Concertreview: Oumou Sangaré op Couleur Café 2017
Oumou Sangaré is in een begrip in West-Afrika. Thuis, in Mali, had Oumou Sangaré - ‘de Zangvogel van Wassoulou’ - haar wijsjes in het stadion gefloten. Niet in het naburige park.
Na jaren bij het roemruchte World Circuit label - het verzorgingstehuis van de wereldmuziek waar onder meer Buena Vista Social Club en Orchestra Baobab hun dagen slijten - verhuisde Sangaré haar inboedel naar Nø Førmat! in Parijs. De jeugd moest immers ‘geprikkeld’ worden. Zodra dergelijke zaken worden nagestreefd, rollen er steevast ijskoude rillingen langs onze rug.
Afijn, het Franse collectief A.l.b.e.r.t. werd ingeschakeld - ze strooiden hun magie over de traditionele ritmes en begonnen te polijsten. Warempel, het resultaat mocht er wezen. Het was gebleven bij een bescheiden facelift en een laagje foundation. Die laatste langspeler, Mogoya (‘Mensen van nu’), bevat enkele parels. De boodschap is het hetzelfde gebleven: kritieken op vrouwenbesnijdenis, polygamie en algemene waarschuwingen voor de listigheid van het mannelijk geslacht - zaken waar het Oumou sinds haar debuut uit 1989, Moussolou (‘Vrouwen’), om te doen is.
‘Je mag je best vermaken, maar wees eerlijk tegen me’, zingt Sangare tijdens haar fonkelnieuwe single ‘Kamelemba’. Althans, als we de vertaling moeten geloven. Oumou zingt in het Bambara, dus het repertoire wordt vandaag vooral op dansbaarheid beoordeeld. Tijdens het refrein waagt de muziek eerst een frisse duik in een bassin van reverb om vervolgens direct afgedroogd te worden door het dorre geluid van de kamele n’goni (harp). Een verdwaalde snaredrum haalt z’n schouders op en maakt een ommetje met de kletterende bas. De hese stem van Oumou zweeft over satijngeweven grooves als een meeuw over de het strand.
Uit haar mond stroomt een warme rivier aan hees stemgeluid. Van het soort dat de schouders doet ontspannen, de heupen soepel draait en de zon langzaam de zee in takelt . Na iedere strofe laat ze de woorden even sudderen. Tijdens ‘Yala’ wordt aanwezige dames op de mouw gespeld kunnen ze problemen verwachten als ze hun tijd verdoen met rokkenjagers. Aan de kerels wordt verteld dat ze gelazer kunnen krijgen door in te gaan op de avances van bepaalde vrouwen. De boodschap valt in dovemansoren. Het is een opgave om de aandacht van de ‘mensen van nu’ vast te houden. Op het blauwe podium verderop lonkt La Dame Blanche, een brutale bosnimf met een dwarsfluit. Ook onze eigen ‘Hiphopvogel van Antwerpen’, Coely, is al op het festivalterrein gesignaleerd. Sangaré wordt verlaten voor jongere exemplaren. De blijvers weten beter: het gras lijkt altijd groener aan de overkant.
