Concertreview: Roméo Elvis X Le Motel op Couleur Café 2017
Een jaar geleden regende het de hele dag op het terrein van Thurn & Taxis. Toen de Brusselse rapper Roméo Elvis moest beginnen in de Dance Club, hadden de Rode Duivels nét met 3-1 verloren tegen Wales. Roméo stak zijn middenvinger op naar les Gallois van Le Pays de Galles, en tilde een klein tentje vol Belgen over hun voetbaltrauma heen.
Een jaar en een Couleur Café later zomert het tussen de bomen aan de Green Stage bij het Atomium. De al wriemelende hoop Roméo-fans is op een jaar tijd serieus vermenigvuldigd, als was deze massa vorige keer nog vijf broden en twee vissen. Na een korte orgelklank laat iedereen zich al eens oorverdovend horen.
En dan komt Roméo Elvis dans la plaza. De binnenkomer is een lied over Sabena, een luchtvaartmaatschappij die in 2001 werd opgedoekt.
Wacht, een kleine rewind. Elvis Roméo is een hiphopper die doet in het soort zelfrelativering dat ons voor ‘m inneemt. Ergens rapt hij: 'On a fait Malmedy, on a fait Marche-en-Famenne, on a fait Ganshoren'. Het doet denken aan Raymond van het Groenewouds ‘k Heb gezongen in Aalst, Peutie, Zwevezele en Genoelselderen'. Op zijn nieuwe plaat ‘Morale 2’ staat een song in fonetisch kinder-Engels. Iemand vroeg ‘m: ‘What have other artists said about the song?’ Zijn antwoord: ‘Hahahahahaha’.
Romeo Johnny Elvis Kiki Van Laken - zo heet-ie naar verluidt écht - wordt deze week in Humo gepolst naar wat er op zijn rider staat: 'Fristi. Als er Fristi is voor mijn optreden dan zal de soundcheck oké zijn, het geluid goed, en de organisatie vriendelijk’. Het geluid - dat van de raps én dat van beat-bakker Le Motel - zit vanavond heel goed, en de organisatie zal wellicht heel vriendelijk voor 'm geweest zijn (Elvis is tenslotte zo’n beetje hùn Brusselse posterboy met stijl én brains geworden). Maar vooral: de rapper klonk het hele concert dat extra-tikje beter-dan-zomaar-goed. Misschien had-ie, voor hij de Green Stage beklom, in één keer een literbrik Fristi Rood achterover gekapt.
De eerste bindtekst in Brussel gaat ongeveer als volgt: 'Comment tu vas, Bruxelles? We hebben hier nog gestaan. En toen ze ons dit jaar opnieuw vroegen, hebben we gezegd: ok, we komen terug, maar alleen als iedereen nog wilder is dan vorig jaar, én als het publiek aan het eind naakt gaat.'
'Nappeux' begint met 'Bruxelles est la capitale d'un pays qui va mal / C'est ce qu'ils veulent nous faire croire / A travers ces foutus journaux'. Uit Brussel komt de regelneverij van de Europese Unie, en het is een hellhole vol aanslagen. Maar ook: de Franse socialistische regering heeft de Betgen er serieus van beschuldigd te laks te zijn, en de radio- en tv-hoofden van Franstalige Belgen staan nog steeds afgestemd op de Franse zenders. En toen moest Yvan Mayeur nog komen. ‘Diable’ bevat van die losvast hangende jazz die King Krule ook maakt, maar in een digitalere, gladdere variant. Op plaat is het een prachtige geluidswereld van Le Motel, live blijft die niet gewoon overeind, maar wordt het allemaal nog veel straffer. ‘Diable’ is ook een schijf die niet echt een breakdancer nodig heeft, maar de man kwam ook niet ongelegen. De tekst is er één van 'laat je door die duivel niet verleiden': ‘Ne laiise pas le diable danser / sur tes plates-bandes’. Een detail: als Elvis het heeft over stoned op de bank liggen en de penis masseren, masseert hij tussendoor op het podium even de penis. ‘Lenita’ is daarna een prachtig liefdeslied vol realisme, Elvis en C° konden er clip bij draaien in New-York, en in die clip staan ze ginds, in de straten van Manhattan, Fristi te verkopen.
Elvis is live drie kwart van de tijd hardcore. ‘Bébé aime la drogue’ steppingstonet zich van cannabis naar heroïne. Primero en Swing van zijn maten van L’Or Du Commun rappen al de hele tijd mee, en ook Félé Flingue komt er na een tijd bij. Bindteksten als 'Q’uest-ce que vous dites de ça?' blijven lekker in de comfortzone van de arrogantie hangen. 'Make some noise' heet hier uiteraard heel de tjd 'Faites du bruit'.'Tout le monde à gauche, tout le monde à droite', zegt hij tegen een menigte die al als sardines in een blik zit. ‘Saute j’ai dit, cassez-vous la gueule' is er een beetje over, maar lokt de zoveelste bijna-wall of death uit. Een gevoelige prachtsong als ‘Morale’ onderbreekt hij om een vraag te stellen (‘Est-ce que voos aves encore de l’énergie, BXL?’), en om het tempo op te drijven en te staan springen. Op papier geen goed idee, maar Evis komt ermee weg. En het publiek gaat voor de zoveelste keer apeshit.
Tegelijk: zou aan de kleine hartjeskant de ‘drôle de question’ die Elvis in de gelijknamige song stelt niet gewoon ‘Zie je me nog graag?’ kunnen zijn? En in ‘J’ai Vu’ wordt hij bijgestaan door zijn zus Angèle: Elvis ligt in de tekst in de zetel, de hasj-joint is bijna gerold, de rest van de familie is gaan zitten. Het stelt hem gerust dat zijn zus meezingt, zingt hij. Vader moet lachen om een vondst, moeder luistert mee met de koptelefoon. Het prachtlied komt live helder, melodieus en ongekunsteld. Als wij Elvis hier 'Passe-moi le blunt' horen rappen, herinneren wij ons weer dat Elvis evenveel keer over joints rapt als The Pogues over whiskey zingen, maar ook dat Elvis meestal uitgeslapen stoned is, en dat hij vandaag en paar keer fris en glanzend (én zeer geconcentreerd) staat te blinken alsof hij een wielerwedstrijd aan het winnen is.
Romeo Elvis kiest - met de eindmeet in zicht - voor zijn eigen favoriet ‘Ma Tête’, en eindigt de reguliere set met ‘Apollo’ van (en met) L’Or Du Commun. Hij komt terug met plastieken krokodillen terwijl hij rapt ‘Je fais l’amour aves des croccos’. Eventjes laat hij zich door zo'n crocco pijpen. De voorste rijen rappen het oude ‘Tu Vas Glisser’ indrukwekkend mee ('Avant d'arriver à ma place / tu vas glisser') , en aan het eind steekt de massa alles wat licht geeft in de lucht voor 'Bruxelles Arrivé / Serré dans une caisse'. Elvis duikt nog in bloot bovenlijf - op zo'n plastieken krokodil - de golvende zee in die vol zit met in een kist opeengepakte mensen.
‘Vous ëtes trop chaud, ça fait plaisir, grand bisou’, zegt hij nog, en het is gedaan. Wij twijfelen tussen 'Wat een triomf!' en 'We hebben een winnaar'.
undefined
