De 7 Hoofdzonden volgens Hannelore Knuts

Ooit behoorde ze tot de meest gegeerde fotomodellen ter wereld. Ze liep modeshows voor goden als Jean-Paul Gaultier en Karl Lagerfeld. Maar: weinig Vlamingen waren zich bewust van de wereldklasse van Hannelore Knuts, alsof we met z'n allen de andere kant op keken terwijl zij de wereld veroverde.

Nu de Hasseltse haar loft in New York tijdelijk heeft ingeruild voor haar geboorteland - om ‘Dave’ te promoten, het eerbetoon aan David Bowie waarin ze de hoofdrol speelt, maar vooral om ‘Sterren op de dansvloer’ met haar deelname op te luisteren - komt daar ongetwijfeld verandering in. Bij de geboorte van een BV: de 7 Hoofdzonden.

Hoogmoed

Hannelore Knuts «Als ik in een gezelschap niet vlot met iedereen een praatje maak, zie ik sommige mensen algauw denken: 'Wie denk jij wel dat je bent? Omhooggevallen model!' Terwijl dat niets met hoogmoed te maken heeft: ik ben van nature vrij onzeker en verlegen, en daardoor kom ik soms hautain over.

»Nogal wat mensen zijn snel door mij geïntimideerd. Wat dat betreft heb ik mijn uiterlijk níét mee. Ik zie er vrij streng uit, heb geen hoge aaibaarheidsfactor. I’m not the girl next door (lacht). Ik heb kort haar en draag meestal broeken en hemden, wat op veel mensen hard overkomt. Ik doe dat niet om af te schrikken, maar om mezelf te beschermen: ik heb nood aan een schild. Dat helpt me om te functioneren.»

HUMO Heb je in het begin van je carrière, toen ontwerpers als Gaultier en Lagerfeld om je vochten, nooit de neiging gehad om naast je schoenen te lopen?

Knuts «Op mijn negentiende liep ik in Milaan soms zeven shows per dag: een jong meisje zou voor minder naast haar schoenen gaan lopen. Maar na elke job ging ik weer gewoon naar huis, naar mijn familie en Tim (Vanhamel, de van Millionaire en Broken Glass Heroes bekende zanger-gitarist met wie ze vijftien jaar een relatie heeft gehad, red.) en zij hebben ervoor gezorgd dat ik nooit ben gaan zweven.

»Ik heb heel wat bereikt - ik heb vaak op de cover van Vogue gestaan, ben het gezicht van advertentiecampagnes van Dolce & Gabbana, van Prada en Yamamoto geweest – maar ik heb mezelf nooit bijzonder gevonden. Integendeel: ik heb altijd enorm aan mezelf getwijfeld.

»Door in New York te wonen heb ik wel geleerd om af en toe trots op mezelf te zijn. Wij Vlamingen hebben de neiging om alles wat we doen te kapot te relativeren. We zijn té bescheiden. Amerikanen zijn helemaal anders: zij schamen zich niet voor hun succes.»

HUMO Ook een Brits topmodel als Naomi Campbell lijkt van bescheidenheid bijzonder weinig last te hebben - 'een diva met kapsones', hoor je weleens over haar.

Knuts «Naomi Campbell behoort tot een generatie van topmodellen die furore maakten eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Die meisjes werden op een piëdestal gezet, iedereen kroop voor hen. Probeer dan maar eens bescheiden te blijven. Maar toen ik vijftien jaar geleden mijn hoogdagen beleefde, was die status van ‘supermodel’ al van zijn glans aan het verliezen.»

HUMO Drie jaar geleden ben je naar New York verhuisd om aan een tweede carrière als model te beginnen. Dat is niet evident meer, na je dertigste. Wat hoop je nog te bereiken?

Knuts «Ik wil nog zo lang mogelijk doorgaan. En ik hoop dat ik nog een paar keer kan pieken, zoals vijftien jaar geleden, met een straffe campagne. Ik zou het bijvoorbeeld geweldig vinden als ze me vragen voor de volgende campagne van Yves Saint Laurent, want ik pas perfect in de esthetiek van hun nieuwe hoofdontwerper Hedi Slimane. Ik heb hem een brief geschreven, maar wacht nog op een antwoord. Fingers crossed!

»Ik weet dat het in de modellenwereld over hooguit een paar jaar gedaan zal zijn voor mij. Daarom probeer ik eruit te halen wat er nog in zit.»

HUMO Wat ga je doen als die carrière definitief voorbij is?

Knuts «Dan begin ik aan het hoofdstuk ‘Huisje-boompje-beestje’ (lacht). Zoals de meesten van mijn leeftijdgenoten al jaren doen.

»Ik weet al lang dat ik ooit mama wil worden en een simpel, gestructureerd leven wil leiden. Dat is mijn grote droom. 't Is er nog wat te vroeg voor, omdat ik die onrust nog in me heb - positieve onrust, onrust die me motiveert. Maar ik snak wel steeds vaker naar een gezellig nest. Dat heb ik de voorbije jaren te vaak moeten missen.»

undefined