Concertreview: Selah Sue op Couleur Café
The Return of Selah Sue, Part Two: na een akoestische passage in de AB doet een herboren Sanne Putseys de zomerfestivals aan met een zak nieuwe liedjes en herwerkte classics.
undefined
'Onder de loofbomen aan de voet van het Atomium viel op dag één alleen maar puur geluk te rapen'
Wat is er allemaal veranderd? Selah Sue is vooreerst moeder geworden van een zoontje, Seth. ‘Daarna wilde ik live iets compleet anders doen,’ vertelde ze vanavond in het groen van de Green Stage, zowat het Openluchttheater Rivierenhof op steroïden, maar even gezellig. Het publiek was half Nederlands- en half Franstalig, dus sprak ze logischerwijze Engels. ‘Ik was het allemaal beu. Ik wilde iets origineels, iets intiems, iets puurs.’ Wat blijkt? De vlinders van het prille moederschap zijn uitstekende muzikale reisgidsen.
Sanne leek vooral de toekomst te willen ingaan door zover mogelijk terug in het verleden te grijpen. ‘In a Heartbeat’ was bijvoorbeeld één van de nieuwe nummers die ze schreef vlak na de bevalling in maart van vorig jaar. ‘Ik lag toen vaak in de hangmat met mijn baby, terwijl de vogeltjes floten.’ Je hoort dat: het is een nummer dat evengoed in de jaren 50 geschreven had kunnen zijn, vol zoetgevooisde romantiek en optimisme dat erom schreeuwt om aan banden te worden gelegd. Zie ook: ‘Hope a Little Harder’, waarin ze zong van ‘you are all I want’ en ‘you are all I need’, alvorens het te hebben over ‘the love I feel in so many wa-ay-ay-ays’. Heel plakkerig – vaak té, wat mij betreft – maar ze meende elk woord, en dat maakte het toch weer verteerbaar. Of toch meestal, want ballads als ‘Full of Life’, over de levenslust van haar zoontje, dreigden te verzuipen in het pathos. ‘Jullie hadden zo’n corny messages wel zien aankomen, zeker?’
Jazz is een belangrijke leidraad bij la nouvelle Selah Sue. Toen Verve Records vorig jaar de tweede ‘Jazz Loves Disney’-plaat uitbracht, met – what’s in a name – jazzcovers van Disney-liedjes, tikten ze naast George Benson, Laura Mvula en Jamie Cullum ook haar aan. Ze koos voor ‘So This Is Love’ uit ‘Assepoester’, dat hier zachtjes nostalgisch en chic klonk – je kon er gerust fazant bij eten in een mooi restaurant. Ook bassist Marcus Miller schreef haar aan: of ze samen met hem ‘Que Sera Sera’ wilde coveren, een nummer dat voor het eerst werd gezongen door Doris Day in de Hitchcock-film ‘The Man Who Knew Too Much’ uit 1956. ‘Ik vond dat niet echt mijn stijl,’ zei Selah daarover, ‘Maar het was wel een uitdaging.’ De bestanddelen van haar versie? Een loungy piano, een als een jankende gitaar klinkende cello en een ‘aaauuuw’-luchtuitstoot James Brown waardig. En het mag geen toeval heten dat de laatste strofe gaat over kinderen: ‘Now I have children of my own. They ask their mother, what will I be?’ Jonge ouders: bij hen gaat ‘t over niks anders. De pianist was trouwens Joachim Saerens, fiere vader van Seth.
undefined
‘We bouwen traag op,’ loog Selah Sue nog. Meteen daarna schakelde ze van tweede naar vijfde met ‘Fyah Fyah’, haar beste zangprestatie van de avond. Er zat een hese rasp in haar stem, ze klauwde en krabde, en straalde het spelplezier uit van een in topvorm verkerende Eden Hazard. Ze begeleidde zichzelf met een Spaans woestijngitaartje, maar afgaand op de sfeer kon er evengoed een hele mariachiband achter haar hebben gestaan. En daarna kwam het hoogtepunt ‘Peace of Mind’. Dat bouwde ze live op met alleen een drumcomputer en een loopstation, baksteen voor baksteen, tot er een kathedraal stond – dit was de perfecte brug tussen traditioneel en experimenteel waar ze al heel de avond naar op zoek was.
Nieuw nummer ‘I Need’ ging nog over de nood aan bevestiging en Selah Sue’s neiging om haar geluk te laten afhangen van de mening van anderen. In dat geval niks dan complimenten: het was een fijne boswandeling op dat nieuwe pad van ‘r – benieuwd waarheen het nog leidt.
En Couleur Café? Onder de loofbomen aan de voet van het Atomium viel op dag één alleen maar puur geluk te rapen.
--
Onmisbaar in elke broekzak en handtas deze festivalzomer: Humo's messengerbot Festivalman! Het laatste nieuws, onmisbare festivalweetjes en gepersonaliseerde tips direct in je inbox. Maak hier een praatje: humo.be/festivalman
