David Bowie - No Plan
Eerst digitaal, nu op cd, straks op blauw-wit vinyl voor de echte fanaten: de laatste vier songs van David Bowie. Die zelf overigens een groot bewonderaar was van de ‘Vier letzte Lieder’ van Richard Strauss, die ze een jaar voor zijn dood in 1949 componeerde.
Deze ep is dus Bowies zwanenzang, zijn laatste gezongen woorden. Als die laatste vier songs rommel waren geweest, zouden we er zedig over gezwegen hebben. Maar dat is niet nodig: ‘Lazarus’, ‘No Plan’, ‘Killing a Little Time’ en ‘When I Met You’ zijn goed tot groots. Ze hebben een paar dingen gemeen. Op ‘Killing a Little Time’ na zijn ze doordrongen van een grote melancholie, waar ik, voor ik wist dat hij stervende was, eerlijk gezegd een beetje naast luisterde. En alle vier zijn het nadrukkelijk geen hits, geen radiovriendelijke hernemingen van eerder werk, wel uppercuts doordrongen van de eigenzinnigheid van iemand die tot op het laatst blééf zoeken en experimenteren.
De teksten laten af en toe iets doorschemeren van zijn toestand (‘I’m the walking dead’… ‘Drowning in pain’…) Langzaam wiste Bowie zichzelf uit – in de oersimpele en toch beklijvende videoclip van ‘No Plan’ is hij zelfs niet te zien.
