Cowboys in de koers: motards klappen uit de biecht
Geen koers zonder motards: zij zorgen ervoor dat de beelden en de heldenverhalen uit de Tour de France of de Ronde van Vlaanderen bij u in de huiskamer geraken. 2016 is een gitzwart jaar voor hen: enkele zware ongelukken, waarvan één met dodelijke afloop, brachten een stroom van verwijten op gang.
'Na elke koers heb je het gevoel: oef, dat is een paar keer goed gelopen'
Eerst was er Gent-Wevelgem, waar Antoine Demoitié na een valpartij werd aangereden door een motor en de klap niet overleefde. Amper twee maanden later veroorzaakten twee mobiele seingevers een zware crash in de Ronde van België: Stig Broeckx, die enkele maanden eerder in Kuurne-Brussel-Kuurne al in botsing was gekomen met een motard, ligt vandaag nog steeds in coma. En ook in het buitenland is er een lange lijst van ongelukken tussen motards en renners. Vorig jaar werd Greg Van Avermaet nog van een zekere overwinning in de Clásica San Sebastián gehouden, toen hij in volle finale van de sokken werd gereden.
Voor de renners lijkt de maat vol: in de Dauphiné kregen enkele motards verwijten naar het hoofd en werd hen de doorgang verhinderd, omdat ze onvoorzichtig het peloton hadden ingehaald. Jens Debusschere, ploegmaat van Stig Broeckx bij Lotto-Soudal, verklaarde in Humo: ‘Het kan niet de bedoeling zijn dat je niet weet of je de koers waaraan je deelneemt, zal overleven.’
Na afloop van Halle-Ingooigem, een kleinere wedstrijd met finish in Zuid-West-Vlaanderen, hebben we afgesproken met een select gezelschap van motards die zich met rood aangelopen hoofden van hun Kawasaki’s en BMW’s hijsen – kolossen van meer dan 300 kilogram. ‘Lastige koers door die hitte,’ blaast Leon Godefridis (63). Hij was lange tijd mobiele seingever, maar rijdt nu rond met een lid van de wedstrijdjury. Ook Erik Trappeniers (48) heeft zich in het zweet gewerkt, en ontdoet zich van zijn zware motorpak. Hij reed vandaag met een cameraman voor het peloton. Marnik Vansevenant (50) is de vaste motard van VRT-commentatoren Christophe Vandegoor en Renaat Schotte.
undefined
undefined
'Vorige week in de Tour: Chris Froome komt ten val na een incident met een motor'
HUMO Heren, hoe voelen jullie je na een koers?
Leon Godefridis «Uitgewrongen! (lacht)»
Marnik Vansevenant «Dat ken ik, zeker na de klassiekers voel ik me zo.»
Erik Trappeniers «De Ronde van Vlaanderen, dat is één en al stress. Vooral door al het volk langs de kant: je ziet níks meer. Als je boven op de hellingen komt, weet je niet of je naar links of naar rechts moet. En dat terwijl je net voor de kopgroep rijdt, in het heetst van de strijd. Pas op het allerlaatste moment gaat de massa uiteen.»
Godefridis «Vandaag bleef het kalm, de jury heeft niet moeten ingrijpen. Behalve bij één van uw motards, Erik: het scheelde niet veel of we hadden hem uit koers gehaald. Hij reed véél te dicht op de renners. Als er iemand was gevallen, had hij erover gereden, gegarandeerd. Iedereen is verplicht tien meter afstand te houden.»
Het standje van Leon zegt genoeg: ook de motards zitten na de koers nog vol adrenaline. Godefridis heeft dertig jaar ervaring op de teller, Vansevenant en Trappeniers zitten aan twintig. Zij vertrekken binnenkort naar de Olympische Spelen in Rio, want de Belgische motards worden over de hele wereld ingehuurd voor de verslaggeving van grote sportevenementen.
Trappeniers «Onze reputatie is ongeschonden. Maar ik geef toe, ook voor ons is het een zwart jaar – al zijn we goddank niet zelf bij één van de ongevallen betrokken. Ik waarschuw hier al twintig jaar voor, maar nu komt het allemaal tegelijk.»
