Concertreview: In Flames op Graspop Metal Meeting
Vijf Zweden op één podium, en daarvan is geen enkele blond? We zijn geen experts in genetische kansberekening, maar we achtten de kans klein. Maar In Flames flikt ‘t - net zoals het zijn van een volwaardige headliner op Graspop Metal Meeting overigens, moest u daar überhaupt aan twijfelen.
Wij deden dat namelijk wel. De plaatsjes bovenaan de affiche van een groot festival zijn doorgaans weggelegd voor de Slipknots, Metallica’s of Iron Maidens van deze wereld. De positie van In Flames als headliner van dag twee leek ons dan ook eerder een teken van armoede te zijn.
Die misconceptie speelden Anders Fridén en de zijnen echter al na enkele minuten aan diggelen. Ze begonnen hun set met enkele nummers van hun meest recente albums, die qua sound grondig verschillen van hun eerdere werk. Dat tot ongenoegen van een deel fans, die In Flames dood en begraven verklaarden. U weet hoe snel dat gaat tegenwoordig.
Weinig verdeeldheid onder het publiek in Dessel, kunnen we u vertellen. Vanaf minuut één trok zowel publiek als band alle registers open. De ene crowdsurfer na de andere zweefde richting podium, in die mate dat er een zekere paranoia ontstond en iedereen met regelmaat van de klok over zijn schouder gluurde. In 2015 sneuvelde het officieuze wereldrecord crowdsurfen tijdens het optreden van In Flames, een traditie die Graspop klaarblijkelijk verder wenst te zetten.
Muzikaal lag het zwaartepunt zowat in het midden. Een ijzersterk trio aan songs – ‘Only For The Weak’, ‘Cloud Connected’ en ‘Deliver Us’ – galmde over de weide, ongetwijfeld tot genoegen van fans van het eerste uur, die tot dan toe voornamelijk nummers van ‘Battles’ – het meest recente studioalbum van de band - voorgeschoteld kregen.
Een onverwacht emotioneel intermezzo deed de sfeer wat omslaan. Een zichtbaar emotionele Fridén vertelde over twee vrienden van hem die amper een week geleden om het leven kwamen tijdens een motorongeluk. Een muzikale hommage in de vorm van het geladen ‘Here Until Forever’ volgde, waarna het feest hervatte.
Het slotakkoord kwam in de vorm van ‘Take This Life’, wat sinds jaar en dag het meest succesvolle nummer van de band is. Voorspelbaar dus, maar daarom niet minder aangenaam.
