Creature With The Atom Brain - The Birds Fly Low

'The Birds Fly Low' begon eigenlijk al goed nog voor we één noot gehoord hadden: met een heel knappe hoes van Sven Rayen (wij kennen 'm ook niet), en met de wetenschap dat goed volk als Tim Vanhamel, Mario Goossens, Pascal Deweze en Mark Lanegan er gastrollen op vervulden.

Is de muziek even sterk? Bij vlagen wel, ja, of toch voor wie én sixtiespsychedelica én krautrock én noise én gitaarrock én dub én reggae kan smaken, en bij voorkeur allemaal tegelijk. Opener 'Hit the Sky' is excellent: gitaarrock vermengd met een fikse scheut psychedelica, die ze naadloos laten overgaan in het al even sterke 'Wolf Eye'(zowaar met blazers die níét in de weg lopen).

Ook straf: 'Slide', waarin iets van The Beatles, iets van de vroege Pink Floyd ('Arnold Layne', die periode), een gierende gitaar en wéér die blazers op één hoop worden gegooid - het lijkt een oneindig veel slechter idee dan het resultaat hier blijkt te zijn.

Hadden ze wat ons betreft mogen skippen, zodat wij het nu niet bij elke draaibeurt moeten doen: de wat bleke, met blazers opgesmukte reggae van 'Beauty of the Rain', en de bonustrack 'R-Frequency': geen idéé wat performance-artiest Danny Devos daarop doet, maar het bleek prima geschikt om die spreeuwen uit onze hof te verjagen.

Na de bonustrack blijkt overigens nog een hidden trackte komen, die - volgt u nog? - tegelijk ook de titeltrack blijkt te zijn: weer met reggae geïnjecteerde psychedelica, en prima spul.

Conclusie: wees af en toe een beetje careful with that axe, Eugeen, maar verder hebben wij geen klachten.