Godefridis «In België zijn we streng. In Italië zie je soms cameramannen midden in het peloton opduiken, in de afdaling van de Poggio is het elke keer van dat. Bij ons is de regel: ervoor of erachter, maar nooit tússen de renners. Want als een renner valt, kan een motor van een halve ton nooit op tijd stoppen.»
Vansevenant «Onze remafstand is veel groter dan die van de renners, zeker met twee volwassenen én apparatuur op de motor. In Italië en Spanje laten ze veel te veel toe. Nochtans heb je daar dezelfde UCI-commissarissen als bij ons.»
Trappeniers «In Nederland kunnen ze er ook wat van. Ze denken dat ze boven de UCI staan omdat ze voor televisie werken.»
HUMO Jullie zijn de zondebok?
Godefridis «Van de sportdirecteurs krijgen we niet het verwijt dat we moordenaars zijn.»
Vansevenant «Nee, het zijn de media die alles oppompen. Iedereen beseft dat we nodig zijn in de koers. Daarom was ik blij dat Tom Boonen het onlangs voor ons opnam. Hij pleitte zelfs voor méér mobiele seingevers, omdat het de veiligheid van de renners ten goede komt.»
HUMO Ook Jens Debusschere en Jurgen Roelandts spraken onlangs hun respect voor jullie uit.
Godefridis «De broer van Jens is een motard.»
Trappeniers «Bij de goede renners zal je niemand vinden die een probleem heeft met ons. Het zijn de mindere goden, de jongens die een ganse koers aan de rekker hangen, die ons niet graag zien komen. Als ze uit de weg moeten voor een motard, pakken ze nog meer wind.»
undefined
'Vaak doen organisatoren een beroep op de plaatselijke motorclub, omdat één van de leden de schoonbroer van de organisator is of zo. Dat is een ramp'
HUMO Erik, je zei dat je al twintig jaar problemen voorspelt. Waarom?
Trappeniers «De openbare weg staat tegenwoordig vol met verkeersremmers, het neemt alleen maar toe. Vroeger had je brede banen, nu staan er overal paaltjes en vluchtheuvels, waar een renner voor hij er erg in heeft tegenaan kletst. Het gebeurt ook dat de motard er net niet meer voorbij kan, maar dan kunnen wij niet in rook opgaan, hè? Op zo’n moment vragen we dat ze met ons rekening houden. Van zodra we kunnen, maken we ons uit de voeten. Wij rijden daar ook om onze job te doen.»
Godefridis «Vroeger had je één obstakel per kilometer, nu kom je er zeker vijf tegen. Je kunt een peloton niet zonder mobiele seingevers laten rijden.»
Trappeniers «Vergeet niet dat ook het wedstrijdverloop sterk is veranderd: nu gaan ze met tachtig renners de finale in, vroeger maar met vijftien. De koers is veel zenuwachtiger geworden.»
undefined
undefined
'De winter is voor mij een hel'
Tuinieren in bijberoep
HUMO Marnik, jij hebt jarenlang zelf gekoerst. Is dat een voordeel?
Vansevenant «Het helpt me enorm: ik weet hoe een peloton in bepaalde situaties zal reageren, zeker als er wind staat. Ik zie waar en wanneer ze zullen demarreren en hoe ze in een afdaling hun bochten zullen aansnijden. Ik zit al vanaf mijn 12de in het peloton, ik hoef er niet veel meer bij na te denken.»
Trappeniers «Je hebt ervaring nodig. Mijn eerste jaar als motard reed ik met zweethandjes. Ik doe ook tien dingen tegelijk: naar de weg kijken, zorgen dat we de regie mooie beelden aanbieden, in het oog houden wie er demarreert, of er ploegleiders zijn die ons voorbij willen steken...»
