Copacabana

Wie deze week de bioscoop binnenstapt riskeert knal ondersteboven te worden gelopen door een wel heel excentrieke dame: haar naam is Babou, ze draagt spuuglelijke paarse panty's, kersrode lipstick en azuurblauwe oogschaduw.

Echt zo'n vrouw waarvan je meteen denkt: blij dat ze mijn moeder niet is! Na een pijnlijke aanvaring met haar dochter (Babou: 'Mijn dochter zit in de fase van de ondankbaarheid. Vroeger vond ze me way cool, nu vindt ze mij alleen nog maar gek!'), besluit ze te verkassen naar Oostende - van oudsher een toevluchtsoord voor eenzame zielen, rare kwasten, en emotionele ballingen.

Het sprankelgehalte van 'Copacabana' had best wat hoger mogen liggen, maar over het algemeen laat deze Frans-Belgische tragikomedie van Marc Fitoussi zich bekijken met een brede glimlach. De verrassend genietbare Isabelle Huppert weet gaandeweg een hoop sympathie voor haar personage op te wekken, Jurgen Delnaet ('Aanrijding in Moscou') heeft een mooie bijrol als de dokwerker die Babou uit de misère tilt, sommige dialogen zijn echt spits, en wie de stad Oostende - door Marvin Gaye ooit treffend omschreven als 'A beat back in tempo.

Maybe two' - een beetje kent zal een hoop plezier kunnen halen uit het spotten van de goed gebruikte locaties (Hotel Du Parc! De Gaanderijen! De Kapellestraat!). 'Copacabana' is eigenlijk zoals Oostende zélf: soms curieus, soms poëtisch, soms droef, en af en toe een heel klein beetje heilzaam.

undefined