Daan logt: dinsdag 28-04-2009
Vreemde dag. Afspraak al om 10u 's ochtends in de Archiduc in brussel. Herinner me vervlogen dagen dat ik er gewoon nog van de vooravond gezeten zou hebben.
Een licht absurde maar fijne collectie belgische figuren stelden het Belgavox-concert voor. In 'n kleine ruimte van pakweg 8 op 8 meter zaten we daar opeen; coffee and cigarettes met Luc Tuymans, flarden Machiavel en The Scabs, een italiaanse delegatie vertegenwoordigd door Adamo and Rocco, een dosis Scala, onze inzending voor het eurosongfestival Patrick Ouchène, Bart Peeters, en een fijne staalkaart van onze binnenlandse pers.
De bedoeling is om op 17 mei aan het atomium een behoorlijk groots concert te geven met zo'n 50 artiesten - er ontbreken er bijna geen - om heel de malaise rond het gezaag over al dan niet belgie een positieve 'drop the subject'-draai te geven.
Granata's speech was de mooiste; 'Een splitsing is als een echtscheiding; de kinderen zijn altijd de slachtoffers.' De ouders in deze zijn uiteraard de politici. Maar soit, het is geen politiek event. Daarna 'n soloversie van 'Brand New Truth' gebracht, wat in die context wat zwaar geschut was, maar bon, Adamo vond het 'n compliment waard - altijd fijn. Na al de rest tòch ook maar een interview aan Het Laatste Nieuws gegeven; dat van dat bootje gepapparazzi destijds lag niet aan deze gast, he looks ok. Klein landje ook - al klein genoeg, godverdomme, en ik kan het weten.
Om te bekomen van die drukte met dochterlief naar de fonteinen van het Flageyplein getrokken, lijkt wel kermis, zeker voor haar. Op naar de vijvers, maar neen, de reiger is nog niet bevallen, al zijn die waterkuikens ook entertainend op hun manier. Besefte ineens dat ik dat geleende bijl nog naar de groendienst moet terugbrengen, shame on me. Koetjes & kalfjes met wat vrienden, the usual suspects, maar geen tijd om iets te drinken. Bestellen in café Belga is zoals kinderen willen inschrijven in een brusselse school: je hebt genoeg geld nodig voor een mobilhome en een wachtknecht, of een tent en 2 vrije weken.
M'n stem komt langzaam terug, maar het is nog maar twee dagen/avonden voor het volgende concert, dus op naar huis. Als mijn even schattig als buikgrieperig vruchtje vannacht weer om respectievelijk 1u30, 3u, 4u, 5u30 en tenslotte om 7u30 wakker wordt, geraak ik nooit uitgeslapen tegen donderdag, en ik wil de bandleden ditmaal verbluffen met m'n fris en constructief gedrag, dus.... Schaap papa schaap, daar buiten loopt een slaap, een slaap met zeven voetjes, dat zzzzzzzzzzzzz.