Vansevenant «Er zijn wel te weinig mobiele seingevers. Ik ben vice-voorzitter van de vzw Motorbegeleiding.com, de vereniging van mobiele seingevers in West-Vlaanderen. Ze hebben ons gevraagd om voor het BK tijdrijden bij de jeugd voor dertig mensen te zorgen, maar we vinden er niet genoeg, zeker niet voor een weinig aantrekkelijke affiche in het midden van de week. Je hebt in elke provincie zo’n officiële vereniging, en die zorgen voor de opleiding van de mensen en alles wat erbij hoort. Daar wordt veel tijd en geld ingestoken.»
Godefridis «Maar toch slagen sommige koersen erin hun eigen mensen te laten meerijden. Dat is een ramp! Die hebben geen enkele ervaring, en het is vragen om ongelukken. Zelfs in Kuurne-Brussel-Kuurne, toch een koers met aanzien, zie je zulke dingen.»
Vansevenant «Ze doen dan een beroep op de plaatselijke motorclub. Vaak is één van de leden de schoonbroer van de organisator of zo. Ze rijden met snelheidsmotoren en Harley’s, en zijn niet aangepast.»
HUMO Is dit jullie beroep?
Trappeniers «Ik heb 170 opdrachten per jaar, maar ik rijd ook triatlons en marathons, en ik doe soms ook fictie en film. Je kunt me daarnaast inhuren voor tuinaanleg, maar dit is mijn hoofdberoep. Ik word er deftig voor betaald.»
Vansevenant «Ik doe het in bijberoep.»
Godefridis «Ik ben gepensioneerd, en tel minstens 90 koersdagen per jaar. Ik krijg gemiddeld 50 euro per koers. Voor het geld moet ik het niet doen. Daarom vraag ik begrip voor de mobiele seingevers: zij worden geviseerd, maar krijgen nóg minder geld. En daar moeten ze zelfs nog hun eigen benzine van betalen.»
HUMO Waarvoor doe je het?
Godefridis «Ik rij graag met de moto, en ik zie graag koers.»
Trappeniers «En je bent al eens graag weg van thuis, hè, Leon (lacht).»
Godefridis «Wij zijn bevoorrecht, het is ook een vaste vriendenkliek. Maar het duurt even voor je erin wordt toegelaten. Zeker in het begin word je goed in het oog gehouden. Terecht, want we willen geen cowboys: je moet de code respecteren.»
Vansevenant «Er is best wat jaloezie, en er komt al eens ellebogenwerk aan te pas. Iedereen wil graag vooraan rijden in de Ronde van Vlaanderen.»
HUMO Leven jullie ook naar een wedstrijd toe, zoals de renners?
Godefridis «Voor de Ronde van Vlaanderen kan ik amper slapen van de spanning. Ik word om vier uur ’s nachts wakker, en doe geen oog meer dicht.»
Vansevenant «Je wordt erin meegezogen, je weet: ‘Hier is het belangrijk, hier mag ik geen fouten maken.’ Ik heb het nu ook met de Olympische Spelen die er aankomen.»
Trappeniers «We hebben dezelfde voorbereiding als de renners. In de week van de Ronde bekijk ik elke dag het parcours, zo weet ik de dag zelf uit het hoofd waar we naartoe moeten.»
Vansevenant «Sowieso kennen we ondertussen elk baantje in Oost- en West-Vlaanderen. Maar met de Ronde leef je enorm mee: als je in volle finale naast Sagan rijdt en op je kilometerteller ziet dat die nog altijd 55 kilometer per uur gaat, word je even stil. Jongens toch, hoe doet die dat? Mijn bewondering voor de renners is groot.
»Idem voor Parijs-Roubaix: die rijden met 50 kilometer per uur over de Carrefour de l’Arbre! Ben je daar al geweest? Het lijkt wel of een boer er gewoon een hoop kasseien heeft neergesmeten, zo slecht ligt het daar.»
Trappeniers «Vooral het eerste stuk is een ramp.»
Vansevenant «Verschrikkelijk, en toch vliegen ze erover. Zeker dit jaar was het een fantastische koers.»
undefined
'De koers is veel zenuwachtiger geworden: nu gaan ze met tachtig renners de finale in, vroeger maar met vijftien'
HUMO Zijn dat de mooiste momenten?
