De 7 Hoofdzonden volgens Manou Kersting

Hij heeft er lang op moeten wachten, maar Manou Kersting (46) is eindelijk doorgebroken bij het grote publiek. In Ha! van Humo-winnaar 'Matroesjka's' speelde hij de hersenloze buitenwipper Danny Bols, in de telenovelle 'Louislouise' is hij de gladde Hollandse charlatan Theo Vynckier, en binnenkort is hij te zien in 'Het geheim van Mega Mindy', de eerste langspeelfilm met de gelijknamige superheldin.

Kersting, een Antwerpenaar met Nederlandse roots (hij noemt zichzelf graag Nederbelg), hoopt dat het nog maar het begin is van een lange, succesvolle carrière, maar hij zal niet wanhopen als het tegenvalt: 'Sinds ik kinderen heb, hoef ik niet meer zo nodig de top te bereiken.' De 7 Hoofdzonden!

Hoogmoed

Manou Kersting «Ik ben altijd een underdog en een outsider geweest. Anders dan de rest. Ik ben opgegroeid in Antwerpen, als kind van een Nederlandse vader en een Vlaamse moeder. Thuis werd er Noord-Nederlands gesproken, en als ik ergens kwam, kreeg ik steevast te horen: 'Ha, een Hollanderke!' Soms was dat sympathiek bedoeld, soms niet. Ik ben véél uitgelachen en gepest.

»Mijn vader was een kunstenaar die sowieso wat buiten de maatschappij stond, mijn moeder was een alcoholiste die zich letterlijk kapot heeft gezopen: niet echt een omgeving waar je zelfverzekerd van werd. Bovendien was ik erg slecht op school, dus veel redenen om mezelf fantastisch te vinden had ik niet. Gelukkig had ik een talent om dat slechte gevoel te compenseren: ik kon anderen aan het lachen brengen. Achteraf heb ik beseft dat het een overlevingsmechanisme was: mijn manier om een plaatsje in deze wereld te veroveren.

»Het voordeel van die moeilijke jeugd is dat ik onbevooroordeeld in het leven sta. Ik wéét hoe vreselijk het is als je gekleineerd of uitgesloten wordt. Daarom zal ik altijd eerst kijken en luisteren voor ik een mening vorm. Ik hou er niet van als anderen vooroordelen over mij hebben, dus probeer ik ook geen vooroordelen over anderen te hebben.»

HUMO Hoe belangrijk vind jij het wat de rest van de mensheid van je denkt?

Kersting «Je kan niet iedereen te vriend houden: als mensen mij een lul vinden, kan dat me geen reet schelen. Maar als acteur vind ik het wel belangrijk hoe er naar mij gekeken wordt. Helaas ben ik het slachtoffer van hokjesdenken. Omdat ik nooit serieus theater heb gedaan, denken veel mensen dat ik een tweederangsacteur ben die alleen maar komische rollen kan spelen. Onzin! Ik heb, toen ik aan de toneelschool studeerde, met veel overtuiging Othello gespeeld. Maar ik krijg de kans niet om te bewijzen dat ik ook drama aankan.

»Gelukkig is dat aan het omslaan - met dank aan de makers van Matroesjka's', die mij als eersten een serieuze rol in een kwaliteitsserie hebben aangeboden. Daarvóór kwam ik nauwelijks aan de bak. Ik werd gewoon nooit gevraagd! Ontzettend frustrerend. Uit pure noodzaak heb ik samen met mijn vriend Chiel van Berkel W.A.C.K.O. opgericht, een tweemansgezelschap waarmee we hooligantheater maakten: twee heren in een deftig pak, allebei met een kale knikker, die drie uur lang de beest uithingen op het podium. Nooit eerder gezien, zeker niet in Vlaanderen. We hebben hier veel losgemaakt: stand-upcomedians als Wim Helsen en Alex Agnew hebben duidelijk goed naar ons gekeken. Ik heb niks verdiend met W.A.C.K.O., maar ik ben er na al die jaren nog altijd ontzettend trots op.»

HUMO Wat anderen van jou vinden kan je niks schelen. Maar wat vind jij van anderen?

Kersting «Ik voel me kleiner, dommer, onnozeler dan de meeste mensen. Dat heeft ook weer te maken met mijn ervaringen op school. Ik was dyslectisch, en daarom kon ik niet volgen. Als we moesten lezen, zat ik te hakkelen, en rekenen ging helemáál niet. Op den duur lette ik niet meer op en zat ik de hele tijd te tekenen. Of ik zette de boel op stelten. Het ergste was dat mijn ouders en de leraars ervan uitgingen dat ik lui was en mijn best niet deed.

»Pas op de toneelschool ben ik gaan beseffen dat ik écht iets kon: spelen. Voor het eerst in mijn leven voelde ik me iets waard. Ik wist dat ik mijn bestemming had gevonden.»

HUMO Ga je met het ouder worden meer of minder van mensen houden?

Kersting «Meer. Ik ben veel milder geworden. Dat komt, denk ik, niet alleen omdat ik ouder word, maar vooral omdat ik nu kinderen heb. Mijn Sturm und Drang is wat naar het tweede plan verschoven: ik hoef niet meer per se de top te bereiken en wereldberoemd te worden. Ik probeer er nu gewoon voor te zorgen dat mijn gezin te eten heeft. Van een idealist ben ik geëvolueerd naar een soort broodspeler, zeg maar. Maar ik kijk nergens op neer: elke rol probeer ik zo goed mogelijk te doen, óók als ik in zo'n Mega Mindy-film een boef moet spelen. Ik heb van mijn passie mijn werk kunnen maken: hoeveel mensen kunnen dat zeggen?»

Manou Kersting in Matroesjka's

Matroesjka's 2:

LouisLouise: