De 7 Hoofdzonden volgens Dana Winner
Is Dana Winner inderdaad de Moeder Teresa van de showbizz, of is ze de ideale schoondochter van de duivel?
Het eerste dat me opvalt als ik huize Dana Winner betreed, is de heerlijke geur die er hangt. Het blijkt Aqua di Vinci te zijn, het parfum van Dana. 'Vinci', zo legt ze geduldig uit, is Italiaans voor 'Winner', wat dan weer Frans is voor 'winnaar'. 'Dana' is trouwens Zweeds voor 'artiestennaam': in het echt heet de populaire zangeres Chantal Vanlee. Het tweede dat me - net op tijd - opvalt is haar sympathieke witte (nou ja, 'wit': het wit van smeltende sneeuw op de autostrada) poedel, die aanstalten maakt om mijn linkerbeen beter te leren kennen. Ik ontmoedig hem met een welgemikte schop en snij met het baasje de Zeven Hoofdzonden aan.
Dana heeft net een nieuwe plaat uit, 'Tussen nu en morgen', die voor de zoveelste keer bewijst dat qua timbre en frasering niemand aan haar kan tippen. Ze is net terug uit Zuid-Afrika, waar ze een ster is - net zoals in Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Denemarken. Bij Vlaamse succesverhalen in den vreemde denken we vaak aan rockartiesten, maar ook Dana heeft, in alle stilte, ondertussen twee miljoen cd's verkocht.
We nestelen ons op de ligbank bij de open haard - hellevuur, met wat verbeelding - en ik probeer mijn extreem viriele stemtimbre te dimmen tot dat van een minzame biechtvader. Is Dana Winner inderdaad de Moeder Teresa van de showbizz, of is ze de ideale schoondochter van de duivel?
Enkele quotes van Dana Winner
«Ik ben een wérker. Mensen onderschatten dat weleens; ze denken: 'O, zo'n zangeres zingt een paar liedjes, gaat naar feestjes...' Als ik dan denk aan al die slopende optredens, in mijn beginperiode soms drie per dag! En ik heb er de voorbije twintig jaar nog nooit één moeten afzeggen. Nog nooit!»
«Ik moet constant op topniveau presteren: als je de mensen teleurstelt, is het voorbij. Ik laat na mijn optredens al jaren een boek aan de uitgang leggen waar mensen hun commentaar in kunnen schrijven.»
«De boekskes dringen vaak aan op een straf verhaal om mee naar buiten te komen, maar dat héb ik nooit. Ik leef een rustig leven - op een echtscheiding om de honderd jaar na. Maar dan eisen ze: 'Verzin desnoods iets dramatisch, en anders doen wij het wel.' Er zijn BV's die dan een sappige of spectaculaire anekdote bedenken, maar ik zou dat niet kunnen. Stel je voor dat nadien iemand je daarover aanspreekt: ik zou door de grond zinken!»
«Eén fan is ooit pal tegenover mij komen wonen om bij mij te kunnen binnengluren. Die volgde me ook, reed constant achter mij aan... Dat was niet prettig. Ik heb me er zelf niet mee gemoeid, want als je in de stront gaat roeren, wordt het dikwijls nog erger. Maar eigenlijk was dat stalking, hè. Echt niet normaal. Gelukkig zijn mijn andere fans heel lieve mensen.»
«Ik heb het altijd spannend gevonden om te vrijen op andere plaatsen dan het bed. In de auto, bijvoorbeeld - dat heeft iedereen weleens gedaan, denk ik. Ik zie niet in wat daar verkeerd aan is. Maar spannende seks is niet noodzakelijk góéie seks. Op tournee ben ik op het vliegveld eens twee zakenlui tegengelopen die net terug waren uit Bangkok, waar ze zo veel mogelijk Thaise hoertjes hadden geneukt. Ik kan me zoiets niet voorstellen. Niet dat ik een bezwaar heb tegen prostitutie: het is nuttig, want anders waren er veel meer verkrachtingen.»
«Ik ben een passionele vrouw, maar ik ben nooit een flirt geweest en evenmin een slet. Je zult mij niet een andere zangeres op televisie zien tongzoenen, zoals Madonna en Britney Spears op MTV: ordinair en nodeloos provocerend. Ik hoor soms verhalen van vrouwen die zeggen: 'Ik heb de nummers van allemaal mannen in mijn telefoongeheugen, speciaal voor als ik goesting heb.' Voor mij is seks iets bijzonders. Ik kan pas met iemand vrijen als ik het gevoel heb dat de rest óók goed zit.»
Het volledige interview leest u vanaf dinsdag 9 december in Humo 3562