Godefridis «Het mooiste moment in mijn carrière heb ik vorige week meegemaakt, in het Circuit de Wallonie. Ik reed achteraan en we moesten een helling van 22 procent op, maar het peloton stond stil. Door het natte wegdek geraakte ik niet meer vooruit, tot er plots nog één renner vanuit de achtergrond opdook, afstapte en me in gang duwde. Ik zou hem graag bedanken, maar ik weet niet wie het was.»
Trappeniers «Bij mij heeft Cancellara’s gouden medaille in het tijdrijden, op de Olympische Spelen van Peking in 2008, voor het meeste kippenvel gezorgd. Ik reed samen met hem over de finish. Helemaal aan de andere kant van de wereld dan nog, waar een gewone werkmens uit een boerendorp als Vossem anders nooit zou komen. Dat vind ik zo mooi aan mijn job: ik reis voortdurend de wereld rond, en zit bij de grootste sportieve evenementen op de eerste rij: de Ronde van Vlaanderen, de Olympische Spelen, de marathon van Londen...»
HUMO En jij, Marnik?
Vansevenant «Ik hou vooral een speciaal gevoel over aan Gent-Wevelgem van vorig jaar. Die apocalyptische omstandigheden en de tragiek die rond de koers hing, waren onwaarschijnlijk. Gert Steegmans, toch een beer van een vent, werd voor onze ogen gewoon van de weg geblazen. Het scheelde niet veel of de koers zou geneutraliseerd worden.»
Godefridis «Ze hebben serieus getwijfeld, dat kan ik je wel zeggen. Ik heb er Johan Vansummeren uit de beek zien komen: hij zag zo zwart als een neger.»
Trappeniers «Iets wat ik ook nooit zal vergeten, is de allereerste Ronde van Qatar, in 2001. Tien minuten voor de start was ik nog altijd aan het wachten op een motor. Toen die maar niet kwam, hebben ze een sjeik opgebeld die een Suzuki Hayabusa had – een racemachien waar je zonder problemen 300 kilometer per uur mee haalt: de cameraman heeft de hele koers op mijn rug gezeten, er was gewoon geen plaats. De volgende dag kwamen ze toch met een andere moto aanzetten: een Harley Davidson, godbetert: in elke bocht schuurde ik ermee tegen de grond. En in de woestijn moesten we benzine bijvullen met jerrycans, anders haalden we de finish niet. Petrol komt daar uit de grond, maar benzinestations heb ik niet gezien.»
undefined
undefined
'Marnik Vansevenant, de vaste motard van VRT-commentator Renaat Schotte (foto): 'Onze remafstand is veel groter dan die van de renners'
Leven gered
HUMO Horen en zien jullie veel?
Vansevenant «Wat wil je weten? (lacht)»
Godefridis «In de wielerwereld geldt een omerta, hè. Maar toestanden zoals combines of financiële afspraken zijn fel geminderd de laatste jaren. Ik zie het bijna niet meer gebeuren.»
Trappeniers «Tegenwoordig wordt alles geregeld via de oortjes, en bellen de sportdirecteurs elkaar met hun gsm. Als alles daar al beslist wordt, hoeven de renners niet meer te discussiëren over de prijs.»
Godefridis «Ik neem afstand van de renners, ook als de koers gedaan is. Zeker omdat ik met de jury rijd, wil ik objectief blijven.»
Trappeniers «Je blijft altijd objectief. Het is niet omdat er een Belg in de kopgroep rijdt dat ik dichterbij kom om hem uit de wind te zetten.»
HUMO Komen ze niet dikwijls beschutting zoeken?
Vansevenant «Absoluut, wij zijn de ideale windvangers. Het scheelt ook veel, in of uit de wind.»
Trappeniers «Voor de renners zijn wij een rode lap: ze komen altijd naar ons toe gereden. We hebben het geluk dat de apparatuur verbeterd is. Vroeger moest je een meter van een coureur rijden om hem close in beeld te brengen, en werd hij daardoor ook uit de wind gezet.»
HUMO Hebben jullie ooit al iemand bewust geholpen?
Godefridis «Kunnen we niet riskeren.»
