Concertreview: Rival Sons op Rock Werchter
Dat het vandaag donderdag al gitaardag is, wou de Schuer even meedelen. En dus zond hij als eerste Rival Sons uit op het hoofdpodium. Een rockend Californisch vijftal, dat de leren laarsjes stevig in de jaren '70 geplant heeft. De oren uitkuisen, de handen op elkaar krijgen: Rival Sons kweet zich kundig van zijn taak.
Een vers gemaaide festivalwei opwarmen, dat kennen die van Rival Sons als geen ander. Ze deden het al voor AC/DC in Dessel en stonden 7 jaar geleden ook als openingsact op ditzelfde hoofdpodium. Is de groep ter plaatse blijven trappelen? Muzikaal toch niet. Met vijf platen onder arm beschikken ze over een groeiende catalogus, waar gretig uit gepuurd werd.
undefined
Deze krijgers hebben een sterk gestel: gisteravond zaten ze in Oostende nog Belgische bieren te degusteren, om na een korte nacht een stevige portie retro-rock aan de Werchterianen te serveren. 'Electric Man' was de toepasselijke opener. Al van de eerste noten probeerde gitarist Scott Holiday (de Amerikaanse Ruben Block) de vroege vogels mee te krijgen. De Black Crowes en Free waren nooit ver weg.
undefined
'Rival Sons pompte uit alle cilinders'
Zanger Jay Buchanan ziet er tegenwoordig alsmaar meer als Jim Morrison uit. Net als elke bebaarde frontman bespeelde hij een tamboerijn. Bij 'Secret' haalde hij meteen vocaal uit, de micro losjes in de pols. Ook het gouden oudje 'Pressure and Time' bouwde mooi op in de bakkende zon. "We hebben het weer aan onze kant", knikte de frontman. "Vandaag is alles opnieuw mooi en nieuw".
undefined
Die goesting merkte je muzikaal vooral aan het einde van de set. De wei liep alsmaar voller en Rival Sons pompte uit alle cilinders. 'Open My Eyes' werd ingezet met een heerlijke streep slide-gitaar van Holiday en vonkte tot in Leuven. 'Keep on Swinging' was een fijne afsluiter, met de meezingende massa die hun keel haast even hard opentrok als de zanger. "Dank om jullie geld aan live-muziek te blijven geven", besloot Buchanan. Voor groepen als deze, graag.
undefined
