Daphne Paelinck over reizen, urbex, seks en haar hemel en hel

In het drukst bekeken feuilleton van het land geeft ze met zoveel naturel gestalte aan de vermaledijde Christine dat een mens nog zou denken dat ook Daphne Paelinck zélf een laaghartige bitch, een eersteklas strekenwijf en een trut zonder weerga is. Niets is minder waar!

'Ik heb een hekel aan dansvoorstellingen waarbij de dansers op het podium plassen, en door hun eigen urine rollen'

Daphne Paelinck «De hemel op aarde, voor mij is dat met een grote rugzak de wereld ontdekken. Zonder vooraf opgesteld plan: ik zie wel wat de volgende bestemming zal zijn, hoe ik daar ga geraken, en waar ik zal slapen. In de jungle voor mijn part, tussen de orang-oetans. Op die manier leer je de plaatselijke bevolking pas echt kennen, want je kunt niet anders dan contacten leggen. Zo heb ik het graag: ik word het liefst behandeld als een niet-toerist, dus ik vermijd de typische toeristenplekjes en ga in een klein barretje zitten, tussen de locals.»

HUMO Heb je een favoriete reisbestemming?

Paelinck «Azië. En dan vooral Vietnam: je hebt er een prachtige combinatie tussen natuur en cultuur, het eten is er fantastisch, en de mensen zijn ongelooflijk vriendelijk.

»Eén keer hadden mijn vriend en ik honger, en stapten we een restaurantje binnen. Het was er een tikje aan de prijzige kant, wat ik de vrouw die op ons afkwam ook gewoon zei. Waarop zij: ‘Aan de overkant is het veel goedkoper, en net zo lekker.’ Dat kun je je hier toch niet voorstellen? Die mensen ginder hebben een meer boeddhistische levenshouding, denk ik, ze zijn niet zo bezig met geld. Ik weet nu al: als onze kinderen oud genoeg zullen zijn om dat op te pikken, gaan we terug naar daar.»

HUMO Onlangs las ik in de krant over begpackers, westerse twintigers en dertigers in Zuid-Oost-Azië die schooien om de voortzetting van hun reis te bekostigen. Ben jij ooit één van hen geweest?

Paelinck «Nee, integendeel.Een paar jaar geleden ben ik in m’n eentje naar Egypte gereisd. Ik was daar op een koets aan het rondrijden, en op een gegeven moment kwamen we door een sloppenwijk, waar ik een vijftal haveloze kinderen in de goot zag zitten. Ik heb de koetsier halt laten houden en die kinderen mee op de koets genomen, waarna ik schoenen en eten voor hen ben gaan kopen. Toen ik terug thuiskwam, zat mijn vader op zijn computer en mijn mama op haar iPad, en stond de tv op terwijl er niemand aan het kijken was. Ik ben beginnen huilen van ellende, en heb tegen mezelf gezegd: ‘Dit kán toch niet.’ Niet veel later heb ik dan een vzw opgestart, Children of the Nile, waar ik nu nog altijd geld mee inzamel. ’t Is een druppel op een hete plaat, zeggen mensen me weleens: dat zal wel zo zijn, maar ik kan het toch niet laten.»

HUMO Hoe stel je je de hel op aarde voor?

Paelinck «Ik heb musical gestudeerd op het Conservatorium: die periode kwam in de buurt van de hel op aarde. We zaten in een soort bunker in Anderlecht, en in plaats van iets bij te leren, werden we daar allemaal in een grote gehaktmolen geduwd, om er aan de andere kant als identieke gehaktballetjes weer uit te komen. Persoonlijke inbreng werd er niet gewaardeerd, en de hele dag gonsde het er van de achterklap. Al van in het begin was het duidelijk: als je het wilde maken, dan ging dat ten koste van een ander. Zó’n degout had ik op den duur van heel dat musicalgebeuren dat ik ermee gestopt ben. Nooit spijt van gehad.

»Enfin, inmiddels is Lulu Aertgeerts er opleidingshoofd geworden, dus het is waarschijnlijk niet meer te vergelijken met toen ik daar zat.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Paelinck «Ik doe aan urbex, een vorm van fotografie waarbij het de bedoeling is om binnen te sluipen in verlaten gebouwen en op verlaten plekken, soms zelfs zonder dat het mag, en foto’s te maken van wat je er aantreft. De kunst is om niks aan te raken, en alles te laten zoals het is. Ik ben ooit begonnen in Doel, en ik vond het zo spannend én ontspannend dat ik ermee ben blijven doorgaan. Op een vrije dag durf ik gerust een autorit van drie uur te maken om een verlaten theaterzaal te bezoeken, of een pretpark, een gevangenis of een ziekenhuis. Het meest griezelige was Salve Mater in Bierbeek, een voormalig gesticht met een eigen lijkenhuisje.»

HUMO Hou je van kunst?