Vansevenant «Daar zijn we te veel koersliefhebber voor. Het zou een vorm van mechanische doping zijn. Iemand met een lekke band of een pechvogel na een valpartij helpen, vind ik een ander verhaal. Maar ik zou nooit iemand terugbrengen die gelost is.»
Trappeniers «We hebben wel al iemands leven gered. In de Ronde van Oostenrijk zagen we Kevin Seeldraeyers het ravijn inrijden. Als wij er niet achter hadden gereden, hadden ze hem niet gevonden.»
Een rondje van Tom
HUMO Rijden jullie de Tour?
Trappeniers «Nee, dat doet de Franse televisie. En de ASO (de organisatie achter de Tour, red.) beslist er alles. De UCI heeft weinig te zeggen.»
Vansevenant «De mobiele seingevers zijn de flikken, de Garde républicaine.»
Godefridis «Ze hebben wel tien juryleden. Het is er véél strenger. Als je daar iets doet wat niet mag, wordt je badge afgepakt en mag je een paar dagen niet rijden.»
Trappeniers «Ik heb geweten dat de cameraman van Renaat Schotte zich omdraaide en er een onoplettende renner tegen hem aanbotste. Meteen werd hij er uitgezet, terwijl hij er niks aan kon doen.»
HUMO Is het dan veiliger?
Vansevenant «Niet veiliger dan bij ons. Die zwaantjes rijden echt overal door, en stonden vorig jaar ook geparkeerd in het veld. Roekeloosheid alom, maar wel de hele tijd claxoneren.»
Godefridis «Ik heb hen vorig jaar meegemaakt in de Waalse Pijl, ook een organisatie van ASO. Het was voortdurend roepen: ‘Pas toch op, man!’ Het was niet de Garde républicaine volgens mij, maar ex-rijkswachters: hun botten waren te fel opgeblonken.»
Vansevenant «Voor de renners kan het niet eenvoudig zijn om in al die landen te koersen en telkens andere richtlijnen te ondergaan. De UCI moet overkoepelende maatregelen nemen.»
undefined
undefined
'Voor de Ronde van Vlaanderen kan ik amper slapen van de spanning'
HUMO Hebben jullie na al die jaren een ander beeld van de renners gekregen?
Vansevenant «Toppers zoals Boonen en Cancellara zijn gewone mensen gebleven, en daar heb ik veel bewondering voor. Als de vlucht van de dag is vertrokken, komen ze ons altijd eens goeiedag zeggen. En dan halen ze grappen uit, en gaan ze op hun buis liggen om Sagan na te doen. Dan besef je pas wat een geweldige sport het toch is: er is geen afstand, zoals in het voetbal.»
Godefridis «Ik herinner me nog hoe we in Oostende eens op de dijk zaten na een koers – ik was nog seingever – toen Boonen met enkele ploegmaats passeerde. Iemand van ons riep: ‘Tom, betaal eens een rondje, wij hebben de hele dag voor u gewerkt!’ Wel, ze hebben ons zeker drie pinten betaald, en zelf de hele tijd Leffe gedronken.»
Vansevenant «Ik reed voor de televisie met Christophe Vandegoor, en op een gegeven moment kwam Frederik Veuchelen naast ons rijden. Het was zijn huwelijksverjaardag en hij wilde live op antenne zeggen hoe graag hij zijn vrouw wel niet zag. Schoon, toch?»
Trappeniers «In de Giro heb ik een Italiaanse renner tijdens de koers voor de camera zijn vrouw ten huwelijk weten vragen. Het andere uiterste maak je ook mee: ik heb Sir Bradley Wiggins bij de verkenning van Parijs-Roubaix eens twee kinderen zien wegduwen die om een handtekening vroegen. Terwijl er in de verste verte geen andere supporters te bespeuren vielen. Dan blijft er van die zogezegde grote persoonlijkheid niet veel meer over, hoor.»
HUMO Is de koers voor een motard verslavend?
Trappeniers «Ja, dat geef ik gerust toe.»
Godefridis «Ik ook.»
Vansevenant «Ik zit er al zo lang in, dus het is duidelijk: ik kan het niet missen. Mijn vrouw zal dat beamen.»
