Concertreview: Ronnie Flex & Deuxperience Band niet op Couleur Café 2017
Ronell is een knul die ‘s ochtends beleefd de ouders van zijn one night stand groet, voordat hij verlegen vraagt of ze er wellicht iets op tegen hebben als hij na het ontbijt een jointje opsteekt. Enfin, een sympathieke vent dus. Helaas is de flexibele jongeman nooit in Brussel aangekomen.
Spijtig. Want wat hadden wij graag die mierzoete lekkernijen met die verdachte hoeveelheid kleurstof en glans willen beluisteren: autotune-melodieën die zouden bezweren en hitsig zouden kronkelen.
Wat hadden we hem tijdens ‘Zusje’ graag willen zien glibberen en slijmen in een plasje puberaal vaginavocht, terwijl er teksten als ‘Ik weet nog in de tweede klas toen ik een kleine jongen was / Wou je niks met mij, omdat ik nog een broodtrommel had’ onder het Atomium zouden schallen. Of die middle of the road oorwurm ‘Niet Omdat Het Moet’: ‘Ik kan je niet kwetsen, want ik ben de echtste / Ja ik ben met je, meisje wat denk je?’ Och, de botergeile basisschool romantiek! We hadden ons voorbereid op zijn hypnotiserende harmonieën en absurdistische poëzie, die droevige mineur met een vleugje Spinvissiaanse Weltschmerz.
Aanvankelijk zou Ronell om 17:30 zijn eerste wijsje komen zingen, maar hij stond in de file, zo vernamen wij. Te laat vertrokken. Meneer Flex had gisternacht dan ook iets te vieren. Hij flikte namelijk een Beyoncéetje en pleurde onverwacht z’n fonkelnieuwe plaat ‘Rémi’ op het wereldwijde web. Weet wel: Ronell Langston Plasschaert is momenteel - hij deelt die titel nog met Lil Kleine en Boef - één van de drie Justin Biebers van de Lage Landen. De cijfers liegen niet: zijn drie best bekeken video's werden 80 miljoen keer beloerd en de afgelopen vijf jaar stond hij met meer dan 30 nummers in de Nederlandse Single Top 100.
De Deuxperience band was er wel al. Al uren. Ja, Ronell trekt tegenwoordig met een live band door de Benelux. Immers, als Kendrick Lamar en Typhoon het doen, kan de vleesgeworden natte droom van menig bakvis, Ronnie Flex, toch zeker niet achterblijven? Enfin, terwijl de bandleden van Deuxperience zich - stijf van de stress - in de coulissen de verdoemenis in zopen, was Ronnie ergens ter hoogte van Essen driftig z’n Twitterfeed aan het refreshen om positieve reacties op zijn album te belonen met hartjes. Intussen begonnen de bakvissen - - voor het podium gefrustreerd graspollen uit de grond te trekken. Hun drank, drugs en eigenwaarde in de aanslag. Tevergeefs. ‘Ronnie gaat het niet redden’, hoorden we omstreeks 19.00 van een zenuwachtige festival-afgevaardigde die blijkbaar het potje steen, papier, schaar had verloren.
Toegegeven: als hij vanochtend de trein had genomen had hij het ook niet gered. Wij hebben ‘s middags een uurtje of twee in de stromende regen op het schrale, stoffige station van Essen doorgebracht in een kapotte trein. Dat wensen wij zelfs Ronnie Flex niet toe.
Het moment
Wij hebben die nieuwe plaat maar eens opgezet. Geen drank, geen drugs, maar titels als ‘Volg Me’, ‘Dichterbij’, ‘Is Dit Over’ en ‘Red Me’. Nogmaals: stilstaan in Essen, wensen wij niemand toe.
Het publiek
Begon nadat ze het grasveld hadden leeggeplukt aan de wenkbrauwen.
Tweet