Paelinck «Dat hangt ervan af. Kommil Foo, dát is voor mij kunst: die twee mannen blijven me bekoren. Maar zet me een uur lang in een museum met schilderijen van Rubens, en ik wil weg. Ik heb daar gewoonweg het geduld niet voor. Hetzelfde geldt voor boeken: na dertig pagina’s ben je me helemaal kwijt, en dan ligt dat boek daar, tot het einde der tijden.»

HUMO Nog nooit een boek uitgelezen?

Paelinck «Jawel, hoor. Een tijd terug zat ik niet zo goed in mijn vel, door te veel stress en te veel werk – mijn partner en ik runnen ook een productiehuis. Op zeker moment was het zo erg dat ik geen mail meer kon beantwoorden: ik vond de woorden simpelweg niet meer. Eén keer, in de auto, kreeg ik hartkloppingen, werd ik misselijk en kon ik bijna niet meer ademen. Toen hebben mijn vriend en ik beslist om een paar weken met de rugzak door Indonesië te trekken. Op het vliegtuig ben ik ‘Asem’ beginnen te lezen, van mijn ‘Thuis’-collega Leen Dendievel: dat boek heeft me veel rust gebracht. Wat ze schreef, was zo herkenbaar! Zo heeft ze het ergens over een moment waarop zij hartkloppingen kreeg, moest happen naar lucht, en in paniek sloeg. Dat troostte me: ‘Wat ik voel, is dus normaal.’ Ik heb er Leen achteraf over aangesproken: ‘Chapeau, ‘Asem’ was het eerste boek in jaren waar ik doorheen ben geraakt.’»

HUMO Waar heb je een hekel aan?

Paelinck «Aan ellebogenwerk, iets wat helaas maar al te vaak voorkomt in mijn sector. En ook aan dansvoorstellingen waarbij de dansers op het podium plassen, en door hun eigen urine rollen. Dan sta ik op en ben ik weg.»

HUMO Gek moment om het te vragen misschien, maar wat is je culinaire top?

Paelinck «Pokébowls! Daar ben ik sinds een tijdje echt verslaafd aan. En ik ben verzot op zo’n beetje alles wat de Aziatische keuken te bieden heeft. Het jammere is dat je hier in België amper goeie Aziatische restaurants vindt. Bijna altijd bieden ze een verwesterde keuken aan; niet het échte Aziatische eten, zoals daar.»

HUMO Drink je graag?

Paelinck «Heel graag. Vooral zoete moezelwijn, cava en cocktails. Cocktails, zeker frozen strawberry daiquiri, drink ik als limonade. Vaak vind ik ze op café wel niet straf genoeg – als ik ze zelf maak, dan zijn mijn vrienden allemaal teut na één cocktail.»

HUMO Een paar weken geleden ben je bevallen van je eerste kind, Allie. Heb je gedronken tijdens de zwangerschap?

Paelinck «Niet meer sinds ik wist dat ik zwanger was, vijf weken na de bevruchting op Bali. Je kunt je voorstellen hoe moeilijk ik het had, zeker toen het zomer begon te worden: als mijn vriendinnen cocktails aan het drinken waren, ging ik erboven hangen om eraan te ruiken. Maar het is me toch gelukt om eraf te blijven.

»Toen ik wist dat ik zwanger was, ben ik trouwens meteen ook gestopt met roken, terwijl ik daarvoor een pakje per dag de lucht in blies. Dat beeld van een rokende mama wil ik niet aan mijn dochter meegeven, en ik heb ook geen zin om al rokend met een buggy over straat te lopen, want dat is geen gezicht. Laten we dus maar zeggen dat ik voorlopig definitief gestopt ben.»

HUMO Wat bezorgt je het hoogste lichamelijke genot?

Paelinck «Vrijen. Randall en ik kennen elkaar al lang, en ik hoor weleens zeggen dat het dan vaak saai wordt. Maar ik denk dat je dat zelf in de hand hebt. Mijn partner kan me toch nog altijd tot het hoogtepunt van lichamelijk genot brengen.»

HUMO Wie is je favoriete onenightstand?

Paelinck «Colin O’Donoghue, hij speelt Captain Hook in ‘Once Upon a Time’. Een mooie man, heel verzorgd, met prachtige ogen. In die reeks heeft hij een hoog bad boy-gehalte, wat ik opwindend vind. Daarom hou ik ook wel van iemand als Simon Cowell: op het eerste zicht een gemenerik, maar au fond is dat volgens mij een sympathieke vent. Om diezelfde reden vind ik Gert Verhulst ook zo intrigerend: hij heeft een hard kantje – ’t is een zakenman – maar tegelijk heeft hij ook iets zachts en verlegens. Maar bon, ik ken hem niet persoonlijk, dus wie weet valt hij in het echt gigantisch tegen. Misschien maar goed dat ik me destijds niet voor ‘K3 zoekt K3’ heb ingeschreven (lacht).»