Trappeniers «Ik rek mijn seizoen zo lang mogelijk, in november doe ik zelfs nog enkele koersen in China. Daar kennen ze écht niets van koers! Ik heb er eens een Chinese cameraman helemaal ineengedoken achterop de moto zien zitten. Hij moest de kopgroep en de ontsnappingen uit het peloton filmen, maar hij was bang geworden. ‘De renners rijden véél te rap,’ zei hij.
»Na China begint onherroepelijk de winter, en dat is voor mij een hel. Het enige wat mij dan nog rest, is wachten op het voorjaar.»
undefined
'Combines of financiële afspraken zien we bijna niet meer. Alles gebeurt nu via de oortjes'
Topgasten
Leon vertelt over Willy, zijn collega die betrokken was bij het ongeluk met Antoine Demoitié in Gent-Wevelgem. Ook hij reed met een jurylid rond. Hij wil er niet veel over kwijt, behalve dat de buitenwereld de juiste feiten van het ongeval niet kent.
Godefridis «We moeten het gerecht zijn werk laten doen, maar Willy treft geen schuld. Hij kon er niks aan doen dat hij in die situatie verzeild was geraakt en Antoine Demoitié niet meer heeft kunnen ontwijken.
»Willy was terug begonnen als motard, hij kon het ook niet missen en was erbij in de Ronde van België. Maar toen daar het ongeval met Stig Broeckx gebeurde, kwam alles terug. Hij kon het emotioneel niet meer aan en is naar huis moeten gaan. De twee mobiele seingevers die het ongeval in de Ronde van België veroorzaakt hebben, ken ik ook goed.»
Vansevenant «Twee topgasten, en met tonnen ervaring: ze reden al jaren in de koers.»
Godefridis «Ze zijn verrast geweest, ze reden onder bomen en zagen niet veel door de schaduw. Ze waren de renners bijna voorbij, toen de eerste motard stopte en de tweede er tegenaan knalde. Als ze naar links waren gevlogen, was niemand getroffen geweest. »
HUMO Er wordt altijd op gehamerd dat er niet mag voorbijgestoken worden in een afdaling. Waarom gebeurde dat in de Ronde van België wel?
Vansevenant «Er was geen regulator – dat is iemand die achteraan het peloton rijdt en beslist of het veilig genoeg is om voorbij te steken.»
HUMO Is een regulator dan niet verplicht?
Trappeniers «Een organisator is nog altijd baas over zijn wedstrijd. Hij moet zich aan de regels houden, maar beslist zelf hoe hij ze invult.»
Vansevenant «De organisatie had beter moeten nadenken over het parcours: ze had mogelijkheden moeten voorzien voor de seingevers om veilig het peloton voorbij te steken. We reden op dat moment al 30 kilometer over kleine wegen, maar dan kunnen die mensen nooit vooraan geraken en hun werk doen. En dan steken ze voorbij waar ze denken plaats te hebben: op een brede weg, die niet al te sterk daalt. Tien minuten voordien zat Wilfried Peeters met zijn wagen klem in het peloton, op zo’n weggetje. Hij was op weg naar de kopgroep waarin zijn renner Tony Martin reed. Dat was véél gevaarlijker dan wat die motards hebben gedaan. Oké, ze hebben een fout gemaakt, maar we mogen niet enkel hen met de vinger wijzen.»
undefined
'Stig Broeckx is door iedereen geliefd, we zouden allemaal willen dat de klok teruggedraaid kon worden'
HUMO Eigenlijk schuwt niemand het gevaar, en zijn ook de ploegleiders niet zonder zonden.
Trappeniers «Ik heb Erik Dekker ooit op een paaltje zien rijden: het kwam tot aan zijn voorruit, het motorblok was helemaal de auto ingeschoven. Meneer had beslist om het peloton in te halen op een fietspad, maar het paaltje had hij niet gezien. Dat mag allemaal, en er wordt niks van gezegd. En als er hen iets niet zint, rijden ze je van de weg.»
