Dat ‘Werelden uit elkaar’ een belangwekkend Duits tijdsdocument is, betekent helaas nog niet dat u deze roman ook absoluut gelezen moet hebben

Dat het niet makkelijk is om het kind te zijn van een vader die de drang voelt zijn vleugels uit te slaan – een pionier, een beroemdheid, een artiest – daar zijn in de literatuur voorbeelden genoeg van te vinden. Julia Franck bewijst al een paar boeken lang dat dat punt net zo goed opgaat voor kinderen van een vrijgevochten moeder. Net als in haar vorige werken, ‘Rug aan rug’ en ‘Middagvrouw’ (‘80.000 exemplaren verkocht,’ jubelt de uitgever), gaat ze de inspiratie daarvoor gretig zoeken in haar eigen biografie, zij het met hier en daar wat fictief camouflagewerk. De Julia uit ‘Werelden uit elkaar’ groeit net als de auteur afwisselend op in de DDR en West-Duitsland, onder de rokken van een moeder wier voornaamste opvoedingsmethode totale verwaarlozing is. Franck beschrijft haar naar eigen zeggen ‘heftige en onwaarschijnlijke familiegeschiedenis’ in een nauwkeurige, bijna onderkoelde stijl. Normaal houden wij van die aanpak, zeker als er drama genoeg tussen de regels te lezen valt, maar vreemd genoeg pakt het in dit boek allemaal nogal saai uit. Dat ‘Werelden uit elkaar’ een belangwekkend Duits tijdsdocument is, betekent helaas nog niet dat u deze roman ook absoluut gelezen moet hebben.