, ja. Met je eerste plaat moet je jezelf nog in de markt zetten, je laten opmerken – dat doe je door mee te drijven op de trend van dat moment, of door iets radicaal anders te doen. Nu is Zoot Woman meer een entiteit op zich geworden: er is een grote groep fans die ons volgt, opvallen hoeft niet meer. We proberen gewoon verder te groeien als muzikanten.

»In 2001 moest je ook nog een platencontract zien te verdienen, opdat je muziek überhaupt door iemand gehoord zou worden. Nu zijn er genoeg andere methodes. Wat niet is veranderd: kwaliteitsmuziek komt altijd bovendrijven.»

HUMO Jullie eerste tournee sinds 2011 wordt vrijdag afgetrapt in Antwerpen. Het is, met andere woorden, tevens een soort try-out: wat werkt nog, en wat niet? Hoe passen de nieuwe songs tussen de oude? En wie weet is je podiumprésence niet meer wat ze vier jaar geleden was?

Blake «We hebben vorig jaar wel twee of drie losse shows tussendoor gedaan, maar je hebt gelijk: met de eerste show van een tournee weet je echt nooit. Er zijn heel veel bands die op zo’n gig legendarisch onderuit zijn gegaan. Maar don’t worry: ik heb een goed gevoel bij Antwerpen.»

HUMO Trachten jullie, teneinde een tournee maximaal voor te bereiden, de live-ervaring te benaderen in jullie repetitiehok? Speelt er een tape met geroezemoes en andere publieksgeluiden op de achtergrond? Felle spots in je ogen? Een roadie die af en toe de verkeerde gitaar aanreikt?

Blake (lacht) «We zouden dat móéten doen – vooral dat geroezemoes vind ik goed: het geluid van een nét niet helemaal stille, volle zaal is oorverdovend als je voor het eerst sinds lang nog eens het podium opstapt – maar: nee. We proberen ons wel zo goed mogelijk in het perspectief van het publiek te verplaatsen. Te denken hoe het moet zijn om naar ons te kijken en te luisteren. Het is heel verleidelijk om als muzikant egoïstisch te zijn bij het voorbereiden van een gig; de aloude ‘ik speel alleen songs van mijn laatste plaat’-onzin.

»Het heeft allemaal met evenwicht te maken. En verder met passie en plezier. Een band die oprecht geniet van zijn eigen optreden, en er zich volledig en hoogst passioneel ingooit, kán bijna geen slechte optredens geven. Depeche Mode is een voorbeeld. Ik zag ze een dik jaar geleden nog eens: wellicht de beste liveband op aarde.»

HUMO Stuart Price – naast jezelf en je broer het derde kernlid van de groep, en verder vooral bekend vanwege Les Rythmes Digitales en zijn productiewerk voor onder anderen Madonna – gaat níét mee op tournee en zal er dus ook in Antwerpen niet bij zijn. Haat hij, net zoals Rollo van Faithless destijds, het leven op de baan zo hard?

Blake «‘Haat’ is te sterk, maar hij beleeft geen plezier aan touren, nee. Stuart is een studiorat. En hij heeft te veel ander werk. In het begin van Zoot Woman is hij wel degelijk op een paar tournees meegegaan: hij vond het toen ook al niet zo leuk, en hij liet dat vaak genoeg merken. Nee, we missen hem wel, maar het is beter voor iedereen als hij gewoon thuisblijft.»

HUMO Over een paar dagen start de Zoot Woman-tournee, dus. Wat voor niet-muzikale taken staan er nog op je to-dolijst voor je met een gerust gemoed kan vertrekken?

Blake «Normaal zou ik zeggen: ‘Vrienden en familie bezoeken.’ Maar de kerstperiode is nog maar net voorbij: dat is dus iets minder acuut. Nee, met stip op één staat nu: de koelkast uitkuisen. Een rotte zalmfilet die wekenlang ligt te beschimmelen tussen pakken bedorven melk: het wil de opluchting van na een lange tournee eindelijk thuiskomen weleens verpesten.»