Concertreview: Faces on TV op Pukkelpop 2017
Jasper Maekelberg: in het lijstje van al wat er in de wereld van de Vlaamse muziek zoal uitgewisseld wordt, heeft hij het laatste jaar zelfs chlamydia, de eeuwige sterkhouder, achter zich gelaten.
Bazart, Hypochristmutreefuzz, Tsar B, Vuurwerk, Douglas Firs, Nordmann, Gabriel Rios - ja, zelfs Jef Neve. Als het komt op in ijltempo je stempel op iets drukken heeft Jasper Maekelberg de voorbije twee jaar meer geestdrift getoond dan een postbeambte die al vijf minuten te laat is voor zijn lunchpauze. Maekelberg is de vaas waarin een hele generatie jonge muzikanten met Brasschaat-coupe hun pronte zonnebloem neerpoten. Ze staat er, en het moet gezegd: ze bloeit er.
Faces on TV is echter helemaal van hém, en het is daardoor ook een ijkpunt: hoeveel delen Maekelberg hoort een mens nu precies op al die platen waarbij hij mee achter de knoppen zat? Tijdens de beurt op Pukkelpop was Balthazar de naam die het snelste in je opkwam. Een logische vergelijking, al was het maar omdat wat Balthazar doet vóór Balthazar al bij al weinig of niet gedaan werd, en dat dat nu wel anders is. Bovendien leek Maekelberg van ver nog het meeste op Jinte Deprez: verwarrend, want de muziek had dan weer onmiskenbaar iets van Maarten Devoldere over zich heen. Alweer geen verrassing, want Maekelberg is tenslotte een tourlid van diens Warhaus.
Maar dan rest de vraag of Faces on TV Warhaus gekleurd heeft, of omgekeerd. Met Devoldere deelt Maekelberg die valse traagheid, die rood-velours-en-bladgoud-koorts, en allebei wekken ze het vermoeden op dat ze een permanente residentie hebben in een viersterrenhotel, hun kamer komen ze nooit uit, de huishoudster staat elke dag voor een gesloten deur, dat het hotel tijdens hun verblijf in handen is gekomen van een familie Perzen komen ze zo nooit te weten. Vooral in 'Traveling Blind' en 'Love/Dead', tot op heden Maekelbergs twee grootste bakbeesten, werd de belofte die zo aldoor lag te schemeren in de muziek van Faces on TV waargemaakt en stopte je even met puzzelen - 'Heeft 'ie dàt nu dààr al eens niet gebruikt op dié plaat?' - om eindelijk gewoon te luisteren naar wat de man te zeggen had. Hadden we nog méér zulke momenten willen beleven, zo omstreeks enen voor het hoofdpodium van Pukkelpop? Welja.
Zomaar een conclusie: van alle keren dat we Jasper Maekelberg deze zomer op een podium zagen, blijft zijn concert met Warhaus op Werchter het beste. Niettemin belooft Faces on TV veel, en weet het dat af en toe ook te leveren. 'Af en toe': geef toe, dat kan erger. Ze hadden ook 'Feces on TV' kunnen heten en GG Allin-covers kunnen spelen.
Het moment
Het geluid had Faces on TV niet altijd mee - een storend gekraak kwam tijdens het concert af en toe een gastrol opeisen - en ook het weer was Jasper Maekelberg niet altijd gunstig gezind. Felle windstoten jaagden over het podium, en de zilveren parasollen die Faces on TV daar bij wijze van decors neergepoot hadden, dreigden het op den duur op een iets te vrolijk Onze-Lieve-Vrouw-hemelvaarten te zetten. Spinal Tap-moment van de dag: de stagecrew die al tijdens het optreden dan maar begon de dingen één voor één af te breken.
Quote
'We hebben géén regen gehad!' - Maekelberg triomfantelijk voor 'Love/Dead', het laatste nummer. Vel en beer: hij had het nog maar amper uitgesproken of het begon te regenen.
