Crosby, Stills, Nash & Young - CSNY 1974
Ik ben geen hippie, ook niet op muzikaal vlak. Ik heb lang om hen gesmaald: hun potsierlijke teksten, hun ridicule turbotaaltje, hun grenzeloze naïviteit, hun dikwijls oeverloze solo’s, hun afwisselend kinderachtige en pompeuze conceptplaten, en hun oeverloos gezeur over en door drugs.
Maar!
‘CSNY 1974’, met grote zorg en gepaste trots samengesteld en opgepoetst door Graham Nash, is de beste en bovendien meest volledige livebox van dat tijdperk – leg er voor de volledigheid (maar zeker niet voor de kwaliteit) de Woodstock-box naast en je hebt de soundtrack van een generatie. Een paar van de concerten van de tour waaruit hier geput wordt, had ik graag meegemaakt. De droomaffiche CSNY + Joni Mitchell + The Band, bijvoorbeeld. Met als toemaatje: Bob Dylan die na de show in het hotel de integrale versie van ‘Blood on the Tracks’ voorspeelde, solo, zomaar, om de avond te vullen. Far out, man!
‘CSNY 1974’ is een eenhoorn met een witte raaf op z’n kop: een intieme stadionplaat – soms tot 60.000 hippies, maar je kunt een speld horen vallen. Niet, of niet alleen omdat ze allemaal in coma liggen, maar gewoon omdat deze muziek vaak subliem is. En je krijgt er Neil Young solo gratis bij, inclusief gitaarduels met Stephen Stills (harmonie op het podium, slaande ruzie ernaast), met prachtige versies van onder andere ‘On the Beach’, ‘Helpless’, ‘Old Man’, ‘Traces’, ‘Long May You Run’ en ‘Only Love Can Break Your Heart’. Hij zei later over deze tournee: ‘We were either too high or just no good. I am saying too high.’ Niks van gemerkt, Neil. Prachtplaat.
Overigens: op 16 september 1974 viel de Rolls Royce van Neil Young, op weg van Londen naar Noord-Afrika, in panne in België. Wie heeft hem toen gedepanneerd? ’t Was in de buurt van Lokeren. En waar speelde Neil onlangs, veertig jaar later?
