Daniel Cohn-Bendit en Guy Verhofstadt - 'Voor Europa!'

Danny Cohn-Bendit en Guy Verhofstadt schrijven samen een boek: wie had dat ooit gedacht? Dat de rooie allang verveld is tot groene, en baby-Thatcher tot linksige liberaal, verklaart natuurlijk veel. De gezamenlijke strijd voor een federaal Europa deed de rest.

‘Voor Europa!’ valt uiteen in twee delen: een manifest, en een interview waarin ze dat manifest beargumenteren. Hooggestemde woorden noch striemende kritiek worden geschuwd: Europese leiders en politici wordt zwakheid, lafheid, kortzichtigheid, egoïsme tot en met oplichterij verweten. Het sukkelstraatje waarin de EU is verzeild, krijgt de naam 'polycrisis' mee: we zitten economisch, ecologisch, politiek, institutioneel en democratisch diep in de puree, en de opeenvolgende Europese topbijeenkomsten en hun dure verklaringen brengen weinig soelaas. Een crisis van die omvang los je niet op met diplomatieke compromissen.

En passant droppen de twee onthutsende feiten en bedragen in hun discours, zoals de 4.600 miljard euro die we allemaal samen al in de financiële sector hebben gepompt. De oorzaak van de slepende ellende leggen ze bij de verderfelijke drie-eenheid van nationalisme, populisme en conservatisme: de terugkeer naar oude natiestaten staat gelijk met geopolitieke harakiri voor het continent. Binnen vijfentwintig jaar stelt geen enkel individueel Europees land nog iets voor in de wereld, óók Duitsland niet.

Zo kan het dus niet verder. Het manifest is een onverbloemd pleidooi voor revolutie – niet met wapens, maar met ideeën, argumenten en stemmen. Alles moet op de schop voor een postnationaal Europa, met eigen middelen, meer bevoegdheden, een echte Europese regering, een Europese schatkist, een Europees Monetair Fonds, een Europese identiteitskaart, enzovoort. Maar vooral ook échte Europese verkiezingen.

Probleempje: de bevolking van de ten dode opgeschreven natiestaten ligt er niet wakker van. Verhofstadt heeft daar een remedie voor: de oprichting van een nieuwe, pan-Europese federalistische partij. Hij gelooft onstuitbaar in de grote ommekeer tegen 2015-2016. Cohn-Bendit is een tikje voorzichtiger.

Dit boek is geen eyeopener - daarvoor is het discours van Verhofstadt te bekend - maar als gebald pro-Europees pleidooi bijzonder nuttig. Al was het maar om de Europeeër moeiteloos elke discussie met adepten van hogergenoemde drie-eenheid te laten aangaan.

En ondertussen bikkelt de Europese top over wie namens 500 miljoen inwoners van 27 natiestaten de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst zal nemen. Spannend!