We willen Jan Leyers en de redactie van 'Nachtwacht' niet op ideeën brengen, maar over het - al dan niet vermeende - elitaire karakter van kunst kán behoorlijk wat afgeluld worden. Komt u er ondanks een voldoende ontwikkelde zin voor esthetiek niet toe een museum binnen te stappen, wegens drempelvrees of een fysieke afkeer van all things arty farty? Dan biedt de zogenaamde street art soelaas.

Redactiedinsdag 3 mei 2005, 02:00

We willen Jan Leyers en de redactie van 'Nachtwacht' niet op ideeën brengen, maar over het - al dan niet vermeende - elitaire karakter van kunst kán behoorlijk wat afgeluld worden. Komt u er ondanks een voldoende ontwikkelde zin voor esthetiek niet toe een museum binnen te stappen, wegens drempelvrees of een fysieke afkeer van all things arty farty? Dan biedt de zogenaamde street art soelaas. Op plekjes waar 's nachts de heroïnegebruikers samentroepen, schildert kunstenaar Dan Witz trompe-l'oeils met duistere, onder mutsen en kappen weggedoken figuren, langs de wandeltrajecten van oude besjes versiert hij de hondendrollen met vlaggetjes en parasolletjes en in de onmiddellijke omgeving van Ground Zero maakte hij overal kleine schrijnen die de aanslag op de WTC-torens moeten herdenken. U hoeft overigens niet naar New York af te reizen om van het werk van Dan Witz te kunnen genieten: dankzij Dan Witz Street Art doet u aan cultuur in uw eigen woonkamer. Niemand die er u met diepe inzichten en niets ter zake doende meningen om de oren slaat, en u mag overal aankomen!