Creature With The Atom Brain - Night of the Hunter
De vierde langspeler van Creature With The Atom Brain is tevens de laatste, Aldo Struyf wuift de vlag waaronder hij sinds 2004 voer vaarwel. Hij blijft wel muziek maken, en dat is uitmuntend nieuws, want de zwanenzang van Creature is het beste wat hij al uit de mouw heeft geschud. Voor het eerst heeft hij nu ook vooraan topvolk geposteerd.
Struyf vindt zichzelf geen zanger en laat de vocalen over aan Danny Devos (Club Moral), Tom Barman, Tim Vanhamel, bluesman Big Dave Reniers en – altijd bereid tot een wederdienst voor het werk dat Struyf in zijn backing band verricht – Mark Lanegan. In de laatste rechte lijn zingt Struyf alsnog zelf een streepje, geen vaarwel zonder afscheidswoord.
De plaat heet ‘Night of the Hunter’, en zo klinkt ze ook: als de B-film die je enkel bekijkt omdat de soundtrack zo verrekt goed is. Volume op tien, joint binnen handbereik, en de war on drugs waar hij zijn moet: in a galaxy far, far away.
Niet meer gebonden aan verwachtingen, een tour of een toekomstvisie laat Struyf zijn vele invloeden uit alle poriën stromen: psychedelica, Afrikaanse ritmes, Oosterse stuff, progrock, ja zelfs voor stoner is hier en daar nog plaats. Er was zelfs geen behoefte meer aan songs, laat staan aan songtitels: ‘Night of the Hunter’ telt vijf titelloze tracks die vrijwel naadloos in elkaar overgaan, enkel de entree van de gastzangers laat horen wanneer er een nieuw hoofdstuk is aangebroken. Lanegan verzorgt het welkomstwoord: ‘Danger is as danger does / Look out love I’m dangerous’. Geef toe: u hoort ’m.
En zo mag iedereen op ‘Night of the Hunter’ zijn onmiskenbare zelve zijn. Tim Vanhamel met een even ouderwetse als tegendraadse gitaarsolo in track 1, Reniers op vocals and harmonica in track 4, en Barman tussendoor in croonmodus. ‘Night of the Hunter’ is een film die u gehoord moet hebben.
