Concertreview: Conor Oberst in de Ancienne Belgique
Een kleine transformatie.
Toen Conor Obersts meesterwerkje ‘Ruminations’ in oktober van vorig jaar kwam aanbellen, waren wij - om het in ons schoonste Vlaams te zeggen - van onze melk.
Al snel bleek dat er redenen waren om aangedaan te zijn. Want wat was er gebeurd? Tijdens een conversatie op internet werd Oberst door een vrouw valselijk beschuldigd van verkrachting. Het Liegebeest had zich online eerder voorgedaan als jongen en als kankerpatiënte. Ze bood haar excuses aan, maar de schaamte, de verwarring, de vernedering en de reputatieschade, ze waren bij Oberst immens. Bovendien wist de man niet hoe te reageren: weigeren erover te praten zou bijvoorbeeld als een schuldbekentenis kunnen overkomen. Er kwam stress van, zware stress, stress die het lichaam kapot maakte en die gepaard ging met paniekaanvallen. Oberst stortte in tijdens het touren en moest worden afgevoerd naar een ziekenhuis, waar een cyste op de hersenen werd vastgesteld. Niks levensbedreigends, zo bleek. Maar toch!
De artiest Conor Oberst sloot zich - na vijftien jaar leven en werken in New York - een winter lang op in zijn eerste hometown Omaha in Nebraska. Hij zat als liedjesschrijver nu wel héél dicht op de gebeurtenissen. Het trauma moest eigenlijk nog trauma worden toen hij het al van zich af had geschreven in de demo’s. Die demo's kwamen gewoon zo op de plaat terecht.
Drie songs ver in de AB, als Oberst de piano tijdelijk heeft omgeruild voor de gitaar, zingt hij in ‘Barbary Coast (Later)’ dat hij zin heeft om voor de middag dronken te worden. De gedachte die volgt: 'Cause the modern world / is a sight to see / it's a stimulans / it's pornography / it takes all my will now not to turn it off…’ Als je daar geen zelfmoord-sms’je in mag lezen, in welke gedachte dan wel.
En toch klinkt het lied luchtiger dan op cd. Een oudje als ‘Cape Canaveral’ heeft daarna aan een klop op de gitaar genoeg om vrij extravert te worden. Zelfs ‘Here Comes a Regular’, een cover van The Replacements waarin rekenschap wordt afgelegd over de harddrug alcohol, wordt helder en nuchter gebracht. Plicht en geweten horen we hier, en ze zijn aan het highfiven met vakmanschap en discipline. Knap!
De songs van ‘Ruminations’ worden doorleefd gezongen, maar ’t lijkt alsof Oberst zichzelf van een afstand waarneemt. De twee artiesten uit zijn voorprogramma doen ook naast hém mee: Miwi La Lupa is overal een bescheiden bassist (Oberst noemt ‘m ‘zijn beste vriend’), Phoebe Bridgers zingt naar het einde toe mee in ‘Lua’, alsook in ’Jack at the Asylum’ van The Felice Brothers. De bijna altijd op het podium aanwezige schaduwman komt in de gedaante van ‘de beste mondharmonicaroadie ter wereld’.
Een paar bindtesten gaan onvermijdelijk over de fuckin’ shit show Trump: die met de aangeboden excuses ('I’m so embarrassed’) en die met het scherpe inzicht (maar half gehoord, wij waren iets te drinken gaan halen) doen wat drammerig aan, de korte boodschap dat hij op dit moment eigenlijk in New York wil zijn lijkt wél recht uit het hart te komen.
Toen wij ‘Ruminations’ de eerste paar keer beluisterden, dachten wij dat Conor Oberst niet lang meer zou leven. In het als een ontregeld wiegeliedje aangekondigde ‘Counting Sheep’ (en zelfs in onze favoriet ‘Next of Kin’) is in de AB het randje er een beetje af. Het doet allemaal een klein beetje minder pijn. Gelukkig maar.
Begin maart komt er trouwens een vervolg op ‘Ruminations’. De plaat zal ‘Salutations’ heten. Da's een titel die veel zegt. Tien van de zeventien songs zijn die van ‘Ruminations’, maar dan ingespeeld met een groep, die bestaat uit The Felice Brothers en drummer Jim Keltner, die bekend is van werk voor Bob Dylan, Ry Cooder en een paar Beatles. De eerste single is een nieuwe versie van ‘A Little Uncanny’: rock’n’roll die een beetje los wil. De B-kant ‘Napalm’ doet denken aan de seconde waarin Dylan besliste elektrisch te gaan, in de tekst worden - zoals in veel van Obersts werk - metaforen gehaald uit andere tijden.
Zeiden we dat het goed gaat met Conor Oberst? Waarschijnlijk gaat het uitstekend met ‘m.
