De 7 Hoofdzonden volgens Sven Nys
Sven Nys: 'Ik heb zeventig procent bereikt van wat ik zou kúnnen bereiken; wat er nu nog bijkomt, maakt het alleen maar mooier.' Wij probeerden het met een 7 Hoofdzonden.
De argeloze bezoeker van Baal waant zich in een nest van belgicisten. Er plakken natgeregende zwart-geel-rode vlaggen tegen de gevels, en her en der flapperen linten met tricolore vaandels in de schrale januariwind. Pas als je ter hoogte van de kerk, aan het café, een levensgrote poster van een beslijkte wielrenner ziet hangen, begeleid door de eenvoudige doch zeer to-the-pointe boodschap 'Simply the best', sijpelt het besef door dat hier de tweede Kannibaal van Belgenland woont: Sven Nys, absolute heerser van het veldrijden.
Dé hoofdprijs, de wereldtitel, wordt nu zondag uitgereikt in het Italiaanse Treviso. Nys' kaduke verhouding met de regenboogtrui kennende nemen we hem voor alle zekerheid nu al de biecht af - kan hij met een schoon geweten aan die vermaledijde wedstrijd beginnen.
HUMO Ken je de hoofdzonden nog uit de godsdienstles?
Sven Nys «Dat heb ik op school nooit geleerd, hoor! Ik ben wel katholiek opgevoed, maar niet extreem: we hebben nooit gebeden voor het eten en 's zondags gingen we niet naar de kerk. Ik ben wel gedoopt en ik heb mijn communie gedaan. Ik ben ergens zelfs gelovig: ik hoop dat er nog iets is als je dood bent, dat het niet zomaar gedaan is. Dat is zo hard. Het is misschien naïef, maar die hoop geeft me een geruster gevoel.»
HUMO Ben je behalve gelovig ook bijgelovig?
Nys «Ik hou me aan rituelen, maar vroeg of laat werken die niet meer, en dan stop ik er ook mee. Een voorbeeld: tijdens de drukke kerstperiode dronk ik voor een cross - ik weet niet meer welke - twee koppen koffie, en plots was ik zéér goed vertrokken. De volgende drie crossen dronk ik opnieuw twee koppen, maar de vierde keer was het effect uitgewerkt en sindsdien doe ik het niet meer.
»En voor het BK had ik mijn regenbooghelm nog eens bovengehaald. Mijn verzorger Guy Verbiest zei meteen dat ik een andere moest opzetten, want dat die kleuren me altijd ongeluk brachten. En kijk: bij de start bleef ik, brave kloot, te lang staan, en ik moest twee ronden serieus géven om weer mee vooraan te komen.»
undefined
Hoogmoed
HUMO Aan de slag dan maar! Vinden de mensen jou hoogmoediger dan vroeger, nu je zoveel wint?
Nys «Sommige mensen denken dat misschien, omdat ze me alleen zien vlak voor de cross. Op zo'n moment ben ik met duizend en één dingen bezig: materiaal, eten, voorbereiding, concentratie... Ik zeg dan altijd dat ik eventjes geen tijd heb: de meeste toeschouwers begrijpen dat, maar je hebt er altijd die gaan rondbazuinen dat Nys een dikke nek gekregen heeft omdat hij hen geen handtekening wou geven.»
HUMO Vind je het moeilijk om 'nee' te zeggen?
Nys «Ja! Dat is mijn grootste probleem: ik beloof de mensen iets, en achteraf zit Isabelle (zijn vrouw, red.) met de gebakken peren. Want zij moet dan zeggen dat de afspraak spijtig genoeg niet kan doorgaan. Minstens één keer per week hebben we dat aan de hand. Het is net of ik de mensen niet in hun gezicht durf te zeggen dat ik te moe ben, of dat ik geen tijd heb, of dat ze iets onmogelijks vragen. Héél vervelend, geloof me.»
HUMO Je concurrenten verwijten je dat je hen nooit voor de camera complimenteert als je verloren hebt. Je legt de fout altijd bij jezelf; dat een ander die dag gewoon sterker was, komt kennelijk niet in je op.
Nys «Ik probeer altijd eerlijk te zijn. Als ik een slechte dag had, zég ik dat ook. Dat heb ik na de Wereldbekerwedstrijd van Liévin toch ook gedaan? Ik was niet fris en daarom was ik pas achtste.»
HUMO Kijk, nu doe je het weer!
Nys «Als je een heel seizoen lang de meeste crossen wint en plots is het veel minder, dan is daar een oorzaak voor. En die oorzaak is meestal niet dat de concurrentie opeens zoveel beter is geworden, maar vooral dat ík niet op mijn niveau gepresteerd heb. Als ik honderd procent in vorm ben, doe ik altijd mee voor de overwinning. Altijd!»
undefined
U vindt het volledige interview met Sven Nys in Humo 3516
undefined
Sporza: wk veldrijden
Eén, zondag 27 jan., 13.50
