De avond breekt aan, en u trippelt losbandig rond

Het wordt hier zo stilaan donker, en dat heeft u ook gemerkt.

Er is immers niets zo verhullend als de mantel van de nacht, dus u kan naar believen tegen elkaar aanschurken zonder het beoordelend oog van De Maatschappij voortdurend in uw nek te voelen. Nee, het is hier allemaal een oordeelvrije ruimte, een safe space voor de promiscue medemens, een schuilkelder voor de strakgespannen broek, en dat is intussen ook voor u duidelijk geworden.

Daarbovenop hopst u van podium naar podium zoals de weifelende, keuzegestresseerde, non-committale millennial die u bent. Er schuilt misschien wel een mooie metafoor voor de jeugd van tegenwoordig in de zondvloed aan genres en podia die Pukkelpop aanbiedt, maar we zijn niet voldoende archeologisch aangelegd om die op te graven. De jeugd, dat is iets met kiezen, verliezen, winstoptimalisering, en het scanderen van ‘Ik moet zuipen’ – de chirofuifmantra van PartyfrieX ft. Schorre Chef.

Ook de warmere tenten (denk: Boiler Room en Castello) kennen veel bekijks – dat iedereen daarginds als twee onkuise vuurstenen tegen elkaar aanschuurt, neemt u er zonder problemen bij. Oh, en de dansmoves die u bovenhaalt om elkaar te verleiden zien eruit alsof er een bende lilliputters aan uw tenen zit te kietelen én u van ongewenste aanrakingen voorziet ter hoogte van uw nieren. Maar voor zover onze myopische ogen kunnen zien, wérkt het ook wel.