Concertreview: Amenra (AB)
Onder het motto ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugde’, trapte Amenra er in een uitverkochte AB dan maar een aantal aan flarden, en gunde ons voor de gebalde vuist weg een blik in de hunne.
De veiligheidsagent van Maghrebijnse komaf die naast ons had postgevat, besloot na dik negentig minuten toch een paar beelden te schieten van de West-Vlaamse razernij die intussen als een pletwals iedereen omver had geblazen. Om maar te zeggen: een optreden van Amenra laat niemand onberoerd. Het is zoals de Grand Canyon: schitterend op vakantiekiekjes, maar je moet het toch vooral live meemaken. Amenra is geen band. Amenra is een beleving die muziek overstijgt.
Onze Belgische sludgemetaltrots opende de debatten met ‘Children of the Eye’, tevens de opener van hun nieuwste plaat ‘Mass VI’, gevolgd door het enthousiast onthaalde ‘Razoreater’. De keuze om deze twee toppers meteen in de vuurlinie te gooien was minstens even gewaagd als de knaap die achteraan de zaal een sigaret opstak. Gehuld in een wit t-shirt. De muziek van Amenra rolt als een donderwolk over bezwete hoofden die de discipline ‘synchroon headbangen’ naar nieuwe hoogtes brengt. Zanger Colin H Van Eeckhout trekt een heel optreden lang ten strijde tegen een onzichtbare vijand en schopt, kopt en slaat wild om zich heen. Het projectiescherm achter hem fungeert als een gids die de aanwezigen bij hun nekvel grijpt en doorheen een bos loodst waarin elk twijgje van doornen is voorzien.
Na een uur het gevecht te hebben aangegaan met de lucht rond zich, vond de frontman de tijd rijp om zichzelf enkele vleeshaken aan te meten. Het intermezzo leek zodanig lang te duren dat iedereen erbij stond alsof ze de beslissing van de videoref afwachtten. De verhoopte climax waarbij hij zichzelf omhoog zou laten takelen, bleef evenwel uit. Onze innerlijke Hannibal Lecter begaf zich teleurgesteld naar de toog. De rest van het optreden draaide uit op een kabbelend beekje dat zich een weg doorheen het bos baant, hopeloos op zoek naar een open plek met zonlicht. De frontman verloor bloed en sommigen hun interesse. Vooraleer u zich naar de dichtstbijzijnde doe-het-zelfzaak begeeft om pek en veren in te slaan: Amenra is nog altijd een steengoede band met een uitstekende live-reputatie, maar dit was misschien niet het allerbeste optreden dat we hen al zagen geven.
Net als paars-wit kregen wij gisterenavond ook een stevige oplawaai te verwerken, met het verschil dat de onze naar meer smaakt. Veel meer.
Tweet
