De 5 minst belichte platen van 2016

1. Vince Staples: 'Prima Donna' (ep)

Sinds Vince Staples jeugdvrienden én wijk van herkomst verliet, is één van zijn 99 problemen dat hij Kurt Cobain-achtige nachtmerries heeft. De plaat is kort, komt van diep en zit vol keiharde zelfspot. Honkbalpet af voor wie er zonder voorkennis de twee uitstekende James Blake-producties uithaalt. (gvn)

2. Pinegrove: 'Cardinal'

Wij horen Pavement, misschien wat Wilco, zelfs pure, ingehouden gevóélens: Pinegrove maakt meefluitbare indierock, gestut door teksten over volwassen zijn en daar last mee hebben, en is dus echt iets voor u. (vvp)

3. The Lemon Twigs: 'Do Hollywood'

The Beatles! Brian Wilson? Nee, Todd Rundgren! ‘Do Hollywood’ is de raadplaat van het jaar, maar van pastiche kun je niet spreken: daar zijn The Lemon Twigs te goed en hedendaags voor. Ze komen in 2017 ieder festival platspelen. (vc)

4. Huerco S.: 'For Those of You Who Have Never (And Also Those Who Have)'

Aan allen die dit jaar naar deze wonderlijke ambientplaat – één van de allermooiste in z’n genre – geluisterd heeft: proficiat! Aan al de rest: u krijgt bij deze een herkansing. (vvp)

5. De Kift: 'Rats on Rafts'

Men neme: oude kleinkunstpunkers uit Noord-Holland en jonge nowaveklootzakkies uit Rotterdam. Laat ze samen teringherrie maken en je krijgt de lekkerste, meest tegendraadse DIY-cocktail van het jaar. (vc)