Daniel Norgren - Alabursy
Net voor de zomer even onze kantoren opgeruimd, en zoals elk jaar weer een hoop mooie plaatjes teruggevonden. Dit jaar onder andere twee onder een gammele dossierkast van de chef Economie, drie in de collectebus voor de missies en eentje tussen twee huidplooien van (fvd). Soit: deze moet u nog gehoord hebben.
‘Everything you love / grass will grow above’, zo zingt Daniel Norgren aan het begin van ‘Alabursy’, maar dat zal – als het aan ons ligt – deze plaat niet gauw overkomen. Want de tien kale spookballades die de 31-jarige Zweed in zijn eentje opnam op een aftandse viersporenrecorder in z’n huis in de bossen zijn wonderlijke tales of extraordinary sadness, waarin maffe ouders (in topper ‘Why May I Not Go Out and Climb the Trees’), afwezige geliefden en de woeste Scandinavische natuur diepe groeven van isolatie en eenzaamheid trekken, en Norgrens klaaglijke stemgeluid en afgekloven gitaar-, harmonica- of orgelpartijen bij elke beluistering een stukje dieper onder je huid kruipen.
