De 7 Hoofdzonden volgens Michaël Pas

Het was eeuwen geleden dat we hem nog eens op televisie hadden gezien, maar Michaël Pas is terug - en hoe! In 'Code 37', de brandnieuwe vtm-politieserie over de afdeling zedendelicten van de Gentse politie, is hij Bob De Groof: een flik van de ouwe stempel, een diender die geen tegenspraak duldt en niet van de softe aanpak houdt.

Pas speelt 'm met gusto, en geef hem eens ongelijk: hij heeft er tot z'n 43ste op moeten wachten, maar nu kan hij eindelijk afstand nemen van het imago van sympathieke koorknaap dat hem sinds 'Blueberry Hill', 'Daens', 'Boys', 'Team Spirit' en 'Kulderzipken' achtervolgt. 'De voorbije jaren heb ik vooral in het theater gewerkt. Als mensen je een tijdje niet meer op tv hebben gezien, denken ze dat je niet meer bestáát. Maar ik kan iedereen geruststellen: I'm still alive and kicking!'

Gulzigheid

Michaël Pas «Ik ben géén gulzige mens. Ik eet graag lekker, maar ik heb aan één bord genoeg.

»Alleen bij het drinken kan ik het soms moeilijk maat houden. Ik kan dronken zijn en vrolijk pinten blijven bestellen. Damiaan De Schrijver heeft me ooit eens met een taxi naar huis moeten brengen uit café Den Engel. Ik hoorde hem nog bestellen: 'Snel: een taxi, een glas water en een plastic zak!' 'Waarom die zak,' mompelde ik nog. Een kwartier later stond ik, wankelend aan Damiaans arm, voor mijn huis. Hij belde aan, mijn vriendin deed open en nam het zakje aan - waarin ik onderweg, zonder er iets van gemerkt te hebben, mijn volledige maaginhoud had gedeponeerd. Toen besefte ik dat Damiaan behalve een echte vriend ook een ervaringsdeskundige is: hij wéét dat een taxi-interieur laten reinigen 500 euro kost. Dat is me dus bespaard gebleven, dankzij Damiaan en een zakje van de Aldi (lacht).»

HUMO Wat is het gekste wat je in een dronken bui ooit is overkomen?

Pas «Na de opnames van 'The Anchoress' waren we met de acteurs - onder meer Gène Bervoets en Pete Postlethwaite - stevig gaan doorzakken in de hotelbar. We waren zeer dronken en ik vond de weg naar mijn kamer niet meer, maar ik zag dat de kamerdeur van Gène openstond. Hij lag op zijn bed te slapen, en ik ben dan maar naast hem gaan liggen. De volgende ochtend werd Gène vloekend wakker: 'Michaël! 't Is niet waar, hè!' Hij dacht dat we het in onze dronkenschap met elkaar gedáán hadden (lacht).»

HUMO Heb je ervaring met drugs?

Pas «In mijn studententijd rookte ik wel eens een joint. Lachen natuurlijk - tot ik een keer een vreselijke angstaanval kreeg. Sindsdien pieker ik er niet meer over om mijn gezondheid in handen te leggen van een bende malafide gifmengers. Want laten we wel wezen: je koopt marihuana en ander spul bij schimmige figuren van wie ik niet eens een groentesoepje zou willen drinken. Doe mij maar een pintje. Gerst, hop, gist en water: dan weet je tenminste waar je ziek van bent.»

HUMO En waar je dik van wordt. Let jij op je lijn?

Pas «Ik zou het erg vinden als ik een dikke buik had: zo ijdel ben ik wel.

»Toen ik in het leger zat, woog ik een pak meer dan nu: ik verveelde me dood, en ik zat de hele dag koffiekoeken te eten in de kantine. Volgens mij is overgewicht vaak een gevolg van verveling. Als je je dagen kunt vullen met dingen die je graag doet, dénk je niet aan eten. Het gebeurt dat ik me 's avonds afvraag: 'Heb ik nu eigenlijk al gegeten vandaag?' Je hebt mensen die 's morgens al bezig zijn met wat ze 's avonds gaan eten: dat is mij nog nooit overkomen.»

HUMO Je bent net 43 geworden. Hoe erg vind je het om ouder te worden?

Pas «Veertig worden was toch wel behoorlijk confronterend, moet ik zeggen: opeens vond ik mezelf een oude zak. Maar eigenlijk vond ik dertig worden nog erger. Alsof iemand een dikke streep had getrokken onder mijn jeugd.

»De laatste tijd zie ik de voordelen van ouder worden: ik heb meer ervaring, en daardoor voel ik me minder angstig en onzeker. Dwarskijker schreef onlangs over mij in 'Code 37': 'Zijn huidige leeftijd staat hem goed.' Dat vond ik wel een mooi compliment.»

Het volledige interview leest u in Humo 3610 van dinsdag 10 november.