'Copy beest' op Eén
Gedurfde zet: in volle 'Dagen zonder vlees'-periode toont Eén in detail hoe een rendier vakkundig wordt gedood en geslacht. Tien minuten ver was 'Copybeest' toen, maar van één ding waren we al zeker: 'Dieren in nesten' this ain't.
Toegegeven, het duffe format van het dierenprogramma kon wel eens een flinke schop onder de kont gebruiken. Zeker nu het world wide web, met zijn dagelijkse karrevracht aan katten- en hondenfilmpjes, dat format bijna helemaal heeft weggeconcureerd. 'Tijd om de grote wapens boven te halen,' moeten ze bij de VRT hebben gedacht, dus haaldenze Dieter Coppens van stal, neef van Staf en Mathias en (wat ons betreft) de genetisch meest bevoordeelde telg van de Coppensclan.
Die ging in de tweede aflevering van 'Copybeest' op reis naar Lapland om kennis te maken met het rendier. Ook voor ons heeft die wandelende isolatiecel nu geen geheimen meer. Sterker nog: we kennen het rendier van binnen en van buiten - letterlijk dan - dankzij het verregaande pathologische onderzoek dat Dieter en gids Lasse op één onfortuinlijk exemplaar uitvoerden. Kijkers met een hart voor dieren moesten vast even slikken bij het fragment in kwestie. Ook Dieter hapte gechoqueerd naar adem, maar plaatste er meteen daarna ook een relativerende voetnoot bij: ook bij ons komen de biefstukken uit de supermarkt niet zomaar uit de lucht vallen.
Dieter Coppens wou in 'Copybeest' niet alleen de dierenwereld daarbuiten bestuderen, hij richtte de blik ook op het beest in zichzelf. Daarom zou hij het laatste traject van zijn rendiersleetocht afleggen zoals de rendieren dat deden. Lees: nagenoeg poedelnaakt, ter wille van het experiment. De vrouwelijke kijkers en een enkele wetenschapper in het publiek zetten het terstond op een juichen. Al hadden we tegen dat het zover was al de blote kont van Coppens mogen aanschouwen bij een duik in de sneeuw. Allemaal de (nu ja) schuld van Bartel Van Riet, die in 'Groenland' en 'De baard van Bartel' ook moeite had om zijn kleren aan te houden.
De tocht van Coppens door het sprookjesachtige landschap van Lapland deed nog een ander belletje rinkelen: ongeveer vijftien jaar geleden ondernam hij een soortgelijke expeditie in 'De poolreizigers', toen nog in familieverband met neef Mathias. Ook tussen Coppens en zijn gids Lasse, een zwijgzame maar bijwijlen erg grappige Lap, ontlook er een mooie bromance. In de extreme kou van Lapland waren de twee volledig op elkaar aangewezen. Dat leidde tot koosnaampjes - Lasse doopte Coppens al snel my crazy Belgian friend - en, op een onbewaakt moment, zelfs tot poëzie. Toen de presentator eindelijk zover was om in zwemboek door de sneeuw te baggeren, raadde Lasse 'm in hun lingua franca, gebrekkig Engels, aan 'to put gazoline on his inner fire'.
Hoor ons, enthousiast zijn over een dierenprogramma, godbetert. Allemaal de schuld van Dieter Coppens, die ons niet alleen een blik op zijn kont verschafte, maar ook op zijn innerlijke behuizing. De spontaanste momenten in ‘Copybeest’ kwamen niet van een dier, wél van Coppens.
Tweet
Eentje for the ladies.