HUMO Het wielrennen lijdt al te dikwijls aan normvervaging.
Vansevenant «Zeker en vast, en bij de ploegleiders rijden er wél nog cowboys mee: het is onwaarschijnlijk met welke snelheid zij soms de renners voorbijsteken. Ze zetten er tegenwoordig vaker een chauffeur naast, want die gasten doen vijf dingen tegelijk: bidons aangeven, iets in de oortjes schreeuwen, op de kaart kijken en bellen. Tja, als je dan nog moet sturen...»
HUMO Hoe moeilijk is het om een peloton voorbij te steken?
Vansevenant «Het is nooit evident, en nooit gemakkelijk: in een afdaling rijden ze in een langgerekt lint, bergop in een bolletje – probeer het maar eens. Een peloton strekt zich sowieso al uit over enkele honderden meters. En ook als je het kent, kan je verrast worden door het parcours. Toen Stig Broeckx in Kuurne-Brussel-Kuurne omver werd gereden, dacht de motard vrije baan te hebben. Hij reed met een verpleegster achterop, en werd dringend vooraan gevraagd. Hij was van de streek en wist dat hij op de brug waar het gebeurde het peloton voorbij moest, want nadien volgde er een versmalling. Stig heeft zich helaas zonder te kijken uit het peloton gezet, en de botsing was onvermijdelijk. Stig heeft zich nadien zelfs verontschuldigd, hij nam de motard in kwestie niks kwalijk. Alleen is de man niet gestopt: hij had niet gevoeld dat hij iemand aangereden had. Toen hij na de aankomst het nieuws vernam, is hij meteen naar de Lotto-bus gestapt. Hij heeft dat zelf ook niet gewild, hè.
»Trouwens, Stig is door iedereen geliefd, we zouden allemaal willen dat de klok teruggedraaid kon worden.»
undefined
undefined
'Ik kan de koers niet missen. Mijn vrouw zal dat beamen.'
HUMO Moet een renner rekening houden met motards en ploegleiders die van achteren komen?
Vansevenant «Nee! Een renner moet kunnen koersen, en niet bezig zijn met wat er achter hem gebeurt.»
Trappeniers «Ze moeten alle vrijheid krijgen, zij maken de koers. Maar als ze weten dat we er zijn, vragen we om rekening met ons te houden.»
HUMO Zijn jullie weleens gevallen?
Godefridis «Ik ben vorig jaar drie keer tegen de grond gegaan. Twee keer omdat een ploegleider langs de verkeerde kant zijn renner wilde depanneren: normaal stop je aan de rechterkant, nu stonden ze links en zagen ze me niet komen.
»Het was in een afdaling, het had geregend en bang: zijn rechterportier – het was een Engelsman – vloog eraf. Ik raakte van de weg en ben recht op een garagepoort gereden. Ook uit de hengsels. Daarachter stond een nieuwe auto, maar ik was al blij dat ik niemand uit het publiek had aangereden. De eigenaar van dat huis bleef ijzig kalm: ‘Wil u een cola, of een koffie?’ Hij had gezien dat ik er niets aan kon doen.»
HUMO Rijden jullie op de limiet?
Trappeniers «Na elke koers, of toch zeker na de grote wedstrijden zoals de Ronde, heb je het gevoel: ‘Oef, dat is een paar keer goed gelopen.’ Meestal door onvoorzichtigheid van het publiek, maar ook door een nat wegdek of een klein baantje dat vol modder blijkt te liggen.»
Godefridis «Ik bouw toch wat afstand in. Ik zie soms mannen samen met de renners de bochten invliegen, terwijl ik me laat uitzakken. »
HUMO Een collega van jullie die met een fotograaf rijdt, zei me over de ongevallen van de voorbije maanden: ‘Ik durf niet te zeggen dat het mij niet had kunnen overkomen.’
Trappeniers «Het is onmogelijk het tegenovergestelde te beweren.»
Vansevenant «Je kan in een situatie zitten waarin je niet weg kan, zoals bij het ongeval met Antoine Demoitié. En zoals Erik zegt: als je niet weg kan, kan je niet in rook opgaan.»
