Concertreview: Loyle Carner op Couleur Café 2017

De enige rapper die in de top 3 staat van onze halfweg-in-2017-lijst komt uit Londen, en heet Loyle Carner. Voor zìjn versie van the meaning of life volgen we hem tot bij de Blue Stage.

Openen doet Carner in gospelland, met 'The Isle of Arran’, dat begint met een sample van een jeugdkoor (die ook werd gebruikt door Dr. Dre in ‘It’s All On Me’ uit de ‘Compton’-soundtrack). Tekstueel zijn wij in dit fantastische lied aan de halfrijmen en de binnenrijmen van de laatste vier regels blijven plakken, en als u niet van dit soort details houdt, scroll dan door naar de volgende paragraaf, want wij kopiëren die vier versregels hier gewoon: 'But who would know what the family first is? / 'Til you dream, see three family hearses / Worst is, wanted me to speak at the service / So I penned a couple bars, didn't need to rehearse this’. Wat wij willen zeggen: als je 'first is' met 'hearses', 'service' en 'rehearse this' doet rijmen - wat een mooie zinnen, wat een manier om iets te verwerken - en er tegelijk voor zorgt dat de inhoud de flow niet in de weg loopt (of het teveel aan flow alles onverstaanbaar maakt), dan ben je een hele grote. Ons gedacht.

De voorbeeldartiesten naast wie Loyle Carner vroeger heeft gelopen zijn Gang Starr, Mos Def, en Nas. Het genre is sexy, jazzy, loungy, en iets om bij te vingerknippen vanuit hangmat. Zowat alle songs van de cd ‘Yesterday’s Gone’ zijn ook geschikt voor Radio 1. Wie ‘Carner in ‘Culture Club’ zag geïnterviewd worden, merkte meteen wat een crème van een gast hij is. Uitgerekend deze sympatico is de eerste die ons na drie dagen Couleur Café naar de oordopjes doet grijpen: drie songs lang stond alles echt véél te hard. Noot vanuit het perspectief van de bespreker: om zulke banale redenen sterren moeten weghalen, het stemt altijd dubbel droevig, omdat de artiest hier mogelijk slecht verzorgd wordt door zijn entourage.

Maar goed, ‘Mean in the Morning’ (met de sample van Brian Bennetts ‘Ladybird’), ’Stars & Chards’ en ‘Mean It in the Morning’ zijn toptracks. Mede door zijn beatmaker een keer te laten mee rappen komt alles bovendien heerlijk schots en scheef te zitten. En ‘Ain’t Nothing Changed’ is een pak energieker dan de festivalonvriendelijke luisterliedjes die de meeste van zijn songs eigenlijk zijn.

Ook ‘NO CD’ gaat harder. Leuk refrein ook: ’We ain't got no P’s (ponden) / Because we spent all our money on some old CDs’, dat verstaat iedereen. Het vervolg is iets moeilijker: in ‘We got some old Jay Zs, couple ODBs / Place 'em up in perfect order 'cause my OCD / won’t let me keep it’ zijn ODBs platen van Old Dirty Bastard en is OCD een obsessief-compulsieve stoornis. Loyle Carner gebruikt alle diagnoses die dokters aan de hand van hun Diagnostic and Statistical Manuals of Mental Disorder over hem stelden, en is als artiest de dyslectische Tsjetsjeen-variant van zichzelf. In het echt heet hij bijvoorbeeld niet Loyle Carner, maar wel Ben Coyle-Larner. We like! We love!

Onze eigenlijke review is ultra-kort: mochten wij hetzelfde optreden in een zaal hebben meegemaakt, en met een geluidsman die weet wat hij doet, Carner had één of anderhalve ster meer gekregen.

Het moment

Raar maar waar, het gedicht dat hij na het optreden brengt, en dat met een snik in de stem wordt gebracht. Het gaat over ver van huis zijn om geld te verdienen en geen genoegen nemen met af en toe met het thuisfront FaceTimen. Carner is niet alleen in zijn hiphop en zijn gedichten confessioneel, hij leidt het gedicht ook in met a little more information than we needed: 'We doen nooit encores, en ik kan geen song meer brengen, want mijn dj zit op het toilet'.

Het publiek

Was aanzienlijk talrijk komen opdagen. Was naar festivalnormen aandachtig. En heeft vandaag hopelijk geen last van een fluittoon in de oren.

Quote

'Thank you so fuckin' much for havin' us. Honestly!' (Carner is nog piep, en onder de indruk van het publiek). 'Weet je met wie ik in de Eurostar zat? Met Lianne La Havas. Ze speelt hier zometeen. Zo weten jullie waar ik straks rondhang.' (Carner is nog piep, en terecht onder de indruk).