Courtney Barnett (AB)
‘Put me on a pedestal and I’ll only disappoint you!’ zingt de Australische Courtney Barnett in haar met bijtend zuur overgoten rockhit ‘Pedestrian At Best’. Het hield de AB niet tegen om haar tóch op een podium te zetten. Daar deed ze veel, maar niet teleurstellen.
Courtney Barnett zong een liedje over vastgoed in de AB en wij zongen met z’n allen met een krop in de keel mee. Tijdens ‘Depreston’ nam ze ons namelijk mee naar Preston, een buitenwijk van Melbourne, om er een leegstaand huis te bezoeken. ‘And it’s going pretty cheap, you say? Well, it’s a deceased estate - aren’t the pressed metal ceilings great?' In één zin wordt het volledige leven van de vorige bewoonster uitgewist. Dood dus goedkoop. Huizenjagen voelde nog nooit zo onmenselijk.
Verhalenvertellers zijn zeldzaam geworden, zeker in de rockwereld. Geen wonder dat Courtney Barnett in Brussel met open armen onthaald werd.
De AB zat vol met kinderen van de nineties. Net als Courtney, die opgroeide met het tekstboekje van Nirvana’s ‘In Utero’ in de hand. Met eenzelfde rafelige slonzigheid als Kurt Cobain hing haar haar voor haar ogen en klonk haar gitaarwerk melodieus en scheef tegelijk. Van Nirvana leerde ze ook popliedjes kapot te maken. Wat een aanstekelijk deuntje met een heel mooi refrein! Laten we het nu platbombarderen met smerige gitaren, rammende drums en sarcastische teksten!
Met haar driekoppige band in de AB klonken haar songs nog ruiger dan op plaat. ‘City Looks Pretty’ had de vetste groove van de avond, ‘Charity’ vlamde knal rechtdoor, ‘I’m Not Your Mother, I’m Not Your Bitch’ kookte van woede en cultklassieker ‘History Eraser’ rammelde en hotste en botste. Minder genuanceerd dan op plaat, misschien, maar de tomeloze energie maakte iets los. Het grootste applaus van de avond kwam dan ook toen Courtney tijdens 'Small Poppies' met haar gitaar bijna boven haar hoofd in de micro schreeuwde: ‘I don’t know quite who I am, oh but man I am trying!’ Gevolgd door: ‘I wanna disappear into obscurity, but I’m sure it’s a bore being you.’ Awtsj.
Woorden zijn even belangrijk als muziek voor Courtney en dat had de geluidsman goed begrepen: haar stem kwam helder boven het kabaal uit. Gelukkig, want anders hadden we geweldige lyrics moeten missen. Zoals: ‘Give me all your money, and I’ll make some origami, honey!’ Of het eindeloos verwarrende: ‘You said we only live once, so we touched a little tongue. And instantly, I wanted to.’ Wat wilde je, Courtney, maar één keer leven? Tongen? Vrijen?
‘Dit is een liedje over tuinieren,’ zei Courtney Barnett middenin haar set in de AB en jullie begonnen te joelen. Met haar heerlijk laconieke spreekzang vertelt ze haar beste verhaal van de avond. Maandagmiddag, pas wakker en niets waardevol te doen. Waarom niet wat onkruid wieden? En daar, in haar tuin in de blakende zon, krijgt ze een paniekaanval. ‘The paramedic thinks I’m clever ‘cause I play guitar. I think she’s clever ‘cause she stops people dying,’ zingt ze over de ambulancier. Waarna we weer allemaal meezongen: ‘I’m not that good at breathing in. I’m not that good at breathing in.’
Zoveel lof, waar blijft die laatste ster dan? Courtney en co begonnen de avond door de volledige nieuwe plaat ‘Tell Me How You Really Feel’ te spelen. Zelden een goed idee: behalve als je Kendrick Lamar heet, staan er altijd wel enkele mindere nummers op je album. Tijdens track 8 ‘Help Your Self’ en track 9 ‘Walkin’ On Eggshells’ gingen de meesten rondom ons een pint halen. Eenmaal de plaat van het begin tot het einde gespeeld was, stapelden de hoogtepunten zich op.
Maar, een geluk bij een ongeluk, Courtney Barnett speelde daardoor ook de afsluiter van haar nieuwe album: ‘Sunday Roast’, een lied dat waarschijnlijk binnen enkele jaren de setlist zal verlaten wegens te ingetogen. Met ‘Sunday Roast’ bewijst Courtney dat ze ook een optimistisch liedje kan schrijven. Warme gitaren, mooie zangharmonieën en een gezapig tempo. ‘I know all your stories but I’ll listen to them again,’ vertelt ze haar geliefde. Courtneys verhalen kenden wij ook al, maar bij haar volgende passage in België staan we weer vooraan